Ontmenselijking en voorgeschreven werkelijkheid

Een eerste artikel behandelt het wetsvoorstel van de VN om ‘misgendering’ – dus een verwijzing naar of aanspreken van een persoon in een vorm die niet overeenkomt met hoe die persoon zichzelf identificeert – strafbaar te maken. In de praktijk komt dit neer op strafrechtelijke vervolging van iedereen die bezwaar maakt tegen wat we de transgenderindustrie mogen noemen, waarmee fortuinen en gigantische campagnes voor verleiding van jongeren zijn gemoeid. Die propagandistische strijd is een van de meest virulente anti-mensoorlogen ooit vertoond. Het tweede artikel gaat over ontmenselijking door eerbetoon aan opzettelijke lelijkheid in de kunsten en in maatschappelijk gedrag, zowel als nauwelijks verborgen anti-humaan satanisme. Pieter Stuurman plaatst de transgendertirannie vervolgens, met weer andere klemtonen, in een algemeen perspectief.

Ik wil hier verder gaan om het fenomeen van ontmenselijking te verbinden met de door ons vaak genoemde ‘voorgeschreven werkelijkheid’. Dit is bedoeld als een pas op de plaats, een opsomming en uitwerking van dat begrip waarbij ik recente voorbeelden noem.

De voorgeschreven werkelijkheid kan bestaan omdat westerse instituties tot automatismen zijn vercorrumpeerd. Ze zijn dusdanig toegewijd aan het mechanisme waarmee de machtsgreep moet worden verwezenlijkt, dat ze verlengstukken van dat mechanisme zijn geworden. Ze filteren de werkelijkheid op een onverbiddelijk frauduleuze wijze. Vercorrumpeerde westerse instituties kunnen geen medewerkers herbergen die blijk geven van een herinnering aan een persoonlijk geweten als richtsnoer voor denken en handelen waarmee zij de verwoesting van het menselijk leven openlijk zouden herkennen en aanwijzen. Medewerkers moeten automaten zijn, dus per definitie psychopatisch en ontmenselijkt. Dit geldt voor de hele bestuurlijke kaste, met de ‘intelligentsia’ die eraan vast zit. Die vroegere intelligentsia, bestaande uit experts, mediamensen, kunstenaars en wetenschappers, zijn nu, als loonslaven van hun gecorrumpeerde instellingen, de bewakers van de voorgeschreven werkelijkheid. Dat maakt hen immuun voor een relatie met de echte werkelijkheid in hun omgeving. De voorgeschreven werkelijkheid is een hermetisch gesloten systeem. Het is anders dan het zgn. ‘narratief’, waarvan je nog kon afwijken zonder je huwelijk in gevaar te brengen of je baan en vriendenkring te verliezen.

De onderdelen van die onechte, van regeringswege en supranationale fantasie verordende werkelijkheid, sluiten meestal bij elkaar aan tenzij sterke machtsgroepen erover botsen – zoals wanneer Israël en haar massamoord via het reguliere wereldnieuws een groot publiek bewustzijn bereikt. De voorgeschreven werkelijkheid bestaat uit aangeleerde machtsgreepdogma’s – pandemie, CO₂-bederf van de aarde, jeugd in verkeerde lichamen, Poetins gevaar voor Europa – die met de ervaring van alledag – boodschappen doen, naar de tandarts gaan, verjaardag vieren – naadloos zijn geïntegreerd, zo onopvallend samengesmolten dat het onrealistische van wat we moeten denken ongemerkt verandert in het geloofwaardige dat hoort bij het dagelijkse leven. Tenminste in de sensatie van iedereen die niet de moeite en het risico heeft genomen om zich tegen de leugens van het verordende ‘valse werkelijke’ te verzetten. Bij de poortwachters gaat het meestal gepaard met heftiger emoties dan de normale emoties die men in het dagelijkse leven tegenkomt.

