Karel van Wolferen
Een tweede los eindje dat Pols daarbij ook noemt, is dat er in dit geval een voor de hand liggende manier bestaat om succesvol verzet tegen het vernietigingsplan te plegen. U bent onderhand wel bekend geraakt met onze formule voor verzet: niet meedoen! Zonder de Covid-maatregelen van afstand houden en maskers dragen is deze raad thans een abstractie geworden. Maar in het onderhavige geval is dat niet zo, en is er een zeer concrete manier om te saboteren wat de overheid wil invoeren. Het gaat om importeurs die zaken moeten registreren, certificaten aanschaffen en de overheid laten weten dat ze bestaan. Massaal verzet is daarbij mogelijk. Zelfs met een betrekkelijk kleine minderheid die de verordening aan haar laars lapt, kan dit gedrocht, verzonnen door Frans Timmermans, sneuvelen. Een vereiste is dat die minderheid – een meerderheid is natuurlijk nog een stuk beter – beseft dat het slagen van zulke overheidsvoorschriften draait om conformisme en gehoorzaamheid. De verordening komt met de aankondiging van een strafheffing. Wat verzetplegers dienen in te zien, is dat strafheffinginstanties verlamd raken wanneer hun administratie door grote aantallen verzoeken wordt ondergesneeuwd. Overheden weten dat als genoeg burgers dwarsliggen, zij daar niets meer tegen kunnen doen – een los eindje dat wij u nog niet eerder hadden verteld.
Ik denk daarbij ook terug aan het voorbeeld van de integere arts Rob Elens die zijn Covid-patiënten genas met een beproefd veilig antimalariamiddel in combinatie met zink en een antibacterieel middel, nadat eerdere patiënten van hem door de voorgeschreven maar levensgevaarlijke behandeling in het ziekenhuis waren overleden. Hij haalde zich met die redding de inspectie op de hals, en tot op vandaag moet hij door juridische hoepels springen met betrekking tot boetes. Als genoeg collega-artsen echter zijn voorbeeld zouden hebben gevolgd, dan zou de inspectie lam zijn geslagen, en waren er onnoemelijk veel meer mensen blijven leven. Ik hoop dat u zich bij het lezen van deze boude bewering opnieuw de dimensie herinnert van de misdaad waarmee we sinds maart 2020 mee te maken hebben.
Het op deze introductie volgende artikel van Pieter Stuurman over ontmenselijking behandelt het modieuze fenomeen van AI waarover u in de afgelopen maanden op deze bladzijden ook al vaak bent ingelicht. Hij eindigt zijn artikel met een constatering die we ook een los eindje zouden kunnen noemen. AI, en het al geadopteerde en aangekondigde uitgebreidere gebruik ervan, is anti-menselijk en lijkt nog het meest op psychopathie. Hij stelt een betere term voor deze technologie voor: ‘Artificiële Psychopathie’, die gewetenloos is, en gespeend van iedere vorm van moraliteit en menselijk medeleven.
Nog een los eindje wordt behandeld door onze schrijfster die al eerder de propaganda voor nieuwe voedselvormen is langsgegaan, met een artikel over ervaringen in landen waar het nuttigen van insecten niet zo onbekend is als in Atlantische contreien. Nu er in Europa toestemming is gegeven, alweer in het kader van Agenda 2030, om verschillende insecten voortaan als ingrediënt te gebruiken in allerhande voedingsmiddelen, zijn geïnteresseerde onderzoekers die beestjes nader gaan bekijken. Wat blijkt is dat meer dan 80% ervan parasitaire infecties bij zich draagt, en dat allerhande bijkomstige risico’s, waaronder kankerverwekkende, veel ernstiger zijn dan aanvankelijk werd gedacht.
Een ander los eindje dat in dit nummer wordt behandeld, is iets waarbij de Oekraïense oorlog en de Europese boeren zijn betrokken. Laatstgenoemden krijgen het nog moeilijker dan we al wisten, omdat ze te maken gaan krijgen met een golf van tegen veel minder kosten en zonder beperkende EU-regels door geprivilegieerde agribusiness-investeerders geproduceerde producten waartegen niet te concurreren valt.
In het voorgaande nummer van Gezond Verstand hebben wij in twee artikelen gewag gemaakt van de toenemende verstrengeling van geprivilegieerde bedrijven met overheden. Het is een arrangement dat in Italië onder Mussolini ten grondslag lag aan de term ‘fascisme’. In recente jaren is het woord fascisme veelal slordig gebruikt om landen te betichten van slechtheid of ondemocratisch dictatoriaal gedrag. Die scheldwoordfunctie heeft voor beneveling gezorgd van wat er in de EU plaatsvindt. Een van onze meest productieve schrijvers gaat in op dat losse eindje waarbij hij een heimelijke uitvoering van een neofascistische agenda door de EU-bewindvoerders ontleedt.
In de rubriek Medische Werkelijkheid gaat een andere, nieuwe schrijver in op de aankondiging tijdens de meest recente bijeenkomst van het WEF van iets verschrikkelijks wat er aan gaat komen, dat nog erger zal zijn dan het Covid-virus, en dat de naam ‘Disease X’ heeft gekregen. Waar dit kolossale gevaar vandaan komt is tijdens de WEF-bijeenkomst onduidelijk gebleven, maar wordt hier uit de doeken gedaan als afkomstig uit het verdienmodel achter de hypothetische ziekteverwekkers.
