Weggemoffelde misdaadcijfers

Wetenschappelijk onderzoek, dat nu mondjesmaat gepubliceerd mag worden, toont aan dat tussen de instroom van immigranten – waaronder asielzoekers – en criminaliteit een verband bestaat, waardoor met een streng toelatingsregime ook de criminaliteit teruggedrongen zou kunnen worden. Volgens PVV-leider Geert Wilders zal de aankondiging van een strenger toelatingsregime op zichzelf al een ‘afschrikwekkende werking’ hebben.

Dat de instroom van asielzoekers de spuigaten uitloopt is duidelijk te zien aan de cijfers zoals die door het CBS worden gepubliceerd. Zowel in 2018 als in 2019 kwamen er rond de (eerste asielaanvragers plus nareizigers) 26.000 asielzoekers naar Nederland. Vijf jaar later was dit aantal bijna verdubbeld tot 48.500 en het laat zich aanzien dat in 2024 dit aantal geëvenaard zal gaan worden. Veel immigranten zijn afkomstig uit Afrika. Bij ongewijzigd beleid zal de instroom vanuit Afrika almaar toenemen. Dat wordt duidelijk uit enkele demografische cijfers. In 1900 telde Afrika circa 100 miljoen inwoners, in 60 jaar tijd verdrievoudigde de bevolking, om vanaf 1960 te verviervoudigen naar de huidige 1,2 miljard. Afrika kent een enorm jonge bevolking. In 1990 telde het West-Afrikaanse land Nigeria 80 miljoen inwoners en dat aantal is thans bijna verdrievoudigd. Een groot deel van de 140 miljoen jongere Nigerianen trekt – op zoek naar een beter leven, een diepmenselijke wens – naar Europa.

Al vele jaren circuleren er berichten c.q. geruchten dat personen met een niet-westerse migratieachtergrond oververtegenwoordigd zijn in de criminaliteitscijfers. Voormalig Tweede Kamerlid Van der Staaij (SGP) drong erop aan om dit fenomeen te onderzoeken. Begin mei 2021 heeft de toenmalige minister van Justitie en Veiligheid, Ferd Grapperhaus, via een Kamerbrief zijn bevindingen gepresenteerd. Hieruit blijkt dat de criminaliteit in grofweg de laatste vijftien jaar onder alle herkomstgroeperingen sterk is gedaald, maar dat personen met een niet-westerse migratieachtergrond oververtegenwoordigd zijn. Na correctie naar leeftijd, opleiding, inkomen en al dan niet wonend in een stad, zijn nog slechts enkele gebieden oververtegenwoordigd, waaronder Marokko en de Antillen. Zulke correcties zijn niks anders dan statistische goocheltrucs om het beeld van de werkelijkheid een slag te kantelen en onwelgevallige uitkomsten te verdoezelen.

Recente cijfers
De cijfers in deze studie laten zien dat 58% van de personen die tussen 2012 en 2017 werden geregistreerd voor verkrachting, of poging daartoe, in het buitenland geboren zijn. Voorts steeg de oververtegenwoordiging onder immigranten bij moord en doodslag in Zweden tussen 1985 en 2017 van 42% naar 72%. Deze grote stijging, bijna een verdubbeling, is vooral het gevolg van de sterke toename van immigranten in die periode. Met andere woorden; toename van immigranten leidt tot toename van misdaad. In 2017 bestond 58% van degenen die op redelijke gronden verdacht werden van criminaliteit uit immigranten. Voor moord en doodslag was het cijfer zelfs 73%. Als gevolg van immigratie is het aantal moorden in Zweden verviervoudigd. Bij een onderzoek onder 192 leden van criminele bendes of netwerken in Stockholm bleek 82% immigrant te zijn (zelf, of beide ouders in het buitenland geboren).

Het onderzoek toont ook aan dat zich in de afgelopen halve eeuw een stille revolutie heeft voltrokken, waarbij de kernwaarden van Zweedse sociaaldemocraten met 180 graden zijn gedraaid. In 1965 liet Tage Erlander, sociaaldemocratisch premier van Zweden tussen 1946 en 1969, weten: “Onze bevolking is homogeen, niet alleen in termen van ons ras, maar ook met betrekking tot zoveel andere kenmerken.” Omdat in het land multiculturalisme en diversiteit nagenoeg ontbraken kende het grote welvaart, aldus de premier. Niet homogeniteit maar diversiteit brengt welvaart, aldus de huidige sociaaldemocratische politici.

Het Nederlandse asielbeleid is gebaseerd op het uit 1951 stammende VN-vluchtelingenverdrag, dat volstrekt verouderd is. In driekwart eeuw is de wereld compleet veranderd, zowel qua bevolkingssamenstelling als geopolitieke machtsverhoudingen en technologie. Op grond van dit oude verdrag wordt iedereen die in Nederland asiel aanvraagt opgevangen en na een lange procedure, die vaak meer dan een jaar duurt – een periode waarin velen weinig omhanden hebben – valt de beslissing of de aanvraag terecht was. Al 25 jaar lang worden in Nederland de kosten voor asielopvang te laag ingeschat, met als extreme uitschieter 2022, toen de kosten driemaal hoger uitvielen dan begroot, geen half miljard maar anderhalf miljard. Let wel, dit zijn alleen de kosten voor de opvang van asielzoekers, maar niet voor asielzoekers met een verblijfsvergunning: de statushouders. Niet alleen de kosten rijzen de pan uit, maar het toelaten van jaarlijks 50.000 vreemdelingen zorgt voor een zichzelf versterkende destabilisering van de samenleving, die zich uit in een veelheid van kwalijke gevolgen, van geïmporteerde criminaliteit tot verkrachtingen aan toe.

Een van de vervelende consequenties van het wegmoffelen van wetenschappelijk onderbouwde cijfers die inzicht kunnen verschaffen in het verband tussen immigratie en criminaliteit is dat generalisaties en stigmatisering gebaseerd op anekdotes, geruchten en onderbuikgevoelens op de loer liggen. Het cynische is dat alle pogingen van sociaaldemocratische politici om vanuit een ideologisch gedreven visie het verwerven van wetenschappelijke kennis te torpederen ten einde stigmatiseren te voorkomen juist het tegenovergestelde effect hebben bewerkstelligd. In het kader van de door Wilders genoemde ‘afschrikwekkende werking’ is het wellicht raadzaam om asielzoekers zodra zij in een opvangcentrum verblijven een tegenprestatie te laten leveren aan de bevolking die hen gastvrij opvangt, door maatschappelijk nuttige bezigheden te ontplooien, want ledigheid is des duivels oorkussen. Of, zoals men in het christelijke deel van West-Afrika zegt: ‘wie niet werkt zal niet eten’.