Om bij het onderdeel transgender te blijven, gelekte documenten van de World Professional Association for Transgender Health (WPATH) onthullen wijdverbreide medische wanpraktijken bij de behandeling van kinderen en kwetsbare volwassenen. Een Canadese endocrinoloog legt een en ander uit over de bijzondere uitdagingen op dat gebied. Hij beschrijft jonge ‘patiënten’ die binnen het transgender behandeltraject graag zouden kiezen en bijvoorbeeld oestrogeen willen gebruiken zonder borsten te ontwikkelen, of een diepere stem willen krijgen maar geen gezichtsbeharing. Ze zijn opgegroeid met het idee dat ze kunnen “kiezen wie je bent”, dus behalve hun ‘gender’ nog veel meer kunnen kiezen, ook uit een variatie van fysieke effecten van hormoontherapie. De WPATH-expert maakt zich dus druk over het slechte begrip van de werking van het menselijk lichaam bij adolescente meisjes die jongens willen worden, en omgekeerd; maar de misdadigheid van de belofte dat zoiets biologisch mogelijk zou zijn blijft geheel buiten zijn gezichtsveld. Wanneer de WPATH publieke verklaringen aflegt, worden interventies voor het wijzigen van geslachtskenmerken gepresenteerd als essentiële medische zorg die bij de leeftijd past, en wordt elk verzet tegen dergelijke interventies afgeschilderd als ‘transfobie’. De voorgeschreven werkelijkheid is meedogenloos. De hersenen van de poortwachters kunnen in dit geval niet de immense tragiek van deze ultieme kindermishandeling vatten, en weigeren de zelfmoorden en zelfmoordpogingen te onderkennen die volgens de statistieken vrijwel onvermijdelijk lijken wanneer de transgender twintigers zien dat ze op het meest intieme vlak van hun bestaan zijn bedrogen.

Een artikel in het NRC Handelsblad draait in diezelfde voorgeschreven werkelijkheidskolk mee: “Informatie over vruchtbaarheidsbehandelingen in klinieken is vaak uitsluitend gericht op cisgender [gewone] vrouwen, terwijl ook transmannen zwanger kunnen worden.” Van transgender personen zou 49-67% even vaak een kinderwens hebben als personen die niet van geslacht willen veranderen, maar de zorgverleners lopen achter en zeggen “te weinig kennis te hebben om transgender cliënten te begeleiden”. Hierbij wordt ervan uitgegaan dat – in het kader van het slachtofferschap van een miskende minderheid – wat hen wordt aangedaan bestaat uit onvoldoende aandacht en zorg. Zoals ook de tekstschrijvers van de Biden-speech op eerste Paasdag ervan uitgingen dat het geen verrassing is “dat het pesten en de discriminatie waarmee transgender Amerikanen worden geconfronteerd de geestelijke gezondheidscrisis van ons land verergert, waardoor de helft van de transgender jongeren het afgelopen jaar zelfmoord heeft overwogen”.

Zeer actueel, onmiddellijk te identificeren, en met het grootste gevaar voor de wereld, mocht het uit de hand lopen, is de gapende kloof tussen de voorgeschreven werkelijkheid aangaande de oorlog in Oekraïne en de echte werkelijkheid die op een onmiddellijke manier makkelijk valt te verifiëren als men de vorderingen op de grond volgt. Wat we moeten geloven, en wat steeds in nieuwsartikelen van de reguliere media wordt herhaald, en door pratende hoofden op tv met bijzonderheden en pleidooien wordt geduid, bestaat er nog altijd de kans, zelfs waarschijnlijkheid, dat het Oekraïense leger het van de Russische krijgskracht gaat winnen zolang het maar genoeg geld en ammunitie van het Westen ontvangt. De werkelijkheid die ons in het gezicht staart is dat de Russische troepen al een poos geleden hebben gewonnen, dat er bijna niets over is van het Oekraïense leger waarvan manschappen worden aangevuld door de dienstplichtleeftijd met twee jaar te verlagen, en met razzia’s in de steden die ondergedoken mannen opsporen om deze tot een bijna gewisse dood te veroordelen aan de nog overgebleven fronten. Rusland is overgegaan tot een ‘elektriciteitsoorlog’ met de vernietiging van elektriciteitscentrales in kerngebieden. Met het opdrogen van de modderbodem in mei kan een begin gemaakt worden met de eindfase van een Russische overname van Odessa, en het met voldongen feiten confronteren van wie dan ook die tegen die tijd in Kiev de lakens uitdeelt.

