Dienand Christe
In het conceptvoorstel van de SLO staan onder het kopje ‘duurzame ontwikkelingsdoelen’ o.a. de volgende punten vermeld: betaalbare en duurzame energie, industrie, innovatie en infrastructuur en klimaataanpak. De bedoeling is dat alle middelbare scholen vanaf 2026 examens praktijkonderwijs mogen gaan afnemen die op de SDG’s zijn gebaseerd.
Praktijkonderwijs houdt in dit geval in dat leerlingen een actueel probleem aanpakken voor een bestaand bedrijf. Dit gebeurt nu ook al op de Technasiumscholen waar een leerling voor het eindexamen een zogenaamde meesterproef moet afleggen, wat betekent het maken en presenteren van een serieus onderzoeksverslag dat gerelateerd is aan een specifiek probleem van een bedrijf. Dit zijn meestal overheidsbedrijven, ngo’s of instellingen die hieraan zijn gelieerd. In ieder geval bedrijven en instellingen die het zich kunnen veroorloven hier tijd voor vrij te maken. In de meeste gevallen kunnen deze clubs rekenen op een door de overheid hiervoor speciaal opgetuigde subsidieregeling. De meeste bedrijven in de midden- en kleinbedrijvensector (mkb) zijn daar niet groot genoeg voor, en kunnen het zich financieel niet veroorloven om zo’n traject met leerlingen aan te gaan.
Dezer dagen is het onderwijs doordrenkt met de zeventien SDG’s. Die zijn op een meestal indirecte wijze via een wirwar van talloze gremia die zich bezighouden met educatie op alle niveaus – zoals verschillende ministeries, internationale samenwerkingsverbanden en Europese, al dan niet overkoepelden onderwijsorganisaties – opgenomen in de uitgangspunten van de Stichting Leerplan Ontwikkeling. Veel adviezen op het gebied van educatie vallen te herleiden tot organisaties die gelieerd zijn aan overheidsinstanties, die op hun beurt zich weer hebben gecommitteerd aan de doelstellingen van het WEF – dus de SDG’s. Op deze wijze sluipen langzaam maar zeker de SDG’s, nu nog via een omweg en straks rechtstreeks, het onderwijs binnen.
Dit betekent onder meer een belangrijke wijziging van een grondprincipe van het Nederlandse onderwijs. Voorheen ging men ervan uit dat dit moest bestaan uit het stimuleren van kritisch denken door middel van het stellen van relevante vragen en het werd je geleerd hoe je gedegen onderzoek moet plegen. In ieder geval werd zulk een studiehouding aangemoedigd. Dit lijkt in de verste verte niet op het onderzoek naar wat de meest efficiënte methode is van CO2-opslag voor Shell of hoe je van meelwormen een lekkere snack kan maken voor Unilever, en hoe je een spannende virtualreality-game maakt die op een zo dramatisch mogelijke manier de gevolgen van klimaatproblemen aan kinderen in de wereld bijbrengt.
Zulke voorgedefinieerde deelproblemen vertegenwoordigen de doelstellingen van het WEF. In de nu voorgeschreven vraagstelling horen de schoolkinderen al een opvatting die richtinggevend is, en het bevragen van de uitgangspunten daarvan hoort niet bij wat van hen verwacht wordt dat ze moeten doen. Welk probleem precies moet worden opgelost is in ieder geval een vaststaand gegeven. De SLO vindt het niet belangrijk dat daar nog over wordt nagedacht, en dat nagedacht wordt over eventueel andere oplossingen wanneer men het veronderstelde probleem vanuit een ander perspectief zou bekijken.
De SLO brengt schoolgaande jeugd dogma’s bij. In plaats van de SDG’s te bevragen en aan een kritisch onderzoek te onderwerpen wordt van leerlingen verwacht ze als absolute waarheid te aanvaarden. Het is zelfs zo dat van leerlingen wordt gevraagd om na te denken hoe je een SDG zo goed mogelijk bij het publiek kan bevorderen. Begrippen als ‘fun’ en ‘gemak’ zijn in dit verband verworden tot sterke argumenten.
