Cornelis de Deugd
Tegelijk zijn er, tussen de regels door, ook geluiden te horen dat men, al is het met grote weerzin, gedwongen is om toe te geven dat Rusland niet de gedroomde zwakke, eenvoudig weg te vagen partij is. Men zal op enig moment toe moeten geven dat het onmogelijk is om een, voor beide partijen aanvaardbaar, veiligheidsarrangement te realiseren tussen de NAVO en Rusland. Er lijken twee bewegingen te zijn, één van aanhoudende propaganda en demonisering en één van voorzichtig puinruimen en een uitweg vinden.
Vooralsnog staan de westerse reacties van politiek en media bol van alle gebruikelijke leugens die geen van alle logisch te rijmen zijn met de werkelijkheid. Zo is er het hardnekkige verhaal dat Poetin een dictator zou zijn die plannen heeft Oekraïne te veroveren om vervolgens verder Europa in te trekken. Een Russische veroveringstocht is militair onmogelijk terwijl er geen enkel motief te verzinnen is waarom Rusland dit zou willen doen. Bovendien bewijst het verloop van de SMO (Special Military Operation) dat Rusland Oekraïne in het geheel niet wenst te bezetten. Rusland houdt zich nauwgezet aan de oorspronkelijk geformuleerde SMO-doelstellingen, met name het beëindigen van de inmiddels tien jaar durende Oekraïense/NAVO-agressie tegen de Russische gebieden in het oosten.
Een andere, moedwillig verkeerde voorstelling van zaken is dat men consequent spreekt over de Krim, Donetsk, Loehansk, Cherson en Zaporizja alsof dit door Rusland veroverde Oekraïense gebieden zijn. Men vergeet gemakshalve dat de bewoners zelf, en masse, gekozen hebben voor aansluiting bij de Russische Federatie via internationaal erkende verkiezingen. De Krim is inmiddels tien jaar geleden, zonder bloedvergieten, bij Rusland gekomen terwijl de andere gebieden acht jaar Oekraïens oorlogsgeweld hebben moeten doorstaan om pas tijdens de SMO bevrijd te worden.
Zo zijn er ook nog de vele deskundigen en hoge militairen die goed klinkende als-dan-redeneringen geven. De redeneringen zijn in zichzelf wel consistent maar ze zijn gebaseerd op alle valse dogma’s rond Oekraïne waardoor deze redeneringen weinig meer zijn dan uiterst misleidend wensdenken. Men gaat er, bijvoorbeeld, vanuit dat Oekraïne nog iets zou kunnen winnen en dat oorlog tegen Rusland gerechtvaardigd is. De notie dat deskundigen wel beter weten rechtvaardigt de conclusie dat deze misleiding opzettelijk is – denkelijk in opdracht van de politiek om, niet in de laatste plaats, Ruttes kansen bij de NAVO niet aan te tasten.
Een ander exemplarisch voorbeeld is de herdenking van de tienjarige hereniging van de Krim met Rusland. Poetin heeft een toespraak gehouden tijdens de viering op het Rode Plein waar feitelijk niets op aan te merken is. Niettemin wordt dit in het Westen geduid als oorlogsretoriek van een gevaarlijke dictator. Krankzinnigheid ten top en te zot voor woorden. Het viel bij die viering op dat de Russen hun eigen volkslied, en dus hun nationale identiteit, heel serieus nemen waar in Nederland het Wilhelmus alleen nog op het niveau van decoratie bij voetbalwedstrijden gespeeld mag worden.
Een onderbelicht aspect van de Russische verkiezingen is dat deze dag ontsierd is door terroristische aanslagen vanuit Oekraïne op burgers in Rusland. De Russische traditie van nationale saamhorigheid bestempelt dit als inmenging en een belediging alsof iemand het recht zou hebben hen te vertellen wat goed voor ze is – alsof Rusland een speelgoedland is vol speelgoedmensen. De aanslagen hebben niettemin geen effect gehad op de verkiezingen maar laten vooral zien hoe desperaat Oekraïne en de NAVO zijn. Het is overigens al veel langer zo dat Oekraïne burgerdoelen aanvalt met door het Westen geleverde militaire hardware. Technisch gezien zijn dit oorlogsmisdaden waar, derhalve, de NAVO volledig medeplichtig aan is. De woordvoerder van het Russische ministerie van Buitenlandse Zaken, Maria Zakharova, heeft dit naar aanleiding van de verkiezingen uitgebreid en feitelijk besproken, maar de aanhoudende anti-Ruslandpropaganda zorgt ervoor dat het Westen aan deze misdaden geen enkele aandacht besteedt.
