Vincent Praster
Dit werktuig van het World Economic Forum voor het penetreren van gekozen regeringen kwam in 2005 tot stand als een voorloper van de vestiging van een technocratisch wereldregime, waarvan we de afgelopen vier jaar de poging tot ultieme uitvoering hebben meegemaakt. Een jaarlijks klasje van talentvolle, veelbelovende en goed gepositioneerde op meegaand idealisme geselecteerde lieden onder de middelbare leeftijd, leek aanvankelijk een onschuldig initiatief ter bevordering van een compleet nieuwe generatie ‘wereldleiders’.
Het was in werkelijkheid echter bedoeld om een wereldwijd netwerk te realiseren van uitvoerders van wat later Agenda 2030 ging heten, met de inmiddels op de westerse samenlevingen invretende SDG-duurzaamheidsdoelstellingen. Klaus Schwab heeft verscheidene malen met onverholen trots letterlijk gemeld dat zijn Young Global Leaders wereldwijd regeringen hebben ‘gepenetreerd’. In 2017 verkondigde hij dat in Canada niet alleen premier Justin Trudeau een YGL is, maar ook dat meer dan de helft van het Canadese parlement eruit bestaat. Hetzelfde zou gelden voor Frankrijk, waar Emmanuel Macron zomaar uit het niets ineens tot president werd gekozen. Bij zijn inauguratie werd in plaats van het Franse volkslied de EU-hymne ten uitvoer gebracht.
Naast Canada en Frankrijk zwaaide ook in Finland een Young Global Leader de scepter. Sanna Marin werd op de leeftijd van 34 jaar de jongste premier ooit. Doordat een coalitiepartner na slechts enkele maanden het vertrouwen in haar voorganger opzegde, belandde deze zeer jonge en onervaren politica vlak voor het uitbreken van de Covid-19-‘pandemie’ plots op de belangrijkste positie van het land. Zij werd daarbij vrijwel direct geconfronteerd met een machtsgreep vermomd als mondiale gezondheidscrisis. Door haar jarenlange vorming tot YGL voerde ze vervolgens klakkeloos het globalistische beleid door. De door Marin ingevoerde QR-code, waardoor een uitsluitingsmaatschappij ontstond, heeft recentelijk tot een aanklacht tegen haar en de Finse overheid geleid, vanwege het schenden van mensenrechten.
Jacinda Ardern vertoont in Nieuw-Zeeland op diverse vlakken grote parallellen met Sanna Marin. Veel vrouwen waren in hosanna-stemming omdat een vrouw premier werd, met haar 37 jaar ook nog eens de jongste premier ooit. Ardern had bovendien meegelopen in een Women against Trump-demonstratie, en was van plan om het klimaat te gaan redden. Twee garanties voor populariteit bij het door globalistische noties beïnvloede deel van de Nieuw-Zeelanders. Na het uitbreken van de Covid-19-‘pandemie’ werd de bevolking echter ineens geconfronteerd met de kwalijke gevolgen van een jonge onervaren politica, die een land door een georkestreerde gezondheidscrisis moest leiden. Jacinda Ardern ging zich ineens als een dictator gedragen, die op nergens elders vertoonde meedogenloze wijze de bevolking van haar vrijheid beroofde.
Niet alleen schenden deze Young Global Leaders de mensenrechten op schijnbaar moeiteloze wijze, zij gedragen zich daarbij ook met de grootste vanzelfsprekendheid als echte dictators. In Canada verklaarde Justin Trudeau dat mensen weliswaar het volste recht hadden zich niet te laten injecteren, maar dat ze vervolgens niet moesten verwachten dat ze in een vliegtuig naast een geïnjecteerde zouden mogen plaatsnemen, omdat ze die dan in gevaar zouden brengen. Jacinda Ardern verkondigde aan de bevolking van Nieuw-Zeeland dat de overheid de enige bron van waarheid is, en dat alle andere uitleg genegeerd moest worden. Daarmee ontkende Ardern de waarde van wat traditioneel met wetenschap wordt bedoeld. Alle stellige uitspraken van de overheid werd de Nieuw-Zeelanders als het ware door de strot geduwd, terwijl men op dat vroege moment in de Covid-tijd nog weinig tot niets wist.