Het uitgangspunt dat de aarde opwarmt doordat de mens te veel CO2 produceert, zou zich bijvoorbeeld uitstekend lenen voor een onderzoek dat zich richt op de werking van CO2 en de invloed daarvan op het klimaat in verhouding tot andere factoren. Maar nee, dat er te veel CO2 is en dat de mens daar verantwoordelijk voor is, en dat als gevolg daarvan de aarde opwarmt, is een gegeven waar geen vragen bij mogen worden gesteld. Het door onafhankelijke milieu-deskundigen vastgestelde probleem dat er een tekort aan CO2 mag worden geconstateerd voor weelderig groene planten- en bomengroei blijft geheel buiten hun gezichtsveld.
Het concept van Smart Cities wordt eveneens op dezelfde wijze op scholen uitgerold. Dit is een bedenkelijk concept dat er vooral op is gericht om de burger op alle mogelijke manieren aan surveillance te onderwerpen. Zowel in fysieke als cognitieve zin. Door middel van camera’s en gezichtsherkenning krijgt de burger een op maat gemaakt advies dat hem vertelt welke voordelen men allemaal kan verkrijgen. Voordelen in de vorm van meer veiligheid, snellere respons van eerstehulpdiensten bij calamiteiten en als het zo uitkomt, het promoten van een gezondere levensstijl. Er wordt vooral op de oppervlakkige voordelen ervan gewezen – prullenbakken die automatisch aangeven dat ze vol zitten en door een robot geleegd worden – maar iets als privacy, nogal relevant in dit verband, wordt wel genoemd als aandachtspunt maar er wordt niet doorgedacht over wat daar de uiteindelijke consequenties van kunnen zijn. Terwijl dit nou juist een onderwerp is dat zich bij uitstek leent om kritisch te bevragen en te onderzoeken.
Recentelijk ingeburgerde modes en omgangsvormen hebben ervoor gezorgd dat het begrip ‘privacy’ de jeugd überhaupt niet zoveel zegt als de oudere generaties. Door social media en de alom aanwezige en noodzakelijke smartphone, denk aan het moeten inloggen voor toegang tot websites, DigiD voor overheidsdiensten, tweefactor-authenticatie ter beveiliging en QR-codes, zijn de geesten al langere tijd rijp gemaakt voor de gedachte dat iets als privacy niet meer bestaat of in ieder geval een ouderwets concept is dat in deze ‘moderne’ tijd haar relevantie lijkt te zijn verloren.
- Het artikel gaat hieronder verder -
De Gift Card is een leuke manier om Gezond Verstand een kwartaal of een jaar lang cadeau doen. De Gift Card is digitaal verkrijgbaar én als pasje met daarop een unieke code + een feestelijke cadeau-enveloppe.
Abonnees krijgen 15% korting!
Gezond Verstand 6x cadeau doen
Op papier én digitaal
Normaal €24,- voor abonnees €20,-
Gezond Verstand 24x cadeau doen
Op papier én digitaal
Normaal €80,- voor abonnees €70,-
Als men nu een bezoek brengt aan het Museon in Den Haag, dat zich vooral richt op het ontvangen van grote groepen leerlingen, is een hele etage gewijd aan de zeventien Sustainable Development Goals zoals deze door het WEF zijn geformuleerd. Middels spetterende videoclips, aansprekende grafische vormgeving en een tot in de puntjes uitgewerkte tentoonstelling wordt in een permanente expositie onze jeugd onderwezen in elk specifiek onderdeel van wat het WEF zegt dat moet worden gedaan om een betere wereld te creëren. Want welk redelijk mens, laat staan een kind, kan iets onbetamelijks zien in het bestrijden van armoede, het bevorderen van gelijkheid, een florerende natuur of welk ander duurzaam ontwikkelingsdoel dan ook. Het feit dat deze tentoonstelling een permanente plaats in het Museon heeft geeft al aan dat het hier niet gaat om iets tijdelijks dat weer voorbijgaat. Het permanente ervan communiceert tevens op subliminaal niveau richting de bezoeker het belangrijke en dwingende ervan. Door die kwaliteit wordt de bezoeker continue een spiegel voorgehouden met de confronterende vraag, wat hij of zij bijdraagt aan de oplossing van de tentoongestelde problemen.
Wat vertel ik mijn medemens?
- In het schooljaar 2025-2026 wil de Stichting Leerplan Ontwikkeling de SDG’s gaan opnemen in het curriculum van de Havo en het Vwo.
- Nederlanders zullen daardoor al op jeugdige leeftijd geïndoctrineerd worden met het WEF-gedachtegoed.
– einde artikel –
Je las een Premium artikel uit Gezond Verstand
Volg ons op social media
Kijk en beluister Gezond Verstand via
Gerelateerde berichten
