Sander Boon
Wat Wellens c.s. goed zien is dat er door technocratische elites achter de schermen een versnelde poging wordt gedaan om een Europese digitale identiteit en een digitale valuta te introduceren. Ook het benadrukken van het negatieve karakter hiervan wat betreft burgerlijke vrijheden is absoluut op z’n plaats. Ook andere veelgelezen analisten zitten op dit spoor. Denk aan James Corbett, Catherine Austin Fitts en het nieuwe lid van de familie, David Webb. Allen zien zij een wereld opdoemen waarin het onvermijdelijk is dat burgerlijke vrijheden door een almachtige technocratische elite worden vertrapt. Wat deze analisten en hun ‘wakkere’ aanhangers zich echter niet realiseren, is dat de machtsgreep juist tot mislukken is gedoemd. De technische kans van slagen van CDBC’s is miniem, omdat er niet goed is nagedacht over welk probleem wordt opgelost en wat voor krachten worden opgewekt als daadwerkelijk tot invoering wordt overgegaan. Het zal monetair en financieel gezien namelijk ontwrichtend uitpakken. Mocht invoering toch slagen, dan zal de reactie van burgers niet uitblijven. Alle tot nu toe ingevoerde digitale centralebankvaluta zijn mislukt of leiden een kwakkelend bestaan.
Een CBDC is monetair gezien een oplossing voor een niet-bestaand probleem. Er is bovendien niet goed nagedacht over de impact die het kan hebben op het reguliere banksysteem. Want wordt het een substituut, een concurrent of een supplement? Als het huidige commerciëlebankgeld wordt vervangen door CBDC’s zal dit uitlopen op een economische ramp. Centrale banken zijn in tegenstelling tot commerciële banken namelijk helemaal niet ingericht om krediet te verlenen. Als CBDC’s parallel gaan circuleren met commerciëlebankgeld zal dit het banksysteem schade toebrengen en daarmee negatief uitpakken voor de economie. Commerciële banken krijgen dan een kleiner deel van de economische taart en zullen minder zaken kunnen of willen doen. Kredietverlening aan burgers en bedrijven zal stokken. Bovendien zal het financiële systeem erdoor verzwakken. Want als zich een bankcrisis voordoet, kunnen mensen snel en massaal in CBDC’s vluchten, met als mogelijk gevolg een diepere crisis of zelfs omvallende banken, hedgefondsen en vermogensbeheerders, omdat voor hen de liquiditeit verdwijnt. Dat monetaire autoriteiten zich bewust zijn van dit probleem blijkt wel uit het feit dat ze een maximumbedrag willen hanteren dat men in het centralebankgeld mag parkeren. In het geval van de eurozone noemt men een bedrag van € 3.000. Maar als CBDC’s een minimale rol krijgen naast het commerciëlebankgeld is er helemaal geen logische economische reden voor invoering.
– Het artikel gaat verder onder de afbeelding –
Bovendien kunnen CBDC’s alleen succesvol worden ingevoerd als het maatschappelijk vertrouwen in instituties groot is. Wanneer men overheden en centrale banken wantrouwt is invoering een bijna onbegonnen zaak. In onze tijd neemt het wantrouwen jegens overheden en haar instituties snel toe. Dat komt omdat steeds meer mensen zien dat bij politieke en technocratische bestuurders andere belangen de boventoon voeren dan die van de eigen bevolking. In dit maatschappelijke klimaat is succesvolle adoptie van een digitale munt – sterk gewantrouwd ook omdat betaalgedrag kan worden gemanipuleerd – zeer onwaarschijnlijk. De toegenomen dreiging van centralisering heeft bovendien een averechts effect op het gedrag van steeds meer mensen. Ze keren zich af van het systeem. De grijze en zwarte economie zullen een hoge vlucht nemen als de invoering van het centralebankgeld wordt doorgezet. Hoewel er ten tijde van de communistische Sovjet-Unie geen sprake was van CBDC’s, zorgden drang en dwang om mee te doen met het collectief ervoor dat er een parallelle samenleving ontstond van mensen die met rust wilden worden gelaten. Het bleek een van de sluimerende doodsteken voor het communistische regime.
Dat westerse technocratische elites toch vol inzetten op invoering van CBDC’s en digitale identiteiten, is echter wel verklaarbaar. In verval geraakte gecentraliseerde staten moedigen de opkomst van CBDC’s aan in een laatste en wanhopige poging om de macht te behouden binnen een snel fragmenterend systeem. De huidige geopolitieke, monetaire en economische ontwikkelingen laten zien dat de westerse macht tanende is. Hoge rente en inflatie doen de economie wankelen. En zelfs de reguliere media moeten nu erkennen dat Rusland in de oorlog tegen Oekraïne aan de winnende hand is en dat de Russische economie ondanks de westerse sancties er heel goed voor staat. Het Westen blijkt op militair, financieel en cultureel vlak een reus op lemen voeten. Dat westerse technocratische elites nieuwe technologie inzetten om tot verregaande centralisering van macht te komen, is dan ook niet uit kracht geboren. Centralisering uit onmacht gebeurt niet voor het eerst. De geschiedenis leert ons dat politieke en bestuurlijke elites altijd naar dit middel grepen in reactie op falend beleid, een snel eroderende macht of beide. Diezelfde geschiedenis leert ons echter ook dat de gevolgen van zulke acties voor machthebbers desastreus zijn omdat ze averechts uitpakken.
- Het artikel gaat hieronder verder -
De Gift Card is een leuke manier om Gezond Verstand een kwartaal of een jaar lang cadeau doen. De Gift Card is digitaal verkrijgbaar én als pasje met daarop een unieke code + een feestelijke cadeau-enveloppe.
Abonnees krijgen 15% korting!
