Eric Lopes Cardozo
Dat zonne- en windenergie niet zaligmakend zijn, begint nu toch wel erg duidelijk te worden. Zeker in Duitsland, waar men als eerste kernenergie volledig in de ban deed, lijkt de energiesituatie onhoudbaar te zijn geworden. Mega-investeringen in zonne- en windenergie hielpen niet. Een kind kan immers begrijpen dat je niets hebt aan zonnepanelen als de zon niet schijnt. Hetzelfde geldt voor windturbines als het niet waait. De afgelopen winter zijn kolencentrales ingeschakeld, aanvankelijk alleen bedoeld als oplossing voor de wintermaanden, maar ze draaien nog steeds.
Onze oosterburen waren zich ervan bewust dat het sluiten van kerncentrales zou leiden tot een langduriger gebruik van fossiele brandstoffen. Vermoedelijk hadden ze daarbij alleen niet gepland gebruik te moeten maken van kolencentrales, die immers een lager rendement hebben dan gasgestookte centrales. Feitelijk is men door het sluiten van kerncentrales en het wegvallen van de Nord Stream-pijpleidingen gedwongen om terug te vallen op deze minst efficiënte brandstof. In Nederland was vorig jaar overigens iets soortgelijks aan de hand. Ook bij ons mochten de kolencentrales weer meer energie gaan produceren, om de gasgestookte centrales te ontlasten. Natuurlijk heeft men een plan, namelijk opslag van energie. Hiervoor is in de voorjaarsnota van 2023 ruim € 400 miljoen gereserveerd. Dit staat overigens allemaal nog in de kinderschoenen, zowel qua planning als qua technologie. En zo komt kernenergie weer in beeld.
Onze regering heeft zich onlangs voorgenomen twee nieuwe kerncentrales te gaan bouwen. De Tweede Kamer heeft de regering daarbij verzocht om er nog eens twee bij te doen. Dit in navolging van de Europese Unie, waar kernenergie weer wordt gezien als middel om de klimaatdoelstellingen van 2040 te behalen. Zo informeerde de Europese Commissie het Europees Parlement op 6 februari jl. dat er meer nodig is om de klimaatdoelstellingen van 2050 te halen. Hierbij worden zogenaamde Small Modular Reactors (SMR) gezien als de oplossing. Ook wordt de vorming van een Europese SMR Industriële Alliantie aangekondigd, alsmede een oproep voor bedrijven om zich hierbij aan te sluiten.
Eenvoudig gesteld, is een SMR een kleine kerncentrale, met een vermogen van 10 tot 300 megawatt. De kerncentrale in Borssele staat in de boeken voor 485 megawatt, en ook die is niet als groot te bestempelen. Ten opzichte van een conventionele kerncentrale wordt een SMR een reeks voordelen toegedicht. Zo is door de kleinere omvang minder oppervlakte en koelwater benodigd. Verder zijn ze goedkoper qua productie en constructie, omdat de onderdelen in een fabriek in serie kunnen worden geproduceerd, om vervolgens op locatie te worden geassembleerd. Tot slot zouden ze vanuit het ontwerp veiliger zijn. Dit door het gebruik van andersoortige brandstoffen, met een kleinere kans op oververhitting en met minder benodigde onderdelen.
Wat hieruit valt op te maken, is dat aan de ene kant men een beetje bij zinnen lijkt te komen; zonne- en windenergie zijn geen een-op-eenvervanging voor fossiele brandstof en/of kernenergie. Aan de andere kant blijft men vasthouden aan conventionele technologie. De zonnecel is technologie van eind negentiende eeuw, windmolens zijn van de vijfde eeuw na Christus, en Small Modular Reactors zijn van de jaren vijftig van de vorige eeuw. De gemene deler van deze technieken is dat ze vervuilend zijn bij het opwekken van energie en veelal ook bij het saneren van de installatie. Op industriële schaal zijn er bijvoorbeeld geen manieren voor het recyclen van zonnepanelen, of de bladen van windturbines. Dit gaat het nieuwe asbest worden. En ook een SMR geeft nog steeds nucleair afval. Het fanatische terugdringen van CO2-uitstoot resulteert derhalve niet in de zo gewenste schone leefbare aarde.
