Pieter Stuurman
Recentelijk werd de woordvoerder van inwoners van het kleine dorp Albergen, waar een azc (asielzoekerscentrum) gepland is, met geweld van zijn bed gelicht door politieagenten en enkele dagen gevangengezet. De bezwaren van de bezorgde inwoners werden door de burgemeester en het gemeentebestuur genegeerd en dat leidde tot begrijpelijke boosheid. Boosheid die door het lokale gezag vervolgens werd aangemerkt als ‘bedreiging’.
In andere EU-landen gebeurt hetzelfde.
Een voorbeeld van een land waar de situatie erg vergelijkbaar is met die in Nederland, is Ierland. Ook dat land lijdt ernstig onder de schijnbaar onbelemmerde instroom van ‘asielzoekers’. Ook daar zwellen de protesten aan, zij het (vooralsnog) luider dan in Nederland. De statistieken van de Ierse overheid tonen aan dat 87% van de immigranten hun paspoort opzettelijk vernietigen, zodat hun identiteit niet vast te stellen is, en ze daarom niet kunnen worden teruggestuurd naar een land van herkomst. Uiteindelijk blijkt de meerderheid van de ‘vluchtelingen’ afkomstig te zijn uit landen waar geen oorlog woedt. Desondanks kunnen ze in Ierland (net als in Nederland) aanspraak maken op gratis onderdak, gratis leefgeld, gratis medische zorg, kleding, en andere zaken. Tegelijkertijd is het aantal dakloze Ieren (die, net als in Nederland, vrijwel nergens voor in aanmerking komen) inmiddels gestegen tot 14.000, is er sprake van een ernstige huisvestingscrisis en vliegen de kosten van het levensonderhoud, evenals de belastingdruk, omhoog, waardoor het leven voor veel Ieren onbetaalbaar wordt.
Dat de belastingdruk stijgt als gevolg van dergelijk immigratiebeleid is evident. Volgens een uitgebreid onderzoek van wiskundige dr. Jan van de Beek bedragen de kosten in Nederland ruim € 20 miljard per jaar. Dat is per gezin (er zijn 8.3 miljoen huishoudens in Nederland) € 2.400, oftewel € 200 per maand, en uiteraard vertaalt zich dat in hogere belastingen. In Ierland zien we vergelijkbaar beleid en dus zullen de kosten daarvan in dezelfde orde van grootte liggen.
Daarover bestaat zowel in Ierland als in Nederland toenemende verontwaardiging, maar dat is zeker niet de enige factor die daarbij een rol speelt. Immigranten genieten voordelen die niet beschikbaar zijn voor Ierse en Nederlandse burgers, terwijl die wel alle kosten ervan moeten opbrengen. Sociale huurwoningen worden gereserveerd voor nieuwkomers, waardoor de vraag naar koopwoningen toeneemt. Mensen moeten immers wonen. Hierdoor stijgen de huizenprijzen dusdanig dat zelfstandig wonen voor steeds meer jonge mensen een onbereikbare droom wordt. Degenen die niets bijdragen krijgen voordelen, die degenen die alles betalen onthouden worden. Zoiets leidt uiteindelijk onvermijdelijk tot onvrede. Daarnaast rijst het vermoeden dat dit beleid geheel andere bedoelingen heeft dan het bieden van humanitaire hulp aan vreemdelingen die in hun eigen land bedreigd worden. De meerderheid van de ‘vluchtelingen’ heeft immers geen valide reden om hun land te ontvluchten, omdat daar geen sprake is van levensbedreigende onveiligheid. Daarbij bestaat de instroom hoofdzakelijk uit jonge mannen. Als hun land van herkomst werkelijk onveilig zou zijn, zou de stroom vluchtelingen eerder bestaan uit kwetsbare mensen, zoals gezinnen met vrouwen en kinderen.
Opmerkelijk is dat grote groepen immigranten vaak geplaatst worden in kleine, traditionele gemeenschappen. Een schrijnend voorbeeld daarvan is Ter Apel, een dorp met 9.800 inwoners, waar voortdurend meer dan 2.000 immigranten verblijven, resulterend in enorme overlast en onveiligheid, waartegen de politie nauwelijks optreedt. De bewoners hadden daarom geen andere keuze dan zelf het heft in handen te nemen en burgerwachten te organiseren, wat ze vanuit politiek en media kwam te staan op beschuldigingen van racisme of ‘ultrarechtse’ sympathieën, iets dat uiteraard de boosheid nog verder aanwakkerde. Een vergelijkbare situatie deed zich voor in het kleine Ierse dorp Newtown Mount Kennedy, waar bewoners de straat opgingen om te protesteren. Daarbij keerde de politie zich tegen de inwoners en werd het vreedzame protest met geweld (wapenstokken, waterkanonnen) neergeslagen, waarbij vrouwen en tieners verwondingen opliepen. Dit leidde tot verontwaardiging in andere gemeenten waar dezelfde problematiek speelt, waardoor de onlusten zich nu over het hele land lijken te verspreiden.
