Voorgeschreven werkelijkheid saboteert baanbrekend oversterfte-onderzoek

Het belangrijke onderzoek, dat aantoont dat de westerse landen sinds 2020 kampen met oversterfte en dat deze oversterfte aanhield na het afschaffen van de Covid-maatregelen en er alleen nog Covid-injectiecampagnes waren, heeft wereldwijd veel stof doen opwaaien. Het onderzoek wordt gezien als een zeer belangrijke doorbraak, omdat het peer-reviewed is en gepubliceerd werd in het prestigieuze British Medical Journal (BMJ). Hierdoor wordt er nu wereldwijd eindelijk serieus naar deze uiterst belangrijke materie gekeken. Het PMC had opdracht gegeven het effect van de Covid-maatregelen te onderzoeken op o.a. het sterftecijfer van kinderen met kanker in lage-inkomenslanden. Hierbij is het evident dat de onderzoekers hiervoor de sterftedata van landen wereldwijd verzameld hebben en de drie Covid-jaren hebben vergeleken met de trend van de jaren vóór Covid.

Dit onderzoek is daarmee gebaseerd op de meest elementaire en objectieve feitelijke informatie; het is immers onmogelijk een verschil van mening te hebben over of een persoon wel of niet overleden is, wanneer het enige criterium de aanwezigheid van een hartslag is. Aan het begin van de schijnpandemie bleek al direct de krankzinnigheid van de voorgeschreven werkelijkheid en de weerslag hiervan op de bevolking; velen reageerden op de officiële grafieken van de totale sterfte – een gegeven waarbij creatief boekhouden nagenoeg onmogelijk is – met de mededeling dat er “in werkelijkheid veel meer mensen overlijden aan Covid dan vermeld wordt”. De voorgeschreven werkelijkheid zorgde er destijds al voor dat men niet alleen niet meer in staat was om in te zien dat deze zogenaamde Covid-doden deel uitmaken van het totale sterftecijfer en dientengevolge daarin terug te vinden moeten zijn, men leefde werkelijk in de waan dat er meer mensen overleden dan de officiële sterftestatistieken aangaven.

De onderzoekers konden zich baseren op keiharde verifieerbare feiten, waarbij alle propaganda, misleiding, bedrog en selectieve verontwaardiging werden weggefilterd, en stuitten direct op de olifant in de kamer die al drie jaar het zicht belemmert. De belangrijkste constatering bij het onderzoek naar het effect van de Covid-maatregelen op de sterftecijfers is dat de oversterfte in de westerse wereld in 2022 aanhield, terwijl de maatregelen, zoals lockdowns, al waren afgeschaft. De conclusie van de onderzoekers is derhalve dat overheden wereldwijd onderzoek dienen te gaan doen op basis van deze constatering van aanhoudende oversterfte.

Deze voor de hand liggende logische redenering is in de realiteit klip en klaar en valt niet te bestrijden. De hoeders van de voorgeschreven werkelijkheid worden echter opeens geconfronteerd met de alsmaar stijgende zee aan wetenschappelijke feiten, en zien tot hun afgrijzen dat er opeens een gaatje in de dijk is ontstaan, waardoor het water van de waarheid naar binnen begint te sijpelen en de kans op een dijkdoorbraak levensgroot is. De vinger, die tot dusver steevast gebruikt werd om naar mensen met een onwelgevallige mening te wijzen om ze te beschuldigen en voor gek te verklaren, stoppen zij nu noodgedwongen in de dijk, in de illusie hiermee een doorbraak van de waarheid te voorkomen, waardoor de bevolking overspoeld zal gaan worden met een vloedgolf aan tot nu toe angstvallig verborgen gehouden feiten.