Er kan hoop worden geput uit het feit dat er wel degelijk innovatieve technologie voorhanden is. Dat die nog niet wijdverspreid wordt toegepast, komt door machtspolitiek, wetenschappelijk sektarisme en wetenschappelijke corruptie. Een heet hangijzer in de wetenschap is bijvoorbeeld de werking van de zon. De gangbare gedachte is, dat de zon werkt op basis van kernfusie ten gevolge van extreme hitte en druk. De tegenhanger van deze – overigens onbewezen – theorie is dat de zon wordt aangedreven op basis van elektriciteit. Het idee dat hemellichamen elektrisch met elkaar verbonden zijn, lijkt op het eerste gezicht wellicht vergezocht. Toch zijn daar al jaren duidelijke aanwijzingen voor. Zo’n tien jaar geleden heeft een groep wetenschappers de handschoen opgepakt om deze theorie te beproeven met het SAFIRE-project (plasmareactor). De aanvankelijke op-dracht was om de atmosfeer van de zon na te bootsen in een laboratorium en het aantonen van de elektrische-zontheorie. In de eerste fase is het elektrische model van de zon daadwerkelijk aangetoond. Verder zijn tal van verrassende bevindingen gedaan.
- Het artikel gaat hieronder verder -
Het cartoonboek bevat een bonte verzameling van de beste, scherpste, mooiste en meest treffende cartoons uit Gezond Verstand.
Je maakt kennis met de cartoonisten, die je vervolgens meenemen in het creatieproces en stap voor stap laten zien hoe de cartoons tot stand komen. Waar komen de ideeën en inspiratie vandaan? Welke materialen gebruiken ze en wat vinden ze het mooiste en moeilijkste aan hun vak?
Normaal €42,50 voor abonnees €39,50
Een daarvan is transmutatie, oftewel het veranderen van een element in een ander element. In praktische zin betekent dit dat de reactor onder meer kan worden gebruikt om radioactief afval onschadelijk te maken, waarbij tegelijkertijd energie kan worden opgewekt. Onder private financiering wordt thans gewerkt aan het aanpassen van de reactor en opschalen van het proces om schadelijke radioactieve stoffen in het oppervlaktewater onschadelijk te maken. Deze schade is veelal ontstaan ten gevolge van olie- en gaswinning.
Het afgelopen jaar is er veel te doen geweest over de zogenaamde Bendall Engine. Malcom Bendall is een omstreden Australische uitvinder. Een van zijn claims is dat hij een methode heeft ontwikkeld voor het reduceren van de uitstoot van schadelijke stoffen, alsmede het verhogen van het rendement van brandstofmotoren. Bendall is overigens niet de eerste die dergelijke claims doet. De werking lijkt verband te houden met de bevindingen van het SAFIRE-project. Ook hier is sprake van transmutatie via plasma. Simpel gezegd worden de uitlaatgassen middels transmutatie gereinigd. De hierbij vrijgekomen energie leidt tot een verhoogd rendement. En dit allemaal zonder exotische materialen. De onafhankelijk gereproduceerde resultaten zijn uitzonderlijk te noemen. De uitstoot van onverbrande koolwaterstoffen is nagenoeg nihil. De vervuilende stoffen worden omgezet naar zuurstof. Metingen aan de uitlaat van een generator laten een zuurstofniveau zien van rond de 20%, de normale verhouding van onze atmosfeer. Momenteel worden op diverse plaatsen in de wereld testopstellingen gemaakt teneinde deze technologie (ook publiekelijk) te beproeven en de geclaimde resultaten te reproduceren. Dit gebeurt zowel op kleine schaal door particuliere initiatieven, alsook door overheden. Deze technologie is schaalbaar. Het kan worden toegepast op iedere verbrandingsmotor, van een bromfiets tot een kolencentrale, en zelfs op een barbecue. De volgende stap is een turbine op basis van plasmatechnologie. Onmogelijk? Op zijn minst is reeds in 2003 een soortgelijk idee door wetenschappers van NASA als veelbelovend geclassificeerd. Teneinde te voorkomen dat deze technologie ergens in een kluis belandt, is het gepatenteerd en wordt thans ook open source verspreid.
Concluderend lijkt het erop dat overheden ook hebben doorgekregen dat de fictie van nieuwe natuurlijke manieren van energieopwekking in de vorm van zonne- en windparken geen stand houdt, al zijn we daar voorlopig nog niet vanaf. Duidelijk is wel, dat men zich inmiddels weer op kernenergie aan het oriënteren is. Beter nieuws is, dat – ondanks censuur en repressie – wetenschappers en ingenieurs zich wereldwijd aan het verenigen zijn om te komen tot vormen van technologie voor echte schone energie en het opruimen van milieuschade. Het idee om deze technologie te gebruiken in combinatie met bestaande technologie leidt hopelijk tot minder stress bij de machtspartijen, en creëert hopelijk tijd en ruimte voor werkelijke doorbraaktechnologie.
– einde artikel –
Je las een Premium artikel uit Gezond Verstand
Volg ons op social media
Kijk en beluister Gezond Verstand via
Gerelateerde berichten
