Sander Boon
In maart dit jaar verklaarde Nobelprijswinnaar Economie, Angus Deaton, op de website van het IMF dat de economische wetenschap het volgens hem al veertig jaar bij het verkeerde eind heeft. Economische voorspellingen komen bijna nooit uit, financiële crises bouwen zich onder eigen ogen op zonder dat de beroepsgroep die ziet aankomen, en maatregelen om die crises op te lossen zijn altijd gebaseerd op de oude gedachten die juist hebben geleid tot die crises. De bevolking is de dupe en beleidsmakers blijven buiten schot. Het was een even moedig als ontluisterend relaas van Deaton.
Een paar weken later stelde de huidige Amerikaanse minister van Financiën Janet Yellen, na haar recente bezoek aan China, dat het Amerikaanse monetaire beleid en de handelspolitiek van de afgelopen veertig jaar op verkeerde leest zijn geschoeid. Het heeft ervoor gezorgd dat er een monetaire onbalans is ontstaan en dat de VS een belangrijk deel van haar industriële capaciteit verloren heeft zien gaan, aldus Yellen. Het staat aan de basis van de binnenlandse politieke polarisatie in de VS. Dit is een waarheid waar dissidente economen al jarenlang op wijzen, maar klaarblijkelijk is de crisis nu zo pregnant dat zelfs topbestuurders niet meer onder de werkelijkheid uit kunnen. Kort hierna wist voormalig voorzitter van de ECB, Mario Draghi, te melden dat de geopolitieke, economische en monetaire politiek van de EU vanaf het begin is uitgegaan van verkeerde uitgangspunten, met de huidige economische stagnatie en verarming tot gevolg. Zijn rapport met voorstellen tot radicale veranderingen komt, volgens goed technocratisch gebruik, echter pas na de verkiezingen van deze zomer.
Hoewel het bemoedigend is om te zien dat topbestuurders in de technocratie op hun schreden terugkeren, is het tegelijkertijd ook rijkelijk laat. Rome staat al in brand. Praten is veel gemakkelijker dan doen, vooral als niet kan worden beschikt over de infrastructuur, de expertise of het arbeidsaanbod om te her-industrialiseren. Bovendien heeft de technocratie in de afgelopen decennia een leger van goedgelovige dienaars opgeleid die klakkeloos de voorgeschreven werkelijkheid uitdragen. Vaak tot religieuze intensiteit aan toe. Op verscheidene beleidsterreinen is deze reflex heel duidelijk zichtbaar: de woke cultuur, met als ultieme aberratie de transgenderbeweging, de oorlog in Oekraïne, de journalistiek die de aannames bevordert, de noodzaak om CO2-uitstoot terug te dringen en de gefabriceerde stikstofcrisis.
Deze maand kwam de gerespecteerde Britse kinderarts Hilary Cass met een gedegen rapport, waarin ze de transgenderzorg fileert en concludeert dat kinderen onderworpen worden aan medische trajecten waar onvoldoende grondig onderzoek naar is gedaan, waarover te weinig data beschikbaar zijn en waarin goede nazorg ontbreekt. Het rapport sloeg in als een bom. Inmiddels heeft de voorzitter van de Noorse genderkliniek zich geschaard achter de conclusies van dit rapport en zijn in Schotland puberteitsblokkers per direct verboden. Hoewel het tij op dit dossier dus lijkt te keren, is er in de bestuursbubbel nog altijd sprake van het leven volgens de spelregels van de voorgeschreven werkelijkheid. Onlangs werd via vrijgekomen documenten met het beroep op de Wet open overheid (Woo) bekend, dat Nederlandse ambtenaren op het Ministerie van Binnenlandse Zaken in wetgeving bewust de term ‘moeder’ wilden vervangen door ‘ouder uit wie het kind geboren is’. Het idee hierachter is dat vrouwen die ‘juridisch man’ zijn geworden, omdat ze ‘voelen’ dat ze tot dat geslacht horen, beter onder die terminologie vallen. Dat dit biologisch gezien helemaal niet kan, deert de ambtenaren dus niet; het geloof in de eigen beleving is voldoende. De gefingeerde en gepercipieerde werkelijkheid telt voor hen nog altijd zwaarder dan de feiten.
In de VS klapte de ervaren journalist Uri Berliner van de publieke omroep NPR uit de school. Berliner werkte 25 jaar voor de NPR en heeft die de afgelopen jaren van binnenuit zien radicaliseren. In een lang essay beschreef hij een reeks onderwerpen, waarin de omroep opschoof van een ‘liberale inslag’ naar een die een “gedistilleerd wereldbeeld van een zeer klein segment van de Amerikaanse bevolking” vertegenwoordigt. Hij beschreef ook ernstige fouten in de berichtgeving rond de coronacrisis, Russiagate, en hoe is omgegaan met inhoud van de laptop van Hunter Biden. De NPR reageerde op het feitenrelaas door hem op non-actief te stellen. Vijftig redacteuren van de omroep riepen de hoofdredactie vervolgens op om het artikel van Berliner op alle punten te ontkrachten en pal te staan voor de ideologie van de NPR. Net als in andere westerse mainstream media blijkt ook hier de voorgeschreven werkelijkheid strikt te worden nageleefd, tegen de sterker wordende stroom in.
