Extatische oorlogstokers en weigerende burgers

Vladimir Poetin reageerde dan ook met de constatering dat de NAVO met vuur speelt door ‘constante escalatie’, en dat lange-afstandsaanvallen op Rusland met NAVO-wapens gevolgen zouden hebben voor NAVO-gebieden. Hij merkte daarbij op dat ook kleine NAVO-lidstaten meedoen en herinnerde deze eraan dat ze een grote bevolkingsdichtheid hebben. Met andere woorden, als de escalatie echt doorgang vindt, dan zal dat grote aantallen mensenlevens in Europa kunnen gaan kosten.

De westerse media zijn gewoon geworden om zulke uitspraken van Poetin weer te geven als een dreiging om kernwapens te gaan gebruiken. Dat is onjuist en een belangrijke vertekening van de werkelijkheid. Poetin heeft steeds benadrukt dat Amerikaanse NAVO-aanvallen op Russische doelen beantwoord zullen worden met de tegenaanvalsmiddelen waarover de Russische Federatie beschikt. Die zijn meer geavanceerd dan de middelen waarop de VS en Europese landen kunnen vertrouwen. Een artikel in de Financial Times herinnert er overigens aan dat de NAVO over slechts 5% van de luchtverdediging beschikt die nodig is om haar oosterse flank te beschermen.

De Russische woordvoerder Dmitri Peskov bedacht een metafoor om de recente militaire provocaties van de NAVO aan te duiden: niet alleen gaat het om een vergroting van escalatie, maar ook om een intensivering tot een oorlogszuchtige ‘extase’. Dat komt dichtbij wat ook westerse critici van het oorlogsbeleid van de trans-Atlantische gemeenschap zeggen over de roes waarin de topbeleidsmakers lijken te verkeren. Het uitgangspunt dat de VS/NAVO in Oekraïne nog kan winnen verwijdert zich met de dag verder van de werkelijkheid op de grond, en wanneer men de meer recente stappen bekijkt ter voorbereiding van een werkelijke militaire confrontatie met China – ten behoeve van een illusie over Taiwanese onafhankelijkheid – dan krijgt men de indruk dat westerse ‘leiders’ worden meegesleurd door een suïcidale extase om een werkelijk wereldomvattende wereldoorlog te beginnen.

Op alternatieve internetkanalen van nieuws en duiding komt men nu verzuchtingen tegen dat een schok nodig zal zijn om westerse beleidsvoerders uit hun roes/suïcidale extase te halen. Dat zoiets kan gebeuren zonder een kernkop en zonder een tol aan mensenlevens, heeft de Iraanse aanval met hypersonische raketten op twee Israëlische luchtbases bewezen. De raketten van Rusland, die zich onder de radar met perfecte trefzekerheid voortbewegen met een snelheid tot Mach 9, zijn nog verder ontwikkeld, en zouden de Amerikaanse vliegbasis Ramstein kunnen veranderen in een krater. In Ramstein komen de Amerikaanse/NAVO-planners regelmatig bij elkaar om de wapenzendingen naar Oekraïne te bespreken. Als het personeel twee dagen tevoren de waarschuwing krijgt om niet aanwezig te zijn op het uur dat Rusland deze aanval pleegt, dan worden alleen degenen getroffen die zich niet uit de voeten hebben gemaakt omdat ze niet geloven in zulke Russische militaire macht. Rusland zou ook het splinternieuwe NAVO-hoofdkwartier in Brussel kunnen kiezen voor zo’n ontnuchterende klap.

Nederland kan in een hachelijke positie terechtkomen vanwege het besluit van onze 46-jarige minister van Buitenlandse Zaken Hanke Bruins Slot die verklaard heeft dat de F-16-straaljagers, die door de regering Rutte aan Oekraïne zijn beloofd, ingezet mogen worden voor aanvallen op het grondgebied van Rusland. Zij heeft een staat van dienst bij onder meer de Nederlandse landmacht waarvoor zij in Afghanistan in 2007-2009 meevocht tegen de Taliban, en is van mening: “Als je het recht hebt op zelfverdediging, zijn er geen grenzen aan het gebruik van wapens (…) Dit is een algemeen principe.” Het blijkt haar niet te zijn opgevallen dat Rusland F-16’s als potentiële dragers van kernwapens beschouwt, en al heeft verklaard de inzet van deze toestellen tegen Rusland te zien als een aanval met kernwapens. De Amerikaanse atoombommen in Nederland liggen op de Brabantse luchtmachtbasis Volkel, en Nederland doet er goed aan om Poetins opmerking over dichtbevolkte kleine NAVO-landen serieus te nemen.

In het een-na-laatste voorgaande nummer van Gezond Verstand hebben wij het licht laten schijnen over een aantal misvattingen van de afgelopen vier jaar waar nu een kentering in te bespeuren valt, en tegelijkertijd de krankzinnigheid van het handelen naar die fouten die desondanks voortduurt. Sindsdien is de kentering verder gegaan, en ook de krankzinnigheid. Over dat laatste schrijft op de volgende bladzijde Cornelis de Deugd in verband met het zogenaamde ‘Democratieschild’ dat bedacht is door de ongekozen maar zich dictatoriaal gedragende Ursula von der Leyen. Wat daarbij komt kijken heeft zij onlangs in Kopenhagen uitgelegd. Als de partijen die zij vertegenwoordigt de misvattingen ontmaskeren (debunk in het Engels) van wat de alternatieve media – zoals Gezond Verstand – zeggen en schrijven, dan is het eigenlijk al te laat. Wat nodig zal zijn is prebunken, dus iets ontmaskeren als foutief voordat de alternatieven, zoals wij, het hebben gezegd of geschreven. Men kan de voorzitter van de Europese Commisie van veel slechts betichten, maar niet van een fantasieloos gemoed. Cornelis laat zien hoe dicht dit de EU heeft gebracht bij de installatie van wat George Orwell bedacht als noodzakelijke middelen voor handhaving van een perfecte totalitaire staat.