Naast het dictatoriale gedrag van Trudeau spreekt hij zichzelf volledig tegen door te verkondigen dat mensen die zichzelf hadden beschermd met een injectie, door niet-geïnjecteerden in gevaar zouden worden gebracht, alsof een autogordel niet zou functioneren wanneer andere mensen hun gordel niet ook zouden omdoen. Het zichzelf volledig in een paar zinnen tegenspreken is een facet van doublethink, waardoor een deel van de mensen nog meer in verwarring raakt en daardoor sneller geneigd is om grensoverschrijdende maatregelen te accepteren.
De hier genoemde Young Global Leaders hebben getoond dat zij door hun onervarenheid en incompetentie geheel in lijn met de wensen van de machtsgreepplegers handelen wanneer ze door een aangestuurde crisis worden overrompeld. Hun argumenten roepen geen vragen op bij mensen die hun denkvermogen volledig hebben uitgeschakeld. Sanna Marin van Finland mag gelden als een schoolvoorbeeld. In haar periode als premier werd zij niet alleen door Covid-19 overrompeld, maar ook door de militaire actie van Rusland in Oekraïne. Haar ongehoord roekeloze reactie om te ijveren voor Finland als lid van de NAVO heeft het geopolitieke landschap drastisch veranderd, en het dichter bij een mogelijke Derde Wereldoorlog gebracht. Als verklaring gaf de 34-jarige WEF-studente aan dat ze werd overrompeld door de situatie en dat Finland daardoor “richting de NAVO is gedanst”. Een uiterst simplistische uitspraak, die de roekeloze speelsheid van deze dame duidelijk karakteriseert.
In 2023 vertrokken zowel Ardern als Marin even snel als ze gekomen waren weer uit de politiek, maar niet voordat Marin eind 2022 nog even haar Nieuw-Zeelandse mede-YGL Ardern had opgezocht – als eerste Finse premier ooit op bezoek in Nieuw-Zeeland. Ardern ‘had geen energie meer’, ging voor haar gezin zorgen en verscheen op het hoogbetaalde internationale speakers-circuit. Marin gaf er na een verkiezingsnederlaag de brui aan. Blijkbaar zat hun politieke roeping er weer op. Marin streek nog wel even neer waar Ardern vóór haar politieke carrière werkte: de globalistische broedplaats van Tony Blair. De wereld blijft echter opgescheept met de desastreuze gevolgen van de roekeloze acties van deze jonge onervaren politici, die uitblonken in incompetentie en op tirannieke wijze kinderachtig gedrag vertoonden.
De verklaring voor het feit dat dit alles grotendeels onopgemerkt blijft, zou kunnen zijn dat er sprake is van doelbewust aangewakkerde verwarring door het zorgvuldig selecteren van jonge personen die als ‘charismatisch’ worden beoordeeld. Als aantrekkelijke leiders kunnen zij onzichtbare snaartjes bij mensen raken. Het deel van de mensheid dat het bij tijd en wijle tenenkrommende gedrag van deze jonge afgerichte politici wel direct doorziet, heeft desondanks de neiging dit met een soort van mantel der liefde te bedekken, omdat men de natuurlijke aantrekkingskracht ervaart. Het resultaat is een op uiterlijk gebaseerd vals krediet op wangedrag, die de YGL’s in staat stelt om initiatieven te lanceren die normaal gesproken op enorm veel weerstand vanuit de bevolking zouden stuiten.
Klaus Schwab heeft in de afgelopen twintig jaar de mondiale politiek gepenetreerd met een soort tegenhanger van het beruchte ‘old boys network’, gevormd door veelal oudere mannen die elkaar op belangrijke posities in de politiek en overheidsinstanties afwisselen. Hierdoor lijken er voor de buitenwereld telkens andere mensen aan het roer te komen, maar in werkelijkheid komt het neer op eenzelfde netwerk dat achter de schermen aan de touwtjes trekt. De oudere mannen zijn nu vervangen door jonge, onervaren en incompetente ‘leiders’, die op basis van uiterlijk, geslacht, seksuele geaardheid en etnische afkomst geschikt worden bevonden om te worden klaargestoomd tot klakkeloze uitvoerders van het globalistische beleid. Vooral in Finland en Nieuw-Zeeland heeft men inmiddels op zeer pijnlijke wijze de kwalijke gevolgen van deze identiteitspolitiek ervaren, en ondervonden waar een ‘young girls network’ toe in staat is.
– einde artikel –
Je las een Premium artikel uit Gezond Verstand
Volg ons op social media
Kijk en beluister Gezond Verstand via
Gerelateerde berichten
