Cornelis de Deugd
Het tweede voorval is ernstiger. Raisa Blommestijn wordt daadwerkelijk vervolgd om enkele tweets waarin zij massa-immigratie en de ontwrichtende gevolgen daarvan aan de orde stelt. Haar tweets zijn feitelijk van aard maar het OM denkt daar van alles in te kunnen lezen dat haar schuldig zou maken aan “aanzetten tot haat, aanzetten tot discriminatie en groepsbelediging”. Deze formulering is bedoeld om prachtig te klinken en deugpunten te scoren. Het laat echter onverlet dat de formulering uiterst rekbaar is. De coronamisdaad heeft laten zien dat rechters uiterst creatief te werk gaan om maar consequent te kunnen oordelen in het voordeel van het staatsapparaat. Raisa Blommestijn heeft zich nergens schuldig aan gemaakt, hetgeen betekent dat het OM dit strafrechtartikel tot het uiterste zal kneden teneinde een veroordeling te verkrijgen én dat het OM daarmee aan gerichte vervolging doet – feitelijk een intimidatiestrategie om Raisa te beschadigen en een toontje lager te laten zingen.
De vervolging van Raisa Blommestijn bevat de twee aspecten waarop anarcho-tirannie is gebaseerd. Anarchie als zijnde de totale chaos waarin doorsnee Nederland moet zien te leven, zoals ongebreidelde immigratie, criminaliteit, onleefbaarheid, gettoïsering van het openbaar vervoer, enz. Anarchie doordat de staat weinig tot niets doet aan alle, in hoofdzaak door de staat zelf gecreëerde problemen. Tirannie is hetzelfde staatsapparaat dat, om zichzelf te beschermen, individuen vervolgt met als enig doel om te intimideren, te beschadigen en het zwijgen op te leggen. Per slot van rekening, als Raisa beschadigd en veroordeeld kan worden, dan kan willekeurig iedereen beschadigd en vervolgd worden.
Journalist Sam Francis heeft de term ‘anarcho-tirannie’ in 1992 geïntroduceerd om een naam te geven aan een zeer problematisch aspect van wat hij managerial states noemde. Dit zijn staten die, doorgaans als gevolg van een zekere sociaaldemocratische grondslag, verworden zijn tot staten die tot in het extreme controle uit willen oefenen over hun eigen onderdanen. Francis’ definitie gaat over de weigering, van staatswege, om echte criminelen onder controle te krijgen, wat de bron is van alledaagse anarchie die vrijwel iedereen treft. De andere helft van de definitie gaat over de staat die, in plaats van criminelen aan te pakken, onschuldigen opjaagt met onzinnige aanklachten. Het lichtvaardige en onzinnige karakter van deze vervolgingen verraadt dat het kennelijk geen ander doel heeft dan onderdrukking – dit is de tirannie die uiteindelijk iedereen kan treffen zoals het voorbeeld van Raisa Blommestijn laat zien. Preciezer gezegd, de nationale autoriteiten hebben een klimaat van anarchie gecreëerd door wetten ongelijk en ogenschijnlijk willekeurig te handhaven. Criminelen hebben in hoge mate vrij spel terwijl wetsgetrouwe individuen eenvoudig gecriminaliseerd kunnen worden door selectieve en gerichte vervolging over onbetekenende kwesties.
Het Verenigd Koninkrijk is hier een extreem voorbeeld van. Al decennia wordt het land geteisterd door talloze grooming gangs van overwegend Pakistaanse afkomst die het, met name, gemunt hebben op jonge meisjes van oorspronkelijk Britse komaf. Het gaat naar schatting om één miljoen meisjes per jaar. Overheidsinstanties als politie, justitie, welzijnswerkers en gemeenteraden hebben samengespannen met de media om dit alles onder de pet te houden. Feitelijk heeft men deze meisjes het zwijgen opgelegd omwille van een gedroomde maatschappelijke cohesie – kennelijk een expliciet politiek doel.
Tegelijk heeft het VK uiterst draconische hate speech-wetten waardoor dezelfde overheid iedereen kan vervolgen die het waagt hierover te schrijven of anderszins serieus vragen stelt over het functioneren van de overheid. Er worden jaarlijks drie- à vierduizend Britten van hun bed gelicht voor vermeende gedachtemisdaden. Zie hier het contrast tussen hoe de Britse overheid al tientallen jaren de gruwelijke misdaden tegen nagenoeg weerloze meisjes heeft willen verzwijgen en de extreme reactie van diezelfde overheid op burgers die zich uitspreken over de door de politieke elite gecreëerde verschrikkingen. Het gaat dus zo ver dat de overheid tirannie aanwendt om te voorkomen dat gezagsgetrouwe onderdanen nog iets kunnen zeggen over de tirannie en de daaruit voortvloeiende anarchie. Het Verenigd Koninkrijk is een anarcho-tirannieke staat bij uitstek, maar Nederland volgt op niet al te grote afstand.