Gezond Verstand 6x cadeau doen
Op papier én digitaal
Normaal €24,- voor abonnees €20,-
Gezond Verstand 24x cadeau doen
Op papier én digitaal
Normaal €80,- voor abonnees €70,-
De afkalving van de macht van het West-Romeinse Rijk ten opzichte van het Oost-Romeinse Rijk werd versneld door slecht monetair beleid, hoge inflatie en een stagnerende economie. Centralisering van macht om dit proces te keren bleek de doodsteek. Het ging – net als in de huidige tijd – gepaard met een uitstroom van goud van West naar Oost. De kracht van het Oosterse Rijk berustte op de gouden munt, ‘solidus’ genoemd. Deze Byzantijnse munt bleef duizend jaar lang van eenzelfde gewicht en puurheid, wat vertrouwen gaf bij vaklieden, handelaren, burgers en het leger. Dit blijkt nog uit de woorden die afgeleid zijn van de solidus: soldij en soldaat. De centralisering van de macht van de Katholieke kerk, kracht bijgezet door de inquisitie, pakte ook averechts uit. Het versnelde juist de opkomst van het protestantisme en van geopolitieke fragmentatie in de vorm van vele honderden over Europa verspreide kleine koninkrijkjes. En in het laatste jaar van de Sovjet-Unie werd een krampachtige poging gedaan om het vastgelopen systeem van Vijfjarenplannen vlot te trekken door het systeem te centraliseren met behulp van computers. Dit project, ‘Intensification-90’ genoemd, faalde jammerlijk. De snel verslechterende economische situatie was een van de factoren die leidde tot het uiteenvallen van de Sovjet-Unie. Centralisering van macht wordt dus vaak ingezet juist op het moment dat de macht tanende is.
Het zou goed zijn als Wellens c.s. ook kennisnemen van analisten als Kathleen Tyson, Alastair Crooke en Pepe Escobar. Zij zien in het moment dat Rusland Oekraïne binnenviel in reactie op de opgevoerde pressie vanuit de NAVO, hét bepalende geopolitieke scharnierpunt in onze tijd. De door de VS gedomineerde ‘rules based order’ maakt plaats voor een multipolaire ordening op basis van soevereine staten. De monetaire en financiële dominantie van het Westen loopt hiermee op haar laatste benen. In het veelbesproken en -bekeken interview van Tucker Carlson met de Russische president Vladimir Poetin bleek dat die scherp ziet dat de VS zich door het inzetten van de dollar als wapen geopolitiek in eigen voet heeft geschoten. Niet almacht, maar hoogmoed en afkalvende macht voeren de boventoon. De ‘wakkeren’ doen er goed aan om dit mee te nemen in hun analyse. Want het toedichten van almacht aan elites doet verstarren en de moed in de schoenen zinken. Deze lethargische houding kan het zelfbeeld van de elites dat ze machtiger zijn dan ze werkelijk zijn, langer in stand houden, met als gevolg dat ze zich dominanter gaan opstellen. De transitie van het huidige imploderende systeem naar iets beters zal dan gepaard kunnen gaan met meer onderdrukking dan nodig is. Als de wakkeren dit beseffen en gewoonweg massaal het systeem de rug toekeren, zal de transitie sneller gaan – net zoals de Sovjet-Unie in 1991 bloedeloos ineen zeeg, zoals in 1978 voorzien door de Tsjechoslowaakse dissident en latere Tsjechische president Václav Havel.
Veelgestelde vragen over Arno Wellens
Wie is Arno Wellens?
Arno Wellens is een Nederlandse econoom, bekend om zijn kritische blik op financieel-economische ontwikkelingen en de toenemende macht van technocratische elites.
Wat is Wellens’ standpunt over de huidige economische situatie?
Wellens waarschuwt voor de versnelde pogingen tot digitale centralisering door de technocratische elites, zoals de invoering van digitale ID’s en centralebankgeld (CBDC), die een bedreiging vormen voor burgerlijke vrijheden.
Wordt Wellens’ visie ondersteund door feiten?
Hoewel hij de inspanningen voor digitale centralisering correct identificeert, ziet het artikel deze pogingen eerder als een teken van zwakte en een gedoemde machtsgreep, aangezien de technische en maatschappelijke uitdagingen bij de invoering van CBDC’s groot zijn.
Wat is de rol van Arno Wellens in de discussie over technocratische macht en CBDC’s?
Wellens is een prominente criticus die de mogelijke gevaren van CBDC’s en de technocratische drang naar controle belicht.
Is de digitale machtsgreep van technocratische elites onvermijdelijk?
De machtsgreep zal naar alle waarschijnlijkheid mislukken. CBDC’s lossen geen bestaand probleem op en kunnen het traditionele financiële systeem destabiliseren. Bovendien neemt het maatschappelijk vertrouwen in instituties af, wat de adoptie van CBDC’s bemoeilijkt.
Hoe reageren burgers waarschijnlijk op de invoering van CBDC’s?
De verwachting is dat burgers zich afkeren van het systeem, wat leidt tot groei van de grijze en zwarte economie.
Wat zijn de mogelijke gevolgen als de invoering van CBDC’s succesvol is?
Als CBDC’s succesvol worden ingevoerd en breed geaccepteerd, kan dit de autonomie van het individu inperken en overheden een ongekende controle over het financiële leven van burgers geven.
Wat zegt de poging tot centralisering door de technocratische elites over hun macht?
De poging tot centralisering wijst op een tanende macht. Historische voorbeelden tonen aan dat centralisering vaak een wanhopige reactie is op falend beleid en verlies van grip.
– einde artikel –
Je las een Premium artikel uit Gezond Verstand
Volg ons op social media
Kijk en beluister Gezond Verstand via
Gerelateerde berichten
