Karel van Wolferen
Een onlangs aan het licht gebracht bloedbad door belegering en verwoesting van het Nasser Medical Complex in Khan Younis heeft aandacht getrokken. Daarbij werden artsen, verplegers en patiënten van nabij doodgeschoten. Twee massagraven zijn bij dit complex ontdekt, met naar schatting ongeveer 700 lichamen, waaronder die van kinderen en ouderen. Daarbij bevonden zich lijken zonder hoofd en zonder huid, en bij sommigen waren organen verwijderd.
De houding van de Amerikaanse regering ten opzichte van het Israëli-regime is aanmerkelijk bekoeld, en strategen van de Democratische Partij maken zich in verband met het optreden van de Israëli’s tegen de Palestijnen ernstige zorgen over het effect dat dit zal hebben op de herverkiezing van president Biden in november. Niettegenstaande massademonstraties van studenten, arbeiders en religieuze figuren tegen het Israëlische optreden, blijft het Witte Huis premier Netanyahu steunen. Daarbij moet rekening worden gehouden met het feit dat de meest prominente Amerikaanse ministerposten in handen zijn van functionarissen van joodse afkomst.
Op 18 april maakte het Israëlische leger bekend dat het een grote operatie had gelanceerd in Nur Shams, een groot Palestijns vluchtelingenkamp, grenzend aan de stad Tulkarem in het noordwesten van de bezette Westelijke Jordaanoever. De aanval duurde drie dagen, waarbij granaten door ramen en deuren naar binnen werden gegooid, geplaveide straten werden platgewalst en rioleringsbuizen eruit gescheurd. Na deze ‘meest gewelddadige’ Israëlische aanval in jaren, kunnen basisvoorzieningen niet langer functioneren vanwege de vernietigde infrastructuur.
Tussen 18 en 28 maart vond de negende bijeenkomst plaats van het Intergouvernementeel Onderhandelingsorgaan (INB) van de WHO, om te onderhandelen over het afronden van een internationale pandemie-overeenkomst. Dit overleg zal worden hervat tussen 29 april en 10 mei. Op het eerste gezicht is het meest recente ontwerp van het pandemieverdrag een erkenning van mislukkingen. Critici waarschuwen dat de onderhandelaars niet de details kunnen laten zien van wat ze werkelijk van plan zijn, en zullen aansturen op een onvolledige, verwaterde overeenkomst, waarna beslissingen kunnen worden genomen wanneer de deelnemende landen niet opletten.
De WHO heeft in december 2021 de INB opgezet om een WHO-overeenkomst over de ‘preventie, paraatheid en respons op pandemieën’ op te stellen en zich op onderhandelen voor te bereiden. Op 27 mei zal de 77ste Wereldgezondheids-vergadering beginnen, en wat op 10 mei als tekst uit de bus komt zal een cruciale mijlpaal zijn in de aanloop naar ’s werelds eerste pandemie-overeenkomst.
In het meest recente ontwerp van het WHO-Pandemieverdrag wordt de schijn gewekt dat de auteurs bij een pandemie de belangrijkste verantwoordelijkheid voor het beleid bij nationale overheden hebben gelegd. Want velen vrezen de machteloosheid van regeringen als gevolg van een ondertekening van iets – wat dan ook – dat door de WHO is opgesteld. Het bekende gedrag van dit VN-aanhangsel in verband met de Covid-schijnpandemie boezemt geen vertrouwen in. Het is geen geheim dat deze organisatie zich uiterst positief opstelt ten aanzien van Big Pharma en diens doelstelling om de wereldbevolking meerdere keren per jaar in te spuiten met iets dat ze ‘vaccins’ noemen, die grote schade kunnen veroorzaken en levensbedreigend zijn.
Een centraal onderwerp van de conceptovereenkomst is de ‘One Health’-aanpak als een “geïntegreerde verenigende aanpak, die tot doel heeft de gezondheid van mensen, dieren en ecosystemen op duurzame wijze in evenwicht te brengen en te optimaliseren”. Het erkent dat de gezondheid van mensen, huisdieren en wilde dieren, planten en de bredere omgeving (inclusief ecosystemen) nauw met elkaar verbonden en onderling afhankelijk zijn. Wat er ook maar mee verbonden is, wordt op een andere plek uitgelegd als klimaatverandering. In de uitbundige woordenstromen waarin potentiële ondertekenaars hun weg moeten gaan vinden, zijn het de vertrouwde onderwerpen van Agenda 2030 die steeds opnieuw opduiken.
Het probleem is, dat de partijen waarvan gevraagd wordt om dit pandemieverdrag zoals het nu is opgesteld te gaan ondertekenen, in essentie moeten beloven mee te gaan met een aanpak waarvan de details pas in een later stadium zullen worden gedefinieerd, en uiterlijk twee jaar na ondertekening van het verdrag pas zullen worden afgerond.