Dit Rusland-Oekraïne-oorlogonderdeel van de voorgeschreven werkelijkheid, dat ook een zwaar verzwakt Rusland en interne spanningen opleverende oppositie tegen Poetin afschildert, heeft meer dan twee jaar kunnen standhouden en de illusie van een krachtig Westen kunnen versterken. Tot voor heel kort. Uit wat er nu gebeurt blijkt dat sommige onderdelen van de voorgeschreven werkelijkheid een houdbaarheidsdatum bereiken, zoals wij eerder zijdelings in Gezond Verstand hebben geconstateerd. Op 3 april verklaarde de nieuwe Amerikaanse viceminister van Buitenlandse Zaken, Kurt Campbell, dat we “in de loop van de afgelopen maanden hebben vastgesteld dat Rusland zich militair vrijwel volledig heeft hersteld”. Die constatering is in strijd met de voorgeschreven werkelijkheid, maar past bij de bekende militaire wensen om het in Oekraïne min of meer voor gezien te houden.

Met betrekking tot de duurzame doelstellingen van het onderdeel Agenda 2030 van de machtsgreep, is de houdbaarheidsdatum van de voorgeschreven werkelijkheid vooralsnog niet bereikt. Hoewel de geluiden uit Davos hebben laten zien dat die agendapunten meer obstakels moeten overwinnen dan verwacht was, en de WHO onzekerder is dan voorheen of genoeg lidstaten akkoord zullen gaan met de nieuwe internationale gezondheidsregels.

De grote successen die dankzij onderdelen van de voorgeschreven werkelijkheid konden worden bereikt, zijn onmiskenbaar. Het massaal inspuiten van gezonde bevolkingen zodat velen ziek werden en levenslange aandoeningen kregen, en er een heleboel dood konden gaan, spant daarbij de kroon. Wij zijn verder getuige geweest van oligarchische mediacontrole, niet-aflatende propagandacampagnes, censuur uitgevoerd door Big Tech-instanties in de ‘particuliere sector’ – Facebook, YouTube, Google – elektronische surveillance, wetten tegen nepnieuws, boetes voor het voorschrijven van levensreddende medicijnen, invasieve testvereisten, het wegvallen van controles op politieke macht, weigering van rechtbanken om recht te doen gelden, en de installatie van openlijk despotisme.

Sheldon Wolin, een Amerikaanse politiek filosoof met meer diepgang dan vrijwel al zijn collega’s, identificeerde voor zijn dood in 2015 het ontstaan van de benodigde omstandigheden voor zo’n politieke afbraak, en noemde deze ‘binnenstebuiten totalitarisme’. Sander Boon gaat daarop in, en brengt het in verband met de ondergang van het Amerikaanse Westen dat het Europese Westen vrijwel klakkeloos nabootste. Wat lijkt op een democratie kan met ‘binnenstebuiten totalitarisme’ worden bestuurd zonder de indruk te wekken dat die wordt onderdrukt, zo formuleerde Wolin het kort voor zijn dood. Net als bij de voorgeschreven werkelijkheid.

Cornelis de Deugd volgt ditzelfde fenomeen met een artikel over ‘anarcho-tirannie’. Dat zijn de omstandigheden van chaos waarin doorsnee Nederland moet zien te leven, terwijl het staatsapparaat individuen vervolgt om hen te intimideren, te beroven en het zwijgen op te leggen.

Trouwe lezers zijn bekend met de belangstelling die Gezond Verstand vanaf haar eerste nummers heeft gehad voor ontwikkelingen in de rest van de wereld die relevant zijn voor de oorspronkelijke mondiale machtsgreep waarover in de gevestigde media geen verslag werd gedaan. Toen we begonnen was het onderdeel van onze bestaansreden om dat wel te gaan doen. Dit werd nog belangrijker toen steeds duidelijker werd dat de buitensporigheden van de westerse voorgeschreven werkelijkheid een splitsing in de wereld veroorzaakten, doordat een deel ervan het belang van de eigen soevereiniteit herontdekte en zich ging distantiëren van het Amerikaanse Westen en de door Washington aangestuurde supranationale instanties.

Vaak hebben landen en fenomenen uit onze ‘onderbelichte wereld’-artikelen nog verdere ontwikkelingen meegemaakt die maar schaars konden worden belicht. Daarom hebben wij een vaste rubriek aan ons blad toegevoegd om heel korte stukjes te plaatsen over hoe het verder is gegaan.