Doordat hun onderzoekers op indirecte wijze op de oversterfte-olifant in de kamer zijn gestuit en rationele mensen wereldwijd de experimentele injecties als voor de hand liggende oorzaak beschouwen, is het PMC blijkbaar in een benarde positie beland. In plaats van aan te geven dat de onderzoekers een zeer belangrijke ontdekking gedaan hebben die, zoals zij concludeerden, met zeer hoge prioriteit door overheden wereldwijd onderzocht dient te worden, nemen zij afstand van het onderzoek. De reden daarvoor is, dat er een verkeerde indruk gewekt zou kunnen worden. Dit is volslagen onwetenschappelijk gebrabbel, iets dat in de voorgeschreven werkelijkheid gemeengoed is geworden. Men verklaart een sterke voorstander te zijn van vaccineren en geeft aan dat de publicatie zeker niet gelezen moet worden als een argument daartegen. Hiermee wordt op pijnlijke wijze duidelijk hoe de voorgeschreven werkelijkheid functioneert: mensen wordt meegedeeld dat zij geen eigen inzicht mogen vormen op basis van authentieke feitelijke informatie.

In het korte bericht op de website is daarnaast meermaals het ‘double-think’-fenomeen te ontdekken, waar men zichzelf binnen enkele zinnen volledig tegenspreekt. Als reden om afstand te nemen van het onderzoek wordt gegeven dat hun expertise kinderoncologie is, en geen epidemiologie. Het onderzoek naar het effect van maatregelen op de sterfte van kinderen met kanker in lage-inkomenslanden heeft echter helemaal niets met epidemiologie te maken, waardoor dat vakgebied door ongefundeerde aannames alleen maar voor vertroebeling van de feiten kan zorgen. Daarnaast gaan zij vervolgens wel vanuit de expertise kinderoncologie met de grootste vanzelfsprekendheid op de stoel van vaccinexperts zitten door uit te spreken dat zij sterk voorstander zijn van vaccinaties, iets waarover zij dus zelf geen enkele expertise bezitten.

Degenen die de ontwikkelingen in de medische wetenschap nauwlettend volgen, zijn totaal verbijsterd wanneer zij lezen dat een centrum voor kinderoncologie hartstochtelijk voor vaccinaties pleit, terwijl tegelijkertijd wereldwijd oncologen de alarmbel luiden over het verschijnsel turbokanker en het enorm gestegen aantal kankergevallen, die beide direct na de uitrol van de Covid-‘vaccinaties’ zijn opgetreden. Tevens is het zeer opmerkelijk dat men een nader onderzoek gaat instellen naar de wetenschappelijke kwaliteit van het onderzoek en aangeeft dat men scherper had moeten zijn op de totstandkoming en de resultaten van het onderzoek. En dat indien blijkt dat men onzorgvuldig te werk is gegaan, de publicatie ingetrokken zal gaan worden. Deze uitspraken zijn voor geen meter te combineren met het feit dat het onderzoek zich baseert op officiële overheidsdata, dat het onderzoek peer-reviewed is en werd gepubliceerd in het gerenommeerde BMJ. Het spreekt elkaar volledig tegen.

Het is al met al een krampachtig verweer van een instituut dat in verlegenheid is gebracht, en onder grote druk is komen te staan doordat de realiteit aan het doorschemeren is, een realiteit die volledig tegen de voorgeschreven werkelijkheid indruist. Nu wereldwijd de onweerlegbare feiten in toenemende mate in de openbaarheid komen, worden de patronen van bedrog steeds duidelijker waarneembaar. De combinatie van beide zal bij een deel van de bevolking een langdurig proces in gang zetten, waarbij men stapsgewijs op onaangename wijze vanuit de voorgeschreven werkelijkheid weer in de realiteit zal gaan belanden. Het is te vergelijken met de Israëliër Miko Peled, die toen hij in de VS ging wonen voor het eerst op basis van gelijkwaardigheid met Palestijnen kon omgaan. Miko omschreef dit als een jarenlang uitermate pijnlijk bewustwordingsproces dat hij ervaren heeft alsof al zijn tanden en kiezen één voor één zonder verdoving werden getrokken. Bij de terugkeer uit de voorgeschreven werkelijkheid in de realiteit zullen velen dus niet met de mond vol tanden staan, maar met een mond zonder tanden. Hoewel de huidige oorverdovende stilte van degenen die tijdens de schijnpandemie de voorgeschreven werkelijkheid van de daken schreeuwden, doet vermoeden dat men in werkelijkheid al tandeloos is geworden.