Transgendertirannie

Aanval op het gezin
Wanneer culturele samenhang verdwijnt, zullen mensen houvast zoeken in de thuissituatie en de daar geldende traditionele verhoudingen. Op dit moment wordt erop aangedrongen om de gezagsverhouding tussen ouders en kinderen om te keren, en ouders strafbaar te stellen wanneer ze niet kritiekloos meegaan in een bevlieging van hun 8-jarige zoontje dat op een dag roept dat het liever een meisje zou zijn. Een gedachte die logischerwijze vaker zal voorkomen bij leerlingen die op school geconfronteerd worden met de bewering dat zij zelf kunnen kiezen van welk ‘gender’ ze zouden willen zijn. Een gedachte waarvan een kind van die leeftijd de consequenties onmogelijk kan overzien, en waarvoor het de ouders dus nodig heeft. In de meeste gevallen zal een dergelijke bevlieging dan mettertijd vanzelf overgaan. Maar wanneer de ouders eerst het stigma ‘transfoob’ opgeplakt krijgen en vervolgens strafrechtelijk vervolgd kunnen worden voor kindermishandeling als ze het kind niet zonder terughoudendheid ondersteunen bij onomkeerbare ingrepen zoals het injecteren van pubertijdsblokkers, en zelfs uit de ouderlijke macht gezet kunnen worden (daarvoor gaan inmiddels stemmen op binnen de geïnstitutionaliseerde ideologie), dan zullen veel ouders daartegen geen weerstand kunnen bieden. Het slaat het fundament onder de gezinsstructuur weg.

Aanval op de werkelijkheid
Door feitelijke waarheden eerst in twijfel te trekken, daarna te marginaliseren en tenslotte te criminaliseren, wordt niet alleen de waarheid geweld aangedaan, maar wordt er ook een schisma aangebracht tussen de externe werkelijkheid en het interne menselijk waarnemingsvermogen. Een van de eerste dingen die een pasgeboren baby waarneemt, is het onderscheid tussen man en vrouw. Het is een eenvoudig startpunt voor de verdere ontdekking van de buitenwereld en de mentale ontwikkeling van een mensenkind. Gaandeweg leert het meer gecompliceerde structuren herkennen en begrijpen, zoals het besef te behoren tot een gezin, een groep, een land, een cultuur enzovoort. Als kinderen volwassen zijn, kunnen ze steunen op een werkelijkheidsbesef dat hen in staat stelt om door het leven te navigeren. Door de aanval te richten op één van de meest fundamentele uitganspunten, wordt de gehele structuur van het werkelijkheidsbeeld afgebroken. Wie gelooft dat zijn meest elementaire waarnemingen foutief zijn, zal op zijn verdere waarnemingen ook niet meer durven vertrouwen. We kennen deze tactiek als ‘gaslighting’. Daarbij wordt opzettelijk en voortdurend onjuiste en onlogische informatie opgedrongen aan degenen die eraan onderworpen worden, met de bedoeling dusdanige verwarring te zaaien dat de personen in kwestie geen andere keuze meer hebben dan een (door de gaslighter aangeboden) valse versie van de werkelijkheid te adopteren.

Aanval op de geestelijke gezondheid
Dat deze opzettelijk toegebrachte verwarring een destructief gevolg heeft voor de mentale conditie van mensen, is evident. Het leidt tot geestelijke ontreddering en existentiële angst. Dat angst mensen bereid maakt om hun lot in handen te leggen van gezagsdragers, is iets dat tirannen al vele eeuwen weten en uitbuiten. Wanneer mensen geloven niet langer te kunnen vertrouwen op hun realiteitszin, of dat niet durven uit angst voor represailles, dan zijn ze aangewezen op externe instructies waarvan ze de juistheid zelf niet meer kunnen beoordelen. Voor veel mensen leidt dat tot dusdanige mentale problemen dat ze een uitweg zoeken. Het sterk stijgende aantal zelfmoorden (vooral onder transgenders, maar ook elders) lijkt een grimmige weerspiegeling daarvan.