Sam Francis duidde anarcho-tirannie indertijd als een ‘misdaad en justitie’-aangelegenheid, de constatering dat echte criminaliteit weinig vervolgd wordt en dat vermeende overtredingen juist wel vervolgd worden. Nu, 32 jaar later, is het eenvoudig om een heel nieuwe categorie toe te voegen aan de oorspronkelijke definitie van anarcho-tirannie. Noem het de ‘fantoom-deugdelijke’ anarcho-tirannie, waarbij de overheid de misdadiger is door wetten en regels op te stellen die vrijwel geen relatie met de werkelijkheid hebben en niets aan die werkelijkheid veranderen, maar die wel immens veel schade aanrichten. De doelstellingen klinken als in zichzelf gerechtvaardigd: ‘corona uitbannen’, ‘het klimaat redden’, ‘ons tegen Rusland verdedigen’, ‘de natuur verbeteren’ en ‘vluchtelingen een veilige haven bieden’, om de belangrijkste te noemen.
Het was van alle coronamaatregelen, inclusief de experimentele gentherapie, al bij hun introductie bekend dat deze een nauwelijks meetbaar gunstig effect zouden hebben maar wel waanzinnig veel schade aan zouden richten. De door de overheid willens en wetens gepleegde misdaden – de tirannie – in de vorm van coronamaatregelen hebben dood en verderf gezaaid van ongekende proporties – de anarchie. Het klimaat kan, op natuurkundige gronden, onmogelijk beïnvloed worden door menselijke CO2 terwijl de beoogde maatregelen verwoestend zijn voor het milieu, de economie en onze levensstandaard. Energie-armoede, ook een vorm van opgedrongen anarchie, is inmiddels voor velen werkelijkheid geworden. Het idee dat Rusland een bedreiging zou zijn is volledig uit de lucht gegrepen zoals op vele plekken besproken in Gezond Verstand.
Het betekent dat de overheidsmaatregelen, zoals financiële, militaire en politieke steun aan de Amerikaanse proxy-oorlog, gekwalificeerd kunnen worden als tirannieke misdaden waarbij de gevolgen, zoals vernietiging van Oekraïne en de-industrialisatie van Nederland, de anarchie is die ons allemaal aangaat. Het vermeende stikstofprobleem is gezogen uit de dikke duim genaamd modellenwerkelijkheid. Er is én geen stikstofprobleem én het voorgestelde opruimen van boeren gaat niets veranderen aan de stikstofhuishouding. De maatregelen zijn tiranniek en het verdwijnen van boeren en de gevolgen daarvan veroorzaken anarchie in de vorm van voedselonzekerheid en afhankelijkheid van mega-agrobedrijven die vooral handelen in duurder bewerkt voedsel.
De migranten die naar Nederland komen hebben vrijwel geen van allen recht op een status maar toch krijgt een grote meerderheid wél een status. De overheid overtreedt de eigen wetten, tirannie, waarbij de ontwrichtende gevolgen van de massa-immigratie, de anarchie, direct terechtkomen bij individuele burgers. Het lijdt geen twijfel dat fantoom-deugdelijke anarcho-tirannie wijdverbreid is en doordringt tot in de haarvaten van de Nederlandse samenleving. Omgekeerd geldt ook dat eigenlijk alle grote moderne problemen samenhangen met een vorm van anarcho-tirannie, al dan niet van de fantoom-deugdelijke variant.
Agenda 2030 en de Duurzame Ontwikkelingsdoelstellingen (SDG’s) zijn in dit licht te beschouwen als het summum van fantoom-deugdelijke anarcho-tirannie, maar dan op alomvattende, mondiale schaal. Ze staan bol van prachtig klinkende retoriek over een betere wereld, om niet te zeggen dat ze een gedroomde hemel op aarde voorspiegelen. Echter, de daarin beschreven ingrijpende hervormingen leiden tot een dystopische werkelijkheid zonder precedent. Hierbij zij opgemerkt dat de uitrol van Agenda 2030 versoepeld wordt doordat de weg geëffend was door alle andere, al langer bestaande vormen van fantoom-deugdelijke anarcho-tirannie.
De langzame maar zekere uitbouw van de fantoom-deugdelijke anarcho-tirannieke staat is tijdens de coronamachtsgreep in een beduidend hogere versnelling gekomen. De coronamisdaad begon ooit met het optimistische ‘je doet het voor een ander’ en werd opgevolgd door gedwongen ‘vaccinaties’ – het hypothetisch ‘vrijwillige’ karakter is volledig tenietgedaan door het feit dat de ‘vaccinatie’-campagne in strijd was met alle tien punten van de Code van Neurenberg. Het tempo en de heftigheid van de coronamisdaad heeft velen wakker geschud maar heeft ook gezorgd voor desensibilisatie: ‘het zal allemaal wel’. Niettemin was corona één grote oefening in gehoorzaamheid en het is waarschijnlijk een blauwdruk voor hoe toekomstige vermeende crises deel kunnen zijn van de voortgaande uitrol van Agenda 2030. Anarcho-tirannie als fundamentele pijler onder een totalitaire staatsmacht conform Agenda 2030.
Wat vertel ik mijn medemens?
- Anarchie: de staat doet weinig tot niets aan alle, in hoofdzaak door de staat zelf gecreëerde problemen.
- Tirannie: de staat jaagt onschuldigen op met onzinnige aanklachten.
- De overheid is de misdadiger door wetten en regels op te stellen die vrijwel geen relatie met de werkelijkheid hebben en niets aan die werkelijkheid veranderen.
– einde artikel –
Je las een gratis artikel uit Gezond Verstand
Volg ons op social media
Kijk en beluister Gezond Verstand via
Gerelateerde berichten
