Onvoltooid pandemieverdrag uiterste machtspoging van WHO

De huidige conceptovereenkomst definieert de zogenaamde One Health als een geïntegreerde, verenigende aanpak, die tot doel heeft de gezondheid van mensen, dieren en ecosystemen op duurzame wijze in evenwicht te brengen en te optimaliseren. Het is belangrijk te beseffen dat de One Health-ideologie de mens plaatst in een onderling afhankelijke relatie met dieren en het milieu. De gevolgen van deze manier van denken lijken subtiel, maar brengen een revolutionaire perspectiefverschuiving met zich mee. Al het leven is op deze manier gelijk en ook van gelijke zorg. Volgens artikel 5 beloven de partijen die het ontwerp ondertekenen om een gezamenlijke One Health-aanpak te bevorderen en zo pandemieën te voorkomen. De partijen beloven mee te gaan in de aanpak, maar de details zullen pas later gedefinieerd worden, in een instrument dat uiterlijk op 31 mei 2026 operationeel moet zijn. Dit betekent dat de partijen die ondertekenen de WHO carte blanche geven met betrekking tot de One Health-doctrine.

Volgens artikel 12 komen de partijen die met het ontwerp instemmen overeen dat een Pathogen Access and Benefit Sharing System (PABS) zal worden ingesteld. Dit systeem houdt in dat een snelle en tijdige uitwisseling van de ziekteverwekker (pathogeen met pandemisch potentieel) opgezet moet worden door de lidstaten en door de WHO gecoördineerd en bijeengeroepen kan worden. Dit artikel heeft met name impact op mogelijkheden voor surveillance, traceren van contacten en medische testen. Een saillant onderdeel hiervan is dat de WHO tijdens een pandemie direct toegang moet hebben tot 20% van de ‘veilige en effectieve’ pandemiegerelateerde gezondheidsproducten. Er moet hier een mechanisme ontwikkeld worden om de gezondheidsproducten toe te wijzen en te distribueren, onder auspiciën van de WHO. Ook hier ontbreken de cruciale details, maar toch zouden de lidstaten akkoord moeten gaan met een PABS-systeem, dat juridisch bindend wordt. In dit kader is het belangrijk om te weten dat de WHO sinds 1948 een eigen grondwet heeft. Deze legt de basisprincipes en doelstellingen van de organisatie vast. De IHR zijn ingebed in deze grondwet. De Nederlandse nationale rechter is niet bevoegd om besluiten van de WHO te vernietigen of te verbieden, en dit is bewust zo opgezet. Het parlement en de rechtspraak worden op deze manier buitenspel gezet.

De WHO is gekaapt. Bill Gates kocht letterlijk zijn invloed en verkreeg diplomatieke onschendbaarheid. Dit geldt ook voor het vaccin-bedrijf GAVI van Gates, dat – net als de WHO – in het Zwitserse Genève gesitueerd is. GAVI heeft volledige immuniteit, de politie kan geen inval doen om bijvoorbeeld computers te controleren of in beslag te nemen. Sinds 2009 betalen ze zelfs geen belasting meer. Deze diplomatieke onschendbaarheid betekent tevens dat ze immuun zijn voor strafrechtelijke vervolging. Er heeft een kruisbestuiving plaatsgevonden tussen de WHO, GAVI en Swissmedic.

Deze laatste organisatie is de Zwitserse autoriteit voor goedkeuring en toezicht op geneesmiddelen en medische hulpmiddelen. Klokkenluider dr. Astrid Stuckelberger zegt dat ze contracten heeft gezien waarin de handtekeningen van bestuurders van de WHO, Bill Gates en Swissmedic staan. Volgens Stuckelberger werd de macht van Gates vanaf 2009 goed merkbaar binnen de WHO. In eerste instantie wilde hij in het bestuur komen met dezelfde rechten als een lidstaat. Ook werd de definitie van een pandemie in die tijd onder zijn invloed aangepast. Stuckelberger zegt verder dat vanaf 2016 op operationeel niveau binnen de WHO een zuivering plaatsvond en alles vervolgens in een stroomversnelling terechtkwam. Veel medewerkers met een hoog moreel en ethisch kader werden ontslagen, gediscrimineerd, weggepest en vervangen door mensen die als kwaadaardig en incompetent te typeren zijn. Bruce Plotkin was een van de leidinggevenden en speelde hierbij een belangrijke polariserende rol. Stuckelberger legt bovendien veel nadruk op de werkwijze van het Verenigde Naties Systeem (UN System Chart). Zij zegt dat agentschappen als Toerisme en Luchtvaart zeer nauw samenwerken met de WHO. Dit verklaart de gestroomlijnde acties tijdens de lockdowns.

De Verenigde Staten hebben een back-upplan klaarstaan voor wanneer de WHO-verdragen dreigen te mislukken. Op 16 april jl. kondigde Washington het vijfjarige Global Health Security-plan aan. Het behelst een strategie om de wereldwijde gezondheid te versterken. De VS ziet zich genoodzaakt om samen met tenminste vijftig landen voor een wereldwijde aanpak te zorgen om de impact van bedreigingen voor de gezondheidsveiligheid te beperken, en deze in te dammen bij de bron. Volgens het Amerikaanse plan is een snelle reactie noodzakelijk, en dit moet mede gerealiseerd worden door financiële instellingen, zoals de Wereldbank. Deze financiële instanties zouden dan de spil worden die actief de productie, inkoop en levering van medische tegenmaatregelen, zoals ‘vaccins’, versnellen. Het plan wordt gesponsord door onder andere de Bill & Melinda Gates Foundation en GAVI. Het is duidelijk dat een dergelijk plan B betekent dat er rekening mee gehouden wordt dat de WHO-verdragen op mondiaal niveau op een fiasco zouden kunnen uitlopen.