Hoezeer deze propagandatrein ook doordendert, er zijn ook signalen dat het Westen zoekt naar normalisering, bij voorkeur zonder gezichtsverlies. De VS is intussen wel furieus omdat geen van de oorspronkelijke doelen gehaald zijn: regime change, sancties om Rusland te breken en Poetin uit zijn macht te zetten, en om Rusland voor eens en altijd als geopolitieke speler van de kaart te vegen. Washington lijkt te gaan beseffen dat het geen keus meer heeft. De verkiezingen bevestigen dat zij niet om Rusland of Poetin heen kan. Tot voor kort werd Poetin aangeduid met namen die je in goed gezelschap niet kunt herhalen. Inmiddels spreekt Washington over Poetin als de ‘leider van Rusland’, wat een erkenning inhoudt van het feit dat zij bij hem moeten zijn om de oorlog in Oekraïne te beëindigen. De G-7 wilde een verklaring uitgeven om de Russische verkiezingen te veroordelen maar dit is door Washington geblokkeerd. Het is veelzeggend dat de ultieme leider van de NAVO en deze proxyoorlog zo’n draai maakt.
Het Westen heeft boter op het hoofd
De anti-Ruslandpropaganda heeft een heel hoog ‘wat je zegt ben je zelf’-gehalte. Alles waar men Rusland van beschuldigt – onvrijheid van meningsuiting, corrupte rechtspraak, massale volksmisleiding – is in het Westen, en met name in de VS, vele malen erger. De presidentsverkiezingen van 2020 zijn, mede met hulp van de coronamisdaad, door fraude in het voordeel van Biden beslecht. Het aantal frauduleuze stemmen in de swing states bleek een factor tien groter dan de marge waarmee Biden gewonnen zou hebben. Je kunt met statistiek voor beginners laten zien dat de kans dat Biden eerlijk gewonnen heeft, onmeetbaar klein is. Hetzelfde geldt overigens voor de later getelde stemmen die ineens allemaal voor Biden waren. Het misbruiken van het justitieapparaat om politieke opponenten onschadelijk te maken heeft in Amerika astronomische proporties aangenomen – dat betreft niet alleen Donald Trump maar ook vele kleinere spelers tot aan journalisten toe die op 6 januari 2021 ter plekke verslag deden vanuit het Capitool. Het is stuitend om Rusland, ten onrechte, van exact dit te beschuldigen.
- Het artikel gaat hieronder verder -
Het cartoonboek bevat een bonte verzameling van de beste, scherpste, mooiste en meest treffende cartoons uit Gezond Verstand.
Je maakt kennis met de cartoonisten, die je vervolgens meenemen in het creatieproces en stap voor stap laten zien hoe de cartoons tot stand komen. Waar komen de ideeën en inspiratie vandaan? Welke materialen gebruiken ze en wat vinden ze het mooiste en moeilijkste aan hun vak?
Normaal €42,50 voor abonnees €39,50
Nederland kent inmiddels ook een hele reeks van politiek gemotiveerde vervolgingen, van Blokkeerfriezen tot en met coronadissidenten. Nederland heeft inmiddels een massieve jurisprudentie van tenenkrommende politiek gemotiveerde gerechtelijke uitspraken om, met name, de coronamisdaden van de overheid te verhullen. Hier kun je de intentionele en selectieve toepassing van buitenproportioneel overheidsgeweld aan toevoegen. De Digital Services Act is bedoeld als volgende stap om alle overheid-kritische geesten naar willekeur aan te pakken. In Duitsland en Engeland gebeurt dit nu al. Rusland is niet perfect maar het is bijzonder ongepast voor het Westen om, met tonnen boter op het hoofd, Rusland ten onrechte te beschuldigen van kwesties waar het juist zichzelf ernstig schuldig aan maakt.
Franziska Zeller voegt hieraan toe:
In de afgelopen paar jaar valt op dat westerse journalisten tegenover Russische functionarissen confronterende, zelfs beledigende vragen stellen alsof ze een aanklacht indienen. Tijdens een persconferentie ter gelegenheid van de indrukwekkende verkiezingsoverwinning van president Poetin vroeg een journalist van NBC: “Boris Nadezjdin, die tegen uw oorlog in Oekraïne is, mocht zich niet kandidaat stellen. En Aleksej Navalny stierf in een van uw gevangenissen tijdens uw campagne, Mr. President, is dit wat u democratie noemt?” Nadezjdin werd kort voor de verkiezingen door het Westen naar voren geschoven om toch nog maar een oppositionele politicus te kunnen presenteren. Er werden in allerijl handtekeningen vergaard, waarvan er veel ongeldig waren, iets dat Nadezjdin zelf heeft erkend.
Poetin antwoordde onder andere: “Enkele dagen voor Navalny’s dood stelden bepaalde lui voor om Navalny uit te wisselen tegen Russen die in westerse gevangenissen zaten. Ik zei meteen: Ga je gang, mits hij maar nooit meer naar Rusland terugkomt.” De enige keer dat Poetin tijdens de persconferentie lichtelijk geïrriteerd overkwam, was toen hij zei: “Wat de heer Navalny betreft. Ja, hij is niet meer. Als iemand uit het leven verdwijnt is dat altijd een trieste gebeurtenis. Er zijn ook andere gevallen geweest waarbij mensen in de gevangenis zijn overleden, zoals dat in de Verenigde Staten is gebeurd.”
– einde artikel –
Je las een Premium artikel uit Gezond Verstand
Volg ons op social media
Kijk en beluister Gezond Verstand via
Gerelateerde berichten
