Covid injectie-doden worden niet geregistreerd (Bert Egberts)

Obductie is noodzakelijk om de doodsoorzaak vast te stellen. Ook al ligt de doodsoorzaak nog zo voor de hand, bijvoorbeeld kanker, hartinfarct, hersenaandoening, dan hoeft de desbetreffende persoon er niet aan overleden te zijn. Een schouwarts is bij het vaststellen van de doodsoorzaak aan het gissen, het is dus nattevingerwerk, en hij/zij weet dit. Klinisch en forensisch patholoog Dr. Frank van de Goot noemt dit “een wettelijke verplichting tot meineed”. Per jaar sterven in Nederland 150.000 mensen. In 1994 werden 9812 medische obducties gedaan en in 2013 nog maar 3785, dus minder dan de helft. Met andere woorden, van vrijwel alle overleden Nederlanders weten we niet de exacte doodsoorzaak.
Prof. dr. Bela Kubat, hoogleraar forensische pathologie en één van de vijf forensisch pathologen in Nederland, stelt dat door het geringe aantal obducties veel gevallen van moord en doodslag niet worden opgemerkt. Obductie is niet alleen noodzakelijk om de ware doodsoorzaak vast te stellen, maar eveneens zeer waardevol om injectieschade te kunnen bewijzen, het effect te weten van nieuwe dure chemokuren, en op het spoor te komen van familiaire aandoeningen.

Sinds maart 2020 wordt de burgerbevolking door de gevestigde media dagelijks figuurlijk doodziek gemaakt met de opsomming van het aantal doden door corona. Bij geen van deze gevallen is er bewijs dat corona de oorzaak van het overlijden is geweest. Natuurlijk zijn er mensen aan corona overleden, net zoals bij influenza, maar er zijn ook mensen overleden waarbij de doodsoorzaak werd toegeschreven aan corona, alleen maar omdat zij positief werden bevonden door de volslagen onbetrouwbare PCR-test. Eénmaal corona, dan óók doodsoorzaak corona. Men gooit het allemaal op één hoop. Bij deze overledenen wordt geen obductie gedaan.

Belangrijk om te weten is dat sinds begin 2021 in de wet geneeskundige behandelingsovereenkomst (WGBO) is vastgelegd dat nabestaanden toestemming moeten geven voor obductie, maar ook dat het obductierapport onder het medisch beroepsgeheim valt. Dat betekent dat in principe geen informatie uit dit rapport aan nabestaanden verstrekt mag worden.

Wel mag de arts mondeling informatie geven over de uitkomsten van de obductie. Inzage door nabestaanden in het gehele rapport kan alleen als de overledene in een wilsverklaring daarvoor toestemming heeft gegeven. Vanzelfsprekend komt het hoofdstukje kosten/baten analyse hier ook om de hoek kijken. Wanneer op jaarbasis 150.000 obducties worden gedaan, zal het om een bedrag gaan van 100 miljoen euro. De totale kosten van de gezondheidszorg in Nederland bedroegen in 2021 49 miljard euro. De obductiekosten zouden dan op slechts 0,2% van dit bedrag neerkomen. Wat we daarvoor terug zouden krijgen is een schat aan informatie, die helemaal ten goede komt aan onze gezondheidszorg.

Dr. Frank van de Goot doet daarom het voorstel de zorgverzekering niet te stoppen – zoals nu gebeurt – bij het overlijden, maar bij de uitvaart. Dan vormt de obductie geen financieel struikelblok. Ook meent hij dat tijdens de arts-opleiding meer aandacht besteed moet worden aan het enorme belang van een obductie, voor zowel de familie als de wetenschap. Tenslotte is hij van mening dat een maatschappelijke discussie gestart moet worden, opdat wij als mensen van vlees en bloed een obductie normaal gaan vinden, en begrijpen dat het niets te maken heeft met goed of slecht, of moord. Bij gezondheidszorg gaat het om zekerheid. Maar het CBS wil deze grote misleiding in stand houden om te kunnen blijven manipuleren. Het is vooralsnog overduidelijk dat bij de registratie van doodsoorzaken de burgerbevolking thans onvolledig en foutief wordt geïnformeerd. Zeker in de gecreëerde Covid-19 ‘pandemie’ versterkt deze misleiding bij de niet-wakkeren de waan dat dit virus dodelijk is, terwijl door obductie aangetoond zou kunnen worden dat er vooral sprake is van injectie-doden.