Dezelfde combinatie van bekeringsdrang en leugens zorgt ervoor dat geopolitieke krachten verkeerd worden ingeschat en mislukt beleid met kracht wordt voortgezet. Tijdens een presentatie voor de permanente onderzoekscommissie Defensie van het Amerikaanse Congres liet Supreme Allied Commander in Europa, generaal Christopher Cavoli, weten dat geen van de NAVO-doelstellingen in Oekraïne zijn verwezenlijkt. Het Russische leger is gegroeid, ondanks de verliezen die het heeft geïncasseerd tijdens de strijd. Het is nu 15% groter dan voor de inval, aldus Cavoli. “Rusland is hard op weg om het grootste leger van het continent te worden,” zei hij ook. “Ongeacht de uitkomst van de oorlog in Oekraïne, zal Rusland groter, dodelijker en bozer op het Westen zijn dan toen het Oekraïne binnenviel”, voegde de generaal eraan toe. CNN meldde dat Rusland drie keer zoveel artilleriegranaten kan produceren als de VS en Europa samen. Toch gaan de technocratische uitvoerders door met het naleven van de voorgeschreven werkelijkheid. Hoewel de strategie om het Russische leger te verzwakken is mislukt, blijft NAVO-chef Jens Stoltenberg deze doelstelling sleets herhalen. Tijdens een persconferentie in Brussel zei Stoltenberg dat “Oekraïne ondersteunen en helpen om het Russische gevechtsmateriaal onklaar te maken ook onze eigen veiligheid versterkt”. Ook Mark Rutte leeft nog in de oude werkelijkheid.
- Het artikel gaat hieronder verder -
De Gift Card is een leuke manier om Gezond Verstand een kwartaal of een jaar lang cadeau doen. De Gift Card is digitaal verkrijgbaar én als pasje met daarop een unieke code + een feestelijke cadeau-enveloppe.
Abonnees krijgen 15% korting!
Gezond Verstand 6x cadeau doen
Op papier én digitaal
Normaal €24,- voor abonnees €20,-
Gezond Verstand 24x cadeau doen
Op papier én digitaal
Normaal €80,- voor abonnees €70,-
“Oekraïne moet winnen van Rusland”, zo zei hij vlak na het Kabinetsbesluit om Oekraïne weer € drie miljard cadeau te doen.
Herontdekkingen van de echte werkelijkheid halen de voorgeschreven werkelijkheid snel in, en de hoogste figuren uit de technocratie realiseren zich dat. Onlangs gaf de voormalig premier van Groot-Brittannië Boris Johnson – via een op de sociale media verspreid filmpje – toe, dat het verliezen van de oorlog door Oekraïne het einde van de westerse hegemonie zou betekenen. Het verlies is echter aanstaande, zo geven steeds meer westerse hoge militairen toe. De technocratische beleidsmakers zijn echter hardleers en weten niet van wijken. Om de eigen voorgeschreven werkelijkheid te bewaken, zet de Europese Unie een tijdelijke werkgroep op, die buitenlandse beïnvloeding van de Europese verkiezingen in juni moet helpen tegengaan. In de VS zijn ze al een stap verder en heeft de overheid zich de wettelijke bevoegdheid toegeëigend om – tegen de Constitutie in – de eigen bevolking te kunnen bespioneren, zonder dat er vanuit de overheid een reden hoeft te worden gegeven voor deze grove inbreuk op de privacy. De begrijpelijke angst voor het eigen volk neemt snel toe.
Discrepantie tussen fictie en werkelijkheid is te zien bij de klimaatambities versus de afnemende bereidheid om erin mee te gaan, de veronderstelde geopolitieke overmacht van de VS versus de eclatante nederlaag tegen de Houthi-rebellen in de Rode Zee, centrale banken die de inflatie willen beteugelen versus de weer stijgende inflatie. Toch gaan technocraten als Mark Rutte vol door op de lijn van de voorgeschreven werkelijkheid. Kennelijk geloven ze nog in de macht van de eigen positie. Het is een beeld dat potsierlijk is geworden. Nu de ogen van topfiguren in de technocratie opengaan en naarstig wordt gezocht naar machtsbehoud, lopen deze naïeve en ooit bruikbare paladijnen hierbij steeds meer in de weg.
– einde artikel –
Je las een Premium artikel uit Gezond Verstand
Volg ons op social media
Kijk en beluister Gezond Verstand via
Gerelateerde berichten