Om argwaan tegen te gaan, wordt in de laatste aangeleverde tekst gezegd dat staten de primaire verantwoordelijkheid hebben voor het bevorderen van de gezondheid van hun bevolking, en dat staten essentieel zijn voor het versterken van de “preventie van en respons op pandemieën”. Dit wordt echter onder meer tegengesproken door een toegevoegde verklaring dat de WHO toch de leidende en coördinerende autoriteit is voor het internationale gezondheidswerk, inclusief de “preventie en respons op pandemieën”. Enerzijds erkennen de ondertekenaars de WHO als leidende autoriteit en tegelijkertijd wordt in de volgende overweging de soevereiniteit van de staten op het gebied van het gezondheidsbeleid vastgelegd.
Misschien zal de tegenstrijdigheid op een manier die niemand logisch kan volgen worden opgelost. Door het WHO-Pandemieverdrag te ratificeren, besluiten de staten op soevereine wijze hun soevereiniteit geheel of gedeeltelijk over te dragen aan de WHO. Dat zou goed aansluiten bij de argumenten van aanhangers in Duitsland. Dan kan het argument zijn dat hier geen poging tot machtsgreep door de WHO in het spel is, omdat de staten over het verdrag hebben onderhandeld en soeverein en vrijwillig hebben besloten of ze het willen ratificeren of niet.
Volgens de voorstanders van het verdrag betekenen de recente veranderingen in de pandemieverdrag-tekst een serieuze overwinning “voor de nationale democratie, de vrijheid van meningsuiting en de mensenrechten”. Voorstellen om een mondiale censuur- en ‘informatiecontrole’-operatie op te zetten onder leiding van de WHO, werden geschrapt.
Verschillende regeringen hebben al verklaard dat ze geen enkele overeenkomst waarbij hen in noodgevallen belangrijke bevoegdheden zouden worden ontnomen willen ratificeren. Onder de gezondheidsdictatuur waarop de WHO heeft geprobeerd aan te sturen, zou de koers die door Zweden werd gevolgd tijdens de Covid-schijncrisis niet langer mogelijk zijn.
Andere regeringen, waaronder die van Nederland, zijn niet bereid om wat nog over is van hun volksvertegenwoordiging in te schakelen om het te bekijken van de kant van de werkelijke gezondheidszorg, en de gevaren die dit de afgelopen vier jaar heeft veroorzaakt.
- Het artikel gaat hieronder verder -
De Gift Card is een leuke manier om Gezond Verstand een kwartaal of een jaar lang cadeau doen. De Gift Card is digitaal verkrijgbaar én als pasje met daarop een unieke code + een feestelijke cadeau-enveloppe.
Abonnees krijgen 15% korting!
Gezond Verstand 6x cadeau doen
Op papier én digitaal
Normaal €24,- voor abonnees €20,-
Gezond Verstand 24x cadeau doen
Op papier én digitaal
Normaal €80,- voor abonnees €70,-
Zweden begint met psychische begeleiding van mensen met klimaatangst. Een studie vermeldt dat steeds meer mensen zich bang laten maken door de onheilsprofetieën die door de klimaatalarmisten worden verspreid. Zij raken in paniek door het idee dat de aarde spoedig zal vergaan. Volgens het onderzoek lijdt 22% van de meisjes en 16% van de jongens van 12 jaar aan de hen aangeprate ernstige angsten over het naderende einde van de aarde. Omdat dit aan hun geestelijk welzijn en dus ook hun levenskwaliteit ernstige schade toebrengt, komt de Zweedse algemene gezondheidszorgfaciliteit, die met één enkel telefoontje kan worden ingeschakeld, in actie met maatregelen om hen psychisch te begeleiden.
Een van de adviezen die daarbij wordt gegeven is om angst om te zetten in actie, zoals – een van de suggesties – meer energie steken in de campagnes die door Greta Thunberg worden georganiseerd.
Sergei Naryshkin, hoofd van de Russische Buitenlandse Inlichtingendienst, heeft laten weten dat een contingent van Franse militairen zich voorbereidt op deelname aan de strijd in Oekraïne. Het gaat om 2.000 manschappen. Deze verklaring wordt tegengesproken door Franse militaire commandanten, die het bestempelen als een onverantwoordelijke provocatie. Deze veronderstelde Franse actie komt echter wel overeen met de strijdlustige retoriek in de afgelopen weken van de Franse president Macron, die heeft verklaard dat hij geen ‘rode lijn’ aanvaardt om een initiatief dat ervoor zorgt dat Rusland de oorlog niet zal winnen tegen te houden. Hij heeft ook met name zijn Duitse ambtsgenoot aangemoedigd om daarin mee te gaan.
