Simon van Gelder
Alexandra heeft in Brussel heel Nederland uitgekleed. De schadelijke gevolgen zullen blijken. Vanzelfsprekend had ze met haar onbevoegd handelen gestraft moeten worden met ontslag op staande voet. Maar ze bleef rustig zitten als staatssecretaris, die verantwoordelijk is voor twee zaken. Eerst het ICT-beleid, waaronder de digitale identiteit. De Nederlandse overheid heeft met de toeslagenaffaire haar digitale klunzigheid bewezen. Door gehannes met geheime computergegevens had de overheid besloten om vele duizenden onschuldige burgers als criminelen te straffen. Het leed was niet te overzien. Niet geheel toevallig was Alexandra vanuit de politiek (in een eerdere functie) betrokken bij deze toeslagenaffaire. Kenners beschouwen Alexandra als een ‘digibeet’, iemand zonder benul van de werking van de informatietechnologie en haar gevaren. Voor sommigen is ze gewoon een ‘digikneus’. Met haar gedrag wekt Alexandra de indruk dat haar baan in Den Haag er alleen is om bepaalde vrijheidsbeperkende wetten door te drukken.
Eerder gaf Alexandra blijk van onnozelheid toen ze in 2014 was benoemd tot directeur van het GVB, stadsvervoer in Amsterdam, met driekwart miljoen reizigers per dag. Van openbaar vervoer wist ze weinig. Er moest eerst een vuiltje worden weggewerkt toen bleek dat ze veel te veel verdiende: € 213.000 per jaar. Dat werd na protesten verlaagd tot € 187.000. Ze riep van alles over het milieu, ze beweerde dat ze in 2017 zou zorgen voor trolleybussen, die er gelukkig nooit zijn gekomen. Ze beweerde als beginnersfout dat trolleybussen dezelfde bovenleiding gebruiken als trams.
Het tweede deel van haar huidige takenpakket bestaat uit het onderhouden van relaties met de Caraïbische eilanden die halsstarrig weigeren hun eigen broek op te houden. Hier krijgt Alexandra alle kansen. Natuurlijk moet er eerst flink worden gereisd. Naar verluidt heeft Alexandra inmiddels ruim dertig dienstreizen ondernomen naar het Caraïbisch gebied. Dat is natuurlijk veel te veel, haar reisfrequentie past uitsluitend op het werkniveau van een jonge, beginnende beleidsmedewerker. Een kabinetslid hoort thuis, in Den Haag, om in rust het politieke werk te verrichten, met niet meer dan enkele uitstapjes overzee. Wie dat zegt, kent de reislustige Alexandra niet. Ze is de meesteres van de ‘omgekeerde kolonisatie’. Bij al haar reisjes loopt ze klagende Antillianen tegen het lijf, die smeken om extra geld.
- Het artikel gaat hieronder verder -
In dit nummer onder meer:
– Immigratie onderdeel internationale machtsgreep
– Stakingen en onrust in Duitsland
– Ontwikkelingen Gaza-genocide
– Militaire tech verantwoordelijk voor Covid en rampen
De smeekbedes zijn bekend. Al tientallen jaren laat Nederland zich bij de neus nemen en worden de uitbetaalde miljoenen geheel anders aangewend dan was afgesproken. De Nederlandse politici laten zich desondanks uitmaken voor ‘kolonisatoren’. Nederland laat zich gewillig chanteren en dat heeft een achterliggende bedoeling. Misschien worden de Antillen geknuffeld op verzoek van de VS, die vanuit de eilanden een zekere greep wil hebben op ‘lastige’ landen als Colombia (cocaïne) en Venezuela (revolutionaire sfeer).
In april 2023 tekende Alexandra in Willemstad (Curaçao) een Onderlinge Regeling voor ‘hervormingen’. Ze zegde een donatie van € 200 miljoen toe en deed dat “…in goed vertrouwen. Samen zijn we overtuigd dat deze hervormingen gaan bijdragen aan sterke en weerbare samenlevingen in Aruba, Sint-Maarten en Curaçao.” Alexandra beloofde dat ze zich niet zal bemoeien met de besteding van deze immense geldkoffer. Ook beloofde ze dat door haar geen verantwoording zal worden gevraagd. Het geld verdwijnt dus met dank aan Alexandra in een bodemloze put. Het feesten kan nog even doorgaan. Alexandra snoefde over “Gelijkwaardigheid van eigenaarschap en gemeenschappelijkheid. Alle partijen gaan zich hiervoor inzetten.”
Dankzij Alexandra’s gulhartigheid profiteren 345.000 Antillianen van een meevaller van € 600 de man. Helaas vallen Saba, Sint Eustatius en Bonaire buiten de prijzen, want die drie gelden als Nederlandse gemeenten. Alexandra zal vermoedelijk hebben geglunderd bij het horen van alle loftuitingen over het cadeau van 200 miljoen. Maar ze zou moeten weten dat haar regeling geheel uit balans is. Er is sprake van één partij (Nederland) die alles geeft aan een ongelijke tegenpartij. Nederland geeft alles en krijgt niets terug. Toevallig voerde staatssecretaris Maarten van Ooijen (Volksgezondheid) in Bonaire en Sint Eustatius gesprekken over het aanpakken van huiselijk geweld waardoor deze kleine eilanden worden geteisterd. Maarten heeft er zijn handen vol aan.
Niemand stelt de vraag of Alexandra in haar ‘deugdrift’ zich misschien schuldig heeft gemaakt aan een ‘ambtsmisdrijf’. Ook ministers kunnen hiervoor ter verantwoording worden geroepen door de Hoge Raad. Wat Alexandra heeft uitgehaald, kan niet. Hoe nobel wellicht haar drijfveren zijn voor haar miljoenencadeau. Het ontbrak haar aan de bevoegdheid om elk toezicht buiten werking te plaatsen. Alle rijksuitgaven moeten grondig worden nageplozen. Juist een vooraanstaand lid van D66 (Alexandra was kandidaat-bestuursvoorzitter van haar partij) moet begrijpen dat een rechtsstaat niet met zich laat spotten. Dan te bedenken dat D66-minister Kaag van plan was in Nederland controle in te voeren op alle uitgaven boven € 100. Iedereen werd door haar verdacht van fraude zolang het tegendeel niet was vastgesteld. Ook daarover moet op de Antillen hartelijk zijn gelachen.
– einde artikel –
Je las een gratis artikel uit Gezond Verstand
Volg ons op social media
Kijk en beluister Gezond Verstand via
Gerelateerde berichten
