Suzanne van Eijck
In Nederland werken gemeentes in plaats van met hun oude bestemmingsplan vanaf nu met een ‘Omgevingsvisie’ en een ‘Omgevingsplan’. In deze Omgevingsvisies en Omgevingsplannen kunnen veel meer zaken worden beslist dan vroeger. Er zijn meer bepalingen die ruimte bieden voor politiek geaarde vooringenomenheid, die meegaat met hedendaagse modes en trends van vooral opgelegd gemeenschappelijk leven, zoals we ook met de Covid-schijnpandemie meemaakten. Punten over luchtkwaliteit, geluidsoverlast en duurzaamheid geven de indruk dat het Agenda 2030-schema van de Grote Herstart gemakkelijk in het ruimtelijk beleid te verwerken is. Politici die er enthousiast over zijn, noemen het de grootste wetgevingsoperatie sinds die van Thorbecke in 1848 (Rutte), of de vooravond van de grote verbouwing van Nederland (De Jonge). Een aantal opmerkelijke punten tonen echter aan dat Nederland zich zal schikken in dictaten die van buiten haar grenzen afkomstig zijn. Zo staat in artikel 11.5 dat een onteigeningsbeschikking kan worden gegeven als a) het in het belang van het ontwikkelen, gebruiken of beheren van de fysieke leefomgeving is, b) onteigening noodzakelijk is en c) onteigening urgent is. Dat kan niet de transparantie zijn waar de oorspronkelijke ontwerpers van de Omgevingswet naar streefden. Op welke soort van wetszekerheid kan de Nederlandse burger nog vertrouwen in het zicht van de uitvoerders van Agenda 2030?
In de Omgevingswet wordt benadrukt dat bodem en water sturend zullen zijn bij het maken van ruimtelijke keuzes. Wat betekent dat er een verdelingsvraagstuk zal zijn over wie toegang heeft tot zoet water en welke activiteiten waar zullen mogen plaatsvinden. De veenweidegronden wil men buiten gebruik plaatsen en in de beekdalen wil men teeltverboden hanteren. De beekdalen liggen op zandgronden, die door hun hogere ligging juist erg geschikt zijn voor landbouw. Daarnaast moet er volgens de plannen veel natuur bijkomen en moeten werkzaamheden voor natuurherstel uitgevoerd worden, tot op een punt dat Nederland voor 40% uit ‘natuur’ zal bestaan. Daarnaast is grootschalige opwekking van energie op zee en kleinschalige opwekking van wind- en zonne-energie op land – dus allemaal krankzinnige Agenda 2030-hobby’s – onderdeel van de plannen. Uiteindelijk zal er voor boeren en vissers geen ruimte meer overblijven.
Verder wordt er overal op het platteland en in de stad ruimte gereserveerd voor meer militaire activiteiten, helemaal in lijn met de anti-Russische campagnes van Washington en de NAVO. Er wordt gesteld dat de veranderde veiligheidssituatie door de oorlog in Oekraïne en andere dreigingen tot gevolg heeft dat Nederland de komende jaren meer in defensie zal gaan investeren. Daarnaast wordt vermeld dat de Nederlandse en internationale krijgsmacht nadrukkelijker aanwezig zal zijn in de fysieke leefomgeving en dat er “op land, ter zee en in de lucht meer fysieke ruimte nodig zal zijn om te oefenen en voor de tijdelijke opslag en doorvoer van troepen en materieel van NAVO-partners”. Verder wordt er vermeld dat een moderne defensie om adequate bescherming vraagt van stedelijk gebied en daarmee dus ook om vaker oefenen in stedelijk gebied.
Het Planbureau voor de Leefomgeving (PBL), een Nederlands onderzoeksinstituut voor het maken van beleidsanalyses, is al enthousiast bezig met het maken van scenario’s voor deze plannen en geeft alvast een voorproefje van hoe dit eruit komt te zien. Zo wordt er in het scenario Groen Land gesproken over een zogeheten ‘Planeetpuntensysteem’. In de toelichting hierover wordt vermeld dat door middel van dit systeem de consumptievrijheid aan banden wordt gelegd. Verder is er te lezen dat wie in dit scenario nog een auto heeft, een groot deel van zijn/haar planeetpunten al kwijt is. Ook zal in dit scenario de melkveehouderij voor een groot deel verdwijnen en de zogenaamde ‘post-groei-economie’ zal gericht zijn op een vermindering van materialengebruik en herverdeling van inkomens.
