Cornelis de Deugd
Deze aanval op vakantiegangers aan het strand van Sebastopol is door Rusland bijzonder hoog opgevat. Sergej Lavrov, doorgaans een toonbeeld van geduld en bedachtzaamheid, was heel duidelijk in zijn reactie dat er een ‘antwoord’ gaat volgen, uiteraard zonder erbij te vertellen of dit diplomatiek, militair, economisch of alle drie zal zijn. De Amerikaanse ambassadeur is ontboden en in niet mis te verstane woorden duidelijk gemaakt hoe ernstig Rusland dit opvat – Lavrov spreekt vloeiend Engels en de woorden “we are no longer at peace” worden aan hem toegeschreven.
Een centraal thema in de berichtgeving van Gezond Verstand is dat president Poetin koste wat kost gezien wil worden als een vredestichter waar vredelievende oplossingen nog mogelijk zijn. Rusland heeft steeds laten weten een nieuw veiligheidssysteem voor de wereld te ambiëren zonder een centrale hegemonische macht, en met veiligheidsgaranties voor alle partijen die onderhandelingen hoog in het vaandel dragen. Een Russische reactie op de Krimaanslag moet, om hiermee in lijn te zijn, een uitweg bieden richting de-escalatie.
Er heeft een telefoongesprek plaatsgevonden tussen de Russische en Amerikaanse ministers van Defensie, Andrej Belooesov en Lloyd Austin, direct na de aanslag. Dit was hun eerste contact na ruim een jaar van diplomatieke stilte tussen beide landen. Het relatieve gebrek aan informatie rond dit gesprek doet vermoeden dat Amerika de les is gelezen, en nu naarstig zoekt naar de-escalatie. Als het anders zou zijn geweest dan had Washington hier, met een licht triomfantelijke ondertoon, zeker meer ruchtbaarheid aan gegeven.
Meerdere bronnen melden dat Austin is verteld dat Rusland elk Amerikaans vliegend object, onbemand en mogelijk ook bemand, dat zich boven de Zwarte Zee begeeft, neer zal schieten. Een no-flyzone boven de Zwarte Zee is ook een voor de hand liggende reactie aangezien het een de-escalatie mogelijk maakt – in tegenstelling tot aanvallen op militaire doelen in NAVO-lidstaten of Amerikaanse doelen, bijvoorbeeld in Syrië. Moskou heeft ook, los van de beoogde vreedzame oplossing, geen enkel belang bij escalatie van een oorlog die de Russische strijdkrachten in feite al lang hebben gewonnen. Het Oekraïense regime staat, politiek en militair, op instorten, en daarom is het ook onwaarschijnlijk dat Rusland steden als Kiev, Charkov of misschien zelfs Odessa zal aanvallen. Kiev wordt nog altijd gekoesterd als de bakermat van de Russische cultuur terwijl Charkov en Odessa al honderden jaren Russische steden zijn.
Vliegtuigspotters melden bovendien dat na het gesprek tussen de Russische en Amerikaanse ministers van Defensie, heel opmerkelijk, een Iljoesjin Il-96-vliegtuig van de Russische regering van Moskou naar New York is gevlogen. Dit is niet bevestigd door Amerika of Rusland, maar het is niet uit te sluiten dat Belooesov, Lavrov en Poetin erin zijn geslaagd om een bredere weg naar diplomatieke ontwikkelingen te openen.
Een onderbelicht aspect is dat de Amerikaanse opvattingen over oorlog altijd rijkelijk doorspekt worden met een attitude van vermeende Amerikaanse superioriteit, als ware dit een onomstotelijk axioma. De oorlogen worden dan ook consequent gelegitimeerd onder het mom van ‘bevrijden’, ‘democratie brengen’ of een ‘nationaal veiligheidsbelang’. Dit axioma heeft in het huidige tijdsgewricht zichtbaar aan geloofwaardigheid ingeboet, en een diplomatieke uitweg zou Biden (of zijn vervanger na de verkiezingen) in elk geval bevrijden van een oorlog waar de gemiddelde Amerikanen nauwelijks in geloven en zeer zeker allesbehalve enthousiast over zouden zijn.
Kennedy’s reacties op de recente gebeurtenissen zijn op te vatten als een schop tegen het zere been van Amerikaanse oorlogszucht uit naam van nationale superioriteit en de medeplichtigheid daaraan van de media.
Amerikaanse verkiezingen gaan vrije val van het Westen niet stoppen
|Het eerste presidentiële ‘verkiezingsdebat’ tussen Joe Biden en Donald Trump én de Amerikaanse aanval op de Krim hebben beide plaatsgevonden binnen de tijdspanne van één week. Deze gebeurtenissen, en de laatste ontwikkelingen in de EU, zijn sterk met elkaar verstrengeld en laten zien hoezeer Amerika en de EU beide er, politiek en moreel gesproken, heel slecht aan toe zijn. Het Westen acht zich superieur aan de rest van de wereld, iets dat geen relatie met de werkelijkheid heeft.