Vooralsnog hebben de protesten echter niet geleid tot bijsturing van het beleid. Wellicht is het niet toevallig dat concentraties van immigranten veelal opgedrongen worden aan kleine, traditionele dorpen. Het verzet zal daar feller zijn dan in grotere steden, omdat de komst van grote aantallen nieuwkomers op die kleine gemeenschappen verhoudingsgewijs een grotere impact heeft. Tevens beperkt dit de omvang van het landelijke protest vanwege het verschijnsel dat mensen pas in verzet komen wanneer ze zelf direct geraakt worden. Door de immigranten te concentreren in kleine gemeenschappen blijft de landelijke omvang van het verzet beperkt tot een minderheid, en wordt het lokale verzet feller. Dat laatste wordt door de media vervolgens weggezet als verwerpelijke vormen van racisme en xenofobie, iets dat door grote delen van het publiek (die zelf geen directe overlast ondervinden) gemakkelijk wordt aangenomen. Daarmee wordt voorkomen dat de stemming overslaat op het gehele volk.
Landelijke bestuurders hebben geen enkel politiek voordeel bij dit beleid, dat ze tegen de wil van een groeiend deel van hun achterban aan ze opdringen. Het resulteert onvermijdelijk in toenemend publiek wantrouwen. Desondanks wordt het beleid in vrijwel alle EU-landen onveranderlijk doorgedrukt. Eigenlijk resteert er geen andere mogelijkheid dan vast te stellen dat de opdracht hiertoe vanuit een hogere autoriteit gegeven moet zijn, en dat landelijke bestuurders zich verplicht voelen – of onder druk gezet worden – om daaraan gehoor te geven. Gegeven het feit dat landelijke regeringen hun soevereiniteit grotendeels uit handen gegeven hebben aan de EU, lijkt het voor de hand liggend dat het beleid daar zijn oorsprong vindt.
- Het artikel gaat hieronder verder -
De Gift Card is een leuke manier om Gezond Verstand een kwartaal of een jaar lang cadeau doen. De Gift Card is digitaal verkrijgbaar én als pasje met daarop een unieke code + een feestelijke cadeau-enveloppe.
Abonnees krijgen 15% korting!
Gezond Verstand 6x cadeau doen
Op papier én digitaal
Normaal €24,- voor abonnees €20,-
Gezond Verstand 24x cadeau doen
Op papier én digitaal
Normaal €80,- voor abonnees €70,-
In vrijwel alle EU-landen zien we dan ook vergelijkbaar beleid en vergelijkbare reacties op het groeiende verzet. In steeds meer landen worden wetten aangenomen die ‘haatmisdrijven’ strafbaar maken, en het lijkt niet onwaarschijnlijk dat kritiek op immigratie als een dergelijk misdrijf zal worden aangemerkt. Er lijkt dus een overkoepelend, verborgen maar krachtig motief te bestaan om grote groepen vreemdelingen te vermengen met de oorspronkelijke bewoners van landen. Dat zoiets tot onvermijdelijke onrusten leidt, wordt daarbij kennelijk voor lief genomen. Sommige mensen vermoeden dat die onlusten juist gewenst zijn voor het uitrollen van het grotere plan, omdat ze aanleiding kunnen geven voor de inzet van autoritaire maatregelen en overheidsgeweld. De vraag dringt zich op wat het einddoel is.
Sommigen spreken van ‘omvolking’, een term die suggereert dat de oorspronkelijke Europese bevolking vervangen zal worden door nieuwkomers. Dat lijkt een enigszins radicaal denkbeeld, maar in grote delen van Europa wordt de autochtone bevolking wel degelijk vermengd met mensen die geen enkele affiniteit hebben met Europese tradities en leefwijzen, en die daar zelfs vijandig tegenover staan. Iets dat niet onbegrijpelijk is na decennia van westerse agressie in hun islamitische regio van herkomst, onder aanvoering van de VS. Zij zullen zich niet direct geroepen voelen zich netjes te gedragen in een gastland dat in hun ogen deel uitmaakt van het westerse kwaad. Dat dit immigratiebeleid zijn weerslag zal hebben op de weerbaarheid van de westerse cultuur, die zodoende gemakkelijker te ontdoen is van de restanten van haar soevereiniteit, is onweerlegbaar. Hoe de mengverhouding er volgens plan uiteindelijk moet uitzien wordt uiteraard niet vermeld. Maar de omvang van de immigratiestroom blijft, ondanks groeiend verzet, toenemen.
Deze massa-immigratie ondermijnt ontegenzeggelijk de vitaliteit van de westerse beschaving, maar het is niet het enige wapen dat daartegen wordt ingezet. Zaken als de-industrialisering, de legalisering van censuur, het medische dictatorschap dat met instemming van onze regering (en buiten de volksvertegenwoordiging om) wordt toegekend aan de WHO, de kolossale vernietiging van publiek geld als gevolg van het krankzinnige klimaatbeleid, de daaruit volgende exploderende kosten van levensonderhoud, de vergevorderde plannen tot herinrichting van het land, waarbij vrije keuze op het gebied van wonen, reizen en consumptie binnenkort verleden tijd moet zijn, kunnen allemaal gezien worden als een aanval op de westerse cultuur en de westerse mens.
– einde artikel –
Je las een Premium artikel uit Gezond Verstand
Volg ons op social media
Kijk en beluister Gezond Verstand via
Gerelateerde berichten
