De VN wil ‘misgendering’ strafbaar maken

In Resolutie 77/249 van de zesde Commissie van de Algemene Vergadering zijn de nieuwe onderdelen opgenomen. De basis voor het verdrag is gelegd in november 2019. Toen werd namelijk voorgesteld om de biologische attributen van man of vrouw te herdefiniëren naar een sociale constructie. Het leidde destijds al tot grote kritiek van China en Rusland en met name tot fel verzet van de Afrikaanse landen. Een vertegenwoordiger van Marokko die namens de 54 landen van de Afrikaanse Groep sprak, zei dat de legitieme zorgen van alle lidstaten niet mogen worden genegeerd. Hij waarschuwde voor elke poging om standpunten van partijen, juridische theorieën of definities op te leggen die internationaal helemaal niet worden geaccepteerd.

De genderdoctrine heeft grote impact op bestaande internationale verdragen en het betekent dat de huidige definitie van geslacht geschrapt zou moeten worden in het Statuut van Rome. Dit statuut is het oprichtingsverdrag van het Internationaal Strafhof (International Criminal Court, afgekort ICC). Het verdrag werd aangenomen op 17 juli 1998 tijdens een diplomatieke conferentie in Rome. Het ICC is een permanent gerechtshof dat is opgericht om personen te berechten voor de ernstigste internationale misdrijven, zoals genocide, misdaden tegen de menselijkheid, oorlogsmisdaden en agressie. Het ICC is gevestigd in Den Haag en vervolgt individuen en geen staten.

Journalist Stefano Gennarini zegt dat het verwerpen van de definitie van geslacht als ‘man en vrouw’ de deur opent naar strafrechtelijke vervolging van iedereen die bezwaar maakt tegen transgenderideeën, -gedrag of -praktijken. Het onderwerp misdaden tegen de menselijkheid en internationale misdaden in het algemeen is een van de meest controversiële en technisch moeilijke in het internationaal recht. Het roept kwesties op met betrekking tot universele jurisdictie, toepassing van wetten, garanties voor een eerlijk proces en het meest belangrijke, een extra-nationale rechtbank met permanente universele bevoegdheden voor vervolging. Het concept van ‘gendergebaseerde vervolging’ vormt een ongekende bedreiging voor het vermogen van traditiegetrouwe mensen en geloofspersonen om vrijelijk te communiceren m.b.t. wat zij geloven over de aard van de menselijke persoon, mannen, vrouwen, huwelijk en gezin. Het onderwerp is zo controversieel dat de mogelijkheid van een verdrag over misdaden tegen de menselijkheid na de processen van Neurenberg tientallen jaren werd besproken voordat het Statuut van Rome van het Internationaal Strafhof ooit werd aangenomen.

Zowel de Europese Unie als de Verenigde Staten hebben hun steun betuigd voor het nieuwe verdrag en voor een snel adoptieproces. Wat het kader extra aantrekkelijk maakt voor de westerse landen is dat ze in staat zijn om financieringsmechanismes te gebruiken voor technische en capaciteitsopbouw in andere landen. Ze hebben dan de wettelijke kaders om invloed te krijgen op binnenlandse rechtbanken. Een Trojaans paard is hiermee geboren. Saillant is dat de Verenigde Staten het ICC niet erkennen, omdat deze instantie niet een eerlijk proces voor Amerikaanse burgers zou geven, omdat dit de grondwet van de VS zou schenden. De VN-commissie heeft voorgesteld om genderidentiteit te verheffen tot een van de beschermde categorieën van internationaal recht. De VN-agentschappen en de officier van justitie van het ICC worden gemachtigd om net zoveel geslachten te erkennen als waartoe individuen subjectief kunnen beweren te behoren.

LGBTQI is een afkorting die staat voor Lesbisch, Gay, Biseksueel, Transgender, Queer (of Questioning) en Intersekse. Deze term heeft geen wetenschappelijke basis en is vrij plotseling in onze woordenschat verschenen. Het is ons opgedrongen door onder andere het Amerikaanse ministerie van Onderwijs.

Intussen is duidelijk dat de hele woke cultuur niet een burgerrechtenbeweging behelst om een onderdrukte minderheid te verdedigen, maar is gegrond op radicaal activisme. Het is een psychologische operatie (psyop) die is ontworpen om verdeeldheid en verwarring te zaaien en om seksualiteit – vooral bij jongeren – te gebruiken als een middel om onzekerheid en narcistisch gedrag te creëren.

Het is bedoeld om gezinnen en gemeenschappen te verdelen en onnodige conflicten te veroorzaken. Belangrijk is om te beseffen dat transgenderisme botst met feminisme. Het is in essentie het tegenovergestelde. Als een man zich plotseling kan identificeren als vrouw en de samenleving hem vervolgens ook die vrouwelijke status geeft, dan blijft de vraag wat eigenlijk de rechten van de vrouw zijn. Bekende feministes hebben dit in de praktijk aan den lijve ondervonden. Kritiek op het wokisme zorgde ervoor dat ze gecanceld werden. Met name in de Afrikaanse landen hebben ze de huidige genderontwikkelingen en de impact ervan goed in de gaten. Er is daar een levendig verzet ontstaan. Sharon Slater van de organisatie Family Watch roept iedereen op om de VN-bureaucraten te benaderen en de Transgender-resolutie te stoppen. Zij zegt dat het elimineren van de discriminatie voor vrouwen en meisjes slechts een dekmantel is en de VN-resolutie ervoor zorgt dat genderverwarde mannen en jongens juist met vrouwen en meisjes gaan concurreren.

Mensen met werkelijke genderdysforie zijn zeer zeldzaam. Er zijn geen exacte cijfers beschikbaar, maar het Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders schat dat het gaat om ongeveer 0,005-0,014% volwassenen en 0,002-0,005% kinderen en adolescenten. De laatste jaren is er onder invloed van de woke propaganda wel een toename, maar het percentage blijft minuscuul. Genderdysforie wordt ook wel een genderidentiteitsstoornis genoemd, een term die gebruikt wordt om een psychologische toestand te beschrijven waarbij er geen overeenstemming is tussen iemands geslacht bij geboorte en de genderidentiteit. Mensen kunnen het gevoel hebben dat ze in een verkeerd lichaam zijn geboren. Het wordt formeel niet gezien als een psychische aandoening, maar eerder als een medische aandoening. De eerste geslachtsveranderingsoperatie werd uitgevoerd in 1952.

De Amerikaanse president Joe Biden kondigde op 29 maart jl. aan dat 31 maart voortaan wordt gezien als Transgender Day. Biden zegt dat hij trots is op het feit dat transgenders nu openlijk in het leger kunnen dienen. Een goed voorbeeld hiervan is Rachel Levine, die werd uitgeroepen tot viersterren admiraal terwijl ze nooit zelf in het leger heeft gediend, maar deze toppositie alleen aan haar transgenderisme heeft te danken. Het is natuurlijk geen toeval dat Transgender Dag dit jaar precies op Pasen valt. De intimidatie van het Biden-regime richting de Amerikaanse christelijke gemeenschap is duidelijk.