De inzet van 2.000 Franse troepen zou geen verschil maken op het slagveld, omdat ze binnen enkele dagen zouden worden vernietigd. Maar dit vanuit militair oogpunt onlogische initiatief zou wel verschil kunnen maken als het escalatie aanwakkert. Het Franse offer zou andere leden van de NAVO ertoe kunnen aanzetten met grotere aantallen troepen en vuurkracht in te grijpen. Net als Frankrijk lijken de Polen en de Baltische staten voldoende enthousiast te zijn met betrekking tot het sturen van gevechtseenheden naar Oekraïne.
De Verenigde Staten, Groot-Brittannië en Duitsland verzetten zich evenwel tegen de voorstellen van Macron, in de wetenschap dat de inzet van NAVO-gevechtsbataljons op de grond de Oekraïense strijd op de rand van een totale oorlog zal brengen. Recentelijk heeft president Poetin opnieuw gezegd dat als Rusland in haar bestaan wordt bedreigd, het land zich het recht voorbehoudt om voor zijn verdediging kernwapens te gebruiken.
De nieuwe koude oorlog is in de Sahel-staten van Afrika goed te merken. Op 13 april kwamen duizenden mensen in Niamey, de hoofdstad van de West-Afrikaanse staat Niger, bijeen om de ontmanteling van de operaties van het United States Africa Command (AFRICOM) in hun land te eisen. De dag daarvoor waren Russische adviseurs in Niger gearriveerd. Dit waren de meest recente ontwikkelingen in een proces waarbij voormalige Franse koloniën zich inspannen om de economische, politieke, culturele en militaire banden met de Franse en Amerikaanse imperialistische macht te beëindigen. AFRICOM werd in februari 2008 gelanceerd vanuit een Amerikaanse militaire basis in Stuttgart, onder het mom van de strijd tegen ‘islamitisch terrorisme’. In maart stuurde de Amerikaanse regering een delegatie van hoge functionarissen naar Niamey in een poging een bilateraal militair akkoord te redden, hetgeen echter mislukte.
Sinds de door het Pentagon en de NAVO geleide contrarevolutie in Libië in 2011 – de eerste grootschalige operatie van AFRICOM – zijn rebellengroepen opgedoken die enorme schade hebben aangericht aan de stabiliteit van verscheidene staten in West- en Noord-Afrika. Deze rebellenformaties opereren op een vergelijkbare manier als Al-Qaeda en de zogenaamde ‘Islamitische Staat’. Beide als ‘terroristische’ organisaties aangemerkte organisaties vinden hun oorsprong binnen de Amerikaanse inlichtingendiensten in Afghanistan, Irak en Syrië.
De betrokkenheid van Frankrijk en de Verenigde Staten in postkoloniale Afrikaanse staten is nooit gunstig geweest voor de meerderheid van de arbeiders, boeren en jongeren. Ongeacht de enorme voorraden strategische hulpbronnen, zoals goud, diamanten, uranium, ijzererts, bauxiet, aardolie, aardgas en andere bezittingen zoals waterwegen, landbouwpotentieel en jonge arbeidskrachten – die in veel staten de overweldigende meerderheid van de bevolking vormen – behoren de gemiddelde inkomens van huishoudens er tot de laagste ter wereld. Andere buitenposten voor AFRICOM-operaties zijn onder meer Mali, Guinee-Conakry en Burkina Faso, die sinds 2020 getroffen zijn door militaire staatsgrepen.
In Mali, Burkina Faso en Niger hebben de nieuwe door het leger geleide regeringen een alliantie van Sahel-staten gevormd. Het doel van de groepering is om onafhankelijk van de Franse en Amerikaanse overheersing de veiligheid van deze staten te vergroten. Sinds de militaire machtsgreep binnen de Sahel-staten hebben zij aan de Russische Federatie om veiligheidshulp gevraagd. Tijdens de regeringswisselingen in Mali, Burkina Faso en Niger hieven mensen hun nationale vlag naast die van de Russische Federatie. Goede relaties tussen Moskou en deze gebieden – die toen nog verwikkeld waren in een strijd om onafhankelijkheid – dateren uit de tijd toen de Sovjet-Unie dergelijke onafhankelijkheidsbewegingen steunde.
Onlangs heeft ook Tsjaad de Amerikaanse troepen gevraagd de activiteiten op een vliegtuigbasis nabij de hoofdstad N’Djamena, de enige plaats waar de Amerikaanse militaire aanwezigheid in het land nog aanwezig is, stop te zetten.
– einde artikel –
Je las een Premium artikel uit Gezond Verstand
Volg ons op social media
Kijk en beluister Gezond Verstand via
Gerelateerde berichten
