Ontwikkelingen wat betreft de Gaza-genocide

Met het oog op de nog altijd verwachte grote aanval op de ongeveer anderhalf miljoen Palestijnen die eerder naar de zuidelijke grensplaats Rafah waren gelokt, nam de VN-Veiligheidsraad op 25 maart een resolutie aan voor een onmiddellijk staakt-het-vuren in de Gazastrook. Het succes van deze resolutie was te danken aan de weigering van de VS om er een veto over uit te spreken, zoals het over drie eerdere staakt-het-vurenresoluties deed. Hamas reageerde positief, met de boodschap dat het klaarstaat om een uitwisseling van Palestijnen tegen de door hen vastgehouden Israëlische gijzelaars te bespreken. De Israëlische premier Netanyahu daarentegen heeft verklaard aan deze resolutie niet te gehoorzamen, en heeft gepikeerd een eerder gearrangeerd bezoek van een Israëlische delegatie aan Washington, later deze week, afgelast.

Er zijn toenemende spanningen te bemerken tussen Washington en Israël. De belangrijkste ontwikkeling in dat verband was een toespraak van Senaatsleider Chuck Schumer, dat een einde zou kunnen inluiden van de twee-partijen-consensus over Israël in het Congres. Schumer is een sleutelfiguur in het pro-Israëlbeleid van de Verenigde Staten. Maar in zijn toespraak noemde hij Netanyahu een obstakel voor de vrede en eiste hij nieuwe verkiezingen in Israël. Het lijkt duidelijk dat de zorgen van Washington over het wereldwijd afnemen van de steun voor Israël, waar eerder niet veel van was te merken, nu een rol zijn gaan spelen, en dat het Biden-regime besloten heeft om Netanyahu ietwat te gaan beteugelen. Hij heeft nu geen groen licht om zijn plan voor een aanval met grondtroepen in Rafah uit te voeren.

Massaslachtingen vinden regelmatig plaats in verschillende delen van de Gazastrook. Het al-Amal-ziekenhuis in Khan Younis (in zuidelijk Gaza) is door het Israëlische leger ingenomen, waarbij honderden stafleden en patiënten de straat op zijn gestuurd. Dit ziekenhuis was een van de vier van de voormalige dertig ziekenhuizen die nog functioneerden.

Ook een belangrijke ontwikkeling is, dat aan de Middellandse Zeekust van Gaza door de VS een ‘tijdelijke pier’ wordt gebouwd. Als officieel doel wordt genoemd de voedselbevoorrading van de Palestijnen, waarmee de opzettelijke hongersnood die nu nog steeds gaande is, kan worden gestopt. De werkelijke functie van deze pier is echter niet de import van hulpgoederen, maar de permanente ballingschap-export van miljoenen Palestijnen. De Jeruzalem Post schrijft dat het Netanyahu was, die de bouw van deze pier aan het Biden-regime had voorgesteld, als een manier om de medeplichtigheid van Washington aan de genocide te maskeren.

Tel Aviv hoopte eerder dat vanuit de grens van zuidelijk Gaza met Egypte grote groepen Palestijnen in tentenkampen in de Sinaï-woestijn door Egypte zouden worden opgevangen. Maar Egypte versterkt juist deze grens, en is niet van zins aan dit emigratieplan mee te werken. Aan het begin van de crisis heeft Ursula von der Leyen in Caïro gepoogd de Egyptische regering in ruil voor grote subsidiebedragen ertoe te bewegen om een ballingschapstocht van één miljoen Palestijnen naar de EU te faciliteren. Het ziet er nu naar uit dat van de Palestijnen verwacht wordt dat ze op schepen die richting uit gaan.