Het ‘debat’ tussen Joe Biden en Donald Trump was om meerdere redenen een onthutsende vertoning én heeft een breed Amerikaans publiek wakker geschud voor het feit dat hun president vanwege seniliteit niet in staat is deze functie te vervullen. De debatregels zorgden er vervolgens voor dat er van ‘debat’ nauwelijks sprake kon zijn. De kandidaten debiteerden, beurtelings, weinig anders dan oneliners en soundbites. Joe Biden sprak, met een blik van totale ledigheid, snel en monotoon als een geprogrammeerde robot, wat suggereert dat hij extreem uitgebreid en langdurig op dit evenement was voorbereid.
Belangrijke onderwerpen kwamen wel aan de orde maar nergens werd er ingegaan op de inhoud of de achtergronden, laat staan dat er kon worden doorgevraagd. Er was geen substantiële aandacht voor massa-immigratie, de Oekraïne-oorlog of de staatsschuld. Amerikaanse mediareacties op het debat waren overwegend dat Biden door Trump werd platgewalst, zelfs ondanks dat Trump ook de inhoud uit de weg ging. Het is opvallend hoezeer de anders Biden-getrouwe media én hooggeplaatste democraten plots in koor verkondigen dat Biden zich terug moet trekken. Dit beaamt de speculaties dat dit ‘debat’, maanden voor de Democratic National Convention (DNC), door CNN in scene is gezet als een valstrik voor Biden om de weg te effenen voor de mogelijkheid om hem als kandidaat te vervangen.
- Het artikel gaat hieronder verder -
Het cartoonboek bevat een bonte verzameling van de beste, scherpste, mooiste en meest treffende cartoons uit Gezond Verstand.
Je maakt kennis met de cartoonisten, die je vervolgens meenemen in het creatieproces en stap voor stap laten zien hoe de cartoons tot stand komen. Waar komen de ideeën en inspiratie vandaan? Welke materialen gebruiken ze en wat vinden ze het mooiste en moeilijkste aan hun vak?
Normaal €42,50 voor abonnees €39,50
Het is tijdens de Convention, in augustus, dat de gedelegeerden de nieuwe presidentskandidaat kiezen. Bij de democraten zijn 15% van de gedelegeerden zogenaamde supergedelegeerden – partijprominenten die naar eigen idee op een kandidaat mogen stemmen. De overige gedelegeerden zijn gehouden om te stemmen in overeenkomst met de uitslagen van de voorverkiezingen uit de staat waar de betreffende gedelegeerde vandaan komt. Het ontbreken van voorverkiezingen betekent dat de Convention vrij is om een nieuwe kandidaat aan te wijzen – dit heet een ‘brokered convention’: als er letterlijk achter gesloten deuren over een kandidaat onderhandeld gaat worden.
Een brokered convention lost in één keer twee problemen op. Men kan Biden vervangen en de universeel gehate en volstrekt incompetente Kamala Harris buitenspel zetten, hetgeen de plausibiliteit van de valstrikhypothese duidelijk onderstreept. Met een andere kandidaat dan Biden is er bovendien een gerede kans dat de Democraten slechts een kleinere marge met fraude hoeven te overbruggen. In 2020 moest er een fictieve pandemie aan te pas komen om de benodigde fraude te realiseren. De huidige vogelgriephysterie doet vermoeden dat de Democraten deze mogelijk hard nodig gaan hebben in november.
Amerika heet nog altijd een wereldmacht te zijn, en een baken van beschaving, maar het is met name ook voor de gewone Amerikaan nu evident dat het land bezig is aan een slow motion-implosie, dat het aan het afglijden is naar een derde wereld-bananendictatuur. De proxy-oorlog tegen Rusland is voor de doorsnee-Amerikaan, gezien de immense binnenlandse problemen, vooral iets van ver weg. Wat niet wegneemt dat de gemiddelde Amerikaan wel enorm geschrokken is van de Russische marineschepen in de haven van Havanna – een ruw soort wakker worden. Een bekend gezegde is: ‘If all else fails, they take you to war’, en Amerika heeft al veel langer willens en wetens aangestuurd op een brede oorlog met Rusland. Een belangrijke indicatie is de publicatie, oh ironie, door Julian Assange, van de “njet means njet”-memo uit 2008 van de huidige CIA-directeur, William Burns. Deze schreef als toenmalige ambassadeur hoe gevaarlijk de toetreding van Oekraïne en Georgië tot de NAVO zou zijn – “Het is een rode lijn en het wordt gezien als een existentiële bedreiging.”
Wat vertel ik mijn medemens?
- De aanslag op de Krim doet beseffen dat de VS nu feitelijk in oorlog is met Rusland.
- Deze aanval is door Rusland bijzonder hoog opgevat, toch beoogt Moskou een vreedzame oplossing.
- Er wordt gespeculeerd dat het ‘verkiezingsdebat’ tussen Joe Biden en Donald Trump door CNN in scene is gezet om Biden als kandidaat te vervangen.
– einde artikel –
Je las een Premium artikel uit Gezond Verstand
Volg ons op social media
Kijk en beluister Gezond Verstand via
Gerelateerde berichten