In een ander scenario wordt gesproken over de uitbraak van een vogelgriepvirus, waardoor mogelijk 50 miljoen stuks pluimvee ‘geruimd’ zouden moeten worden. Enige jaren later wordt in de tijdlijn van ditzelfde scenario gesproken over lockdowns vanwege de vogelgriep. Dit creëert ruimte voor verdere WHO-machtsuitoefening. Andere tijdlijnen behandelen zaken als een bevolking die geen vlees meer eet. Het moge duidelijk zijn dat de PBL zich laat leiden door VN-instituties, de Europese Unie en het Intergovernmental Panel on Climate Change (IPCC). Het PBL is dus eigenlijk niets anders dan een middel om VN-plannen in het Nederlandse beleid te verankeren. Waar deze ‘grote verbouwing’ tenslotte op neerkomt, is een late krachtinspanning om de Sustainable Development Goals (SDG’s) van Agenda 2030 alsnog doorgang te doen vinden. António Guterres kondigde in mei vorig jaar aan dat de uitrol van deze SDG’s aan het mislukken was, en dat er daarom nieuwe strategieën ontwikkeld zouden moeten worden om deze plannen alsnog in versneld tempo te kunnen realiseren.
Om deze strategie kracht bij te zetten organiseert Guterres in september de Top van de Toekomst. Op de website van Top van de Toekomst wordt vermeld dat deze bijeenkomst zal worden afgesloten met een ‘Pact voor de Toekomst’, ondertekend door de aanwezige staatshoofden. In dit pact zijn punten uitgewerkt waarmee lidstaten gevraagd wordt akkoord te gaan. In de eerste herziene versie van dit pact staat onder meer dat lidstaten de politieke verklaring, die is overeengekomen op de Sustainable Development Goals Summit in 2023, volledig ten uitvoer moeten brengen. Daarnaast moeten volgens dit pact alle obstakels voor duurzame ontwikkeling worden weggenomen.
- Het artikel gaat hieronder verder -
Het cartoonboek bevat een bonte verzameling van de beste, scherpste, mooiste en meest treffende cartoons uit Gezond Verstand.
Je maakt kennis met de cartoonisten, die je vervolgens meenemen in het creatieproces en stap voor stap laten zien hoe de cartoons tot stand komen. Waar komen de ideeën en inspiratie vandaan? Welke materialen gebruiken ze en wat vinden ze het mooiste en moeilijkste aan hun vak?
Normaal €42,50 voor abonnees €39,50
Ook wordt hier gesproken over het verhogen van de investeringen in de SDG’s en het fundamenteel transformeren van het voedselsysteem. Andere punten gaan over het ontwikkelen en implementeren van crisisbeheersingsmechanismen en het aanpakken van zogenaamde ‘desinformatie’.
De VN spreekt tevens over de noodzaak van een noodplatform, dat zou worden geactiveerd in geval van een crisis die effect heeft op meerdere landen in de wereld. Deze crisis zou dan volgens de VN door middel van internationale samenwerking moeten worden aangepakt. Het valt op, dat men bij de VN steeds meer aandringt op samenwerking in geval van een ‘planetaire noodsituatie’ en dat de details van zo’n noodsituatie door de VN worden bepaald. Volgens de Agenda 2030-uitvoerders worden we geconfronteerd met een zogenaamde ‘drievoudige planetaire noodsituatie’ – die in werkelijkheid door hen is verzonnen ter wille van hun eigen agenda: een klimaatcrisis, een natuurcrisis en een vervuilingscrisis. De VN werkt met partners in het WEF, de Club van Rome en de Global Governance Commission.
Op aandringen van Guterres hebben ook de EU-instellingen vaart gezet achter de poging om alsnog de stagnerende Agenda 2030-plannen te gaan verwezenlijken. Hiervoor stellen zij wetten op en nemen deze aan om de SDG’s alsnog te kunnen doorvoeren. Zowel het Europees Parlement als de Raad van Europa bevorderen actief de implementatie van de SDG’s in het EU-beleid, onder meer door andere wetten voor te stellen en goed te keuren. Volgens de EU hebben de lidstaten hierbij zowel op nationaal als op regionaal en lokaal niveau de hoofdverantwoordelijkheid voor het implementeren van Agenda 2030. Dit wordt gedaan door het toewijzen van middelen om de verwezenlijking van de SDG’s in nationaal beleid mogelijk te maken. Het resultaat hiervan is in Nederland de Omgevingswet.
Met veel vertoon proberen de Agenda 2030-uitvoerders op alle mogelijke manieren hun totalitaire toorts weer aan te steken. Het ziet er echter naar uit dat Agenda 2030 niet langer uitvoerbaar zal zijn. De Omgevingswet kan voor sommige Nederlanders nog wel voor problemen gaan zorgen. Maar veel macht is nog bij de gemeentes overgebleven en die kunnen gaan dwarsliggen wanneer inwoners met elkaar stelselmatig verzet gaan plegen tegen deze overduidelijk onaanvaardbare regels. In dat geval zal het bij een laatste wanhopige Agenda 2030-stuiptrekking blijven.
– einde artikel –
Je las een Premium artikel uit Gezond Verstand
Volg ons op social media
Kijk en beluister Gezond Verstand via
Related Posts