Over de onbetrouwbaarheid van de Nederlandse rechtspraak sinds de overname van de Nederlandse regering, via Agenda 2030-instructies, die in maart 2020 begon, hebben wij sinds ons bestaan al veel geschreven. In dit nummer komt veteraan-jurist Frank Stadermann aan het woord met een hernieuwd overzicht over hoe dingen eraan toe zijn gegaan op het niveau van kantonrechters en de Hoge Raad, en hij vergelijkt dit met het Nederland onder de Duitse bezetting.
Er valt natuurlijk meer te melden dan wat ik in deze introductie losse eindjes heb genoemd. De gebeurtenissen aan de grens van Texas met Mexico met betrekking tot de grote stroom asielzoekers die een Amerikaans leven willen beginnen, lijken een conflict tussen de gouverneur van de deelstaat en de federale regering op de spits te drijven, wat een lont in het kruitvat van een nieuwe Amerikaanse burgeroorlog zou kunnen zijn. We drukken daarbij ook een kadertekst af over de route die de migranten volgen vanaf Ecuador, en hoe de stromen immigranten worden georganiseerd en aangemoedigd.
Een evenement van grote geopolitieke betekenis vond plaats met het interview dat Tucker Carlson afnam van Ruslands president Poetin. Een van onze nieuwe schrijvers heeft dit aangegrepen om zich in de vraag te verdiepen op welke manier Agenda 2030 – waarmee de vernietiging van onze samenlevingen wordt uitgevoerd – en Amerikaanse oorlogszucht – waardoor onder meer de dreiging van een breder wereldconflict met kernwapens wordt geriskeerd – met elkaar te maken hebben. Hij besteedt aandacht aan de hysterische reacties van de westerse politieke elite, nog voordat het interview werd gepubliceerd, op alleen al Carlsons initiatief. Dat was sabotage van geloofsartikelen – de officiële vaak herhaalde redenen voor het Amerikaanse oorlog voeren – dus ketterij. Dezelfde soort reacties kennen wij ten opzichte van de zondaren tegen de geloofsartikelen van de voorgeschreven werkelijkheid die Schwab, Gates, de farmaceuten en de rest van ‘Davos’ en de WHO aan de wereld proberen te slijten.
- Het artikel gaat hieronder verder -
In dit nummer onder meer:
‘Doodsengel’ Dijkstra zet onfrisse werk Ernst Kuipers voort
Etnische uitroeiing onder leiding Netanyahu
Verdienmodel achter hypothetische ziekteverwekkers
Schade aan en moord op zwangeren, foetussen en zuigelingen
Amerikaanse verdeeldheid door Texas-crisis kraakhelder
De geopolitieke betekenis van het interview verdient natuurlijk aanzienlijk meer uitleg, maar bij gebrek aan extra pagina’s voor dit blad (moeilijk te rechtvaardigen vanwege veel hogere portokosten) moet ik daar op deze plek even op ingaan. Wat Carlson mogelijk maakte was de eerste keer dat het Amerikaanse publiek op de meest directe manier kennis kon nemen van wat er in de relaties tussen Washington en Moskou is voorgevallen om de huidige gevaarlijkste confrontatie teweeg te brengen sinds de Cubaanse raketcrisis. Het was de eerste keer dat het westerse publiek kennismaakte, niet langer door filterende liegende reguliere media, met de meest gedemoniseerde Russische leider in de geschiedenis, die tot dan toe aan dat westerse publiek werd gepresenteerd als een even onbetrouwbare dictator als Hitler. Poetin maakte korte metten met de oorsprong van en redenen voor de oorlog in Oekraïne, de machinaties van de CIA, en met de onbetrouwbaarheid van afspraken met de ene Amerikaanse president na de andere, in bewoordingen die op een groot deel van het westerse publiek nauwelijks anders dan als geloofwaardig kunnen zijn overgekomen. Het contrast tussen de Russische president, die meer dan twee uur achter elkaar zonder notities een coherent verhaal vertelde, terwijl president Biden zonder teleprompter nog niet eens een zin met betekenis kan afmaken, kan niet anders dan als schokkend zijn overgekomen bij veel Amerikanen.
Er wordt aardig wat gekibbeld over het merkwaardige begin van het interview, waardoor Poetin in de verdediging leek te worden gedreven, en hij het daaropvolgende half uur vulde met de geschiedenis van de Oekraïense en Russische broedervolken, dat ook in vijf minuten had kunnen worden verteld. Maar er kan geen twijfel over bestaan dat Poetin als persoon, en de makkelijk na te volgen feiten die hij aanhaalde, niet anders dan een positieve indruk aan de wereld hebben achtergelaten. Onze schrijfster Franziska Zeller, die Russische en Oekraïense bronnen bijhoudt, schreef mij zonet dat volgens de hoofdredactrice van televisiezender RT, Margarita Simonjan, het interview al door ongeveer een miljard mensen is gezien. Volgens een andere Russische bron wordt het 165 miljoen keer per dag bekeken.
De reguliere westerse media hebben reeds aan geloofwaardigheid ingeboet, en moeten als gevolg daarvan talloze medewerkers ontslaan om bankroet door abonnement-opzeggingen te voorkomen. Nu is door Poetin een formidabele deuk in hun anti-Russische propagandamacht toegebracht.
Het allerbelangrijkste wat onze aandacht moet opeisen is echter wat er in de Gazastrook gebeurt. Zoals vaak het geval is met verschrikkelijke dingen die in de wereld gebeuren, en aanvankelijk mondiale aandacht krijgen, vervagen deze verschrikkingen tot abstracties die niet langer een beroep doen op onze eerdere intense emoties. Via de reguliere media krijgt u weinig of niets van de details te horen, en ook al is het voor het eerst dat de wereldbevolking dankzij telefoons, video’s en tv-journaals op een directe manier getuige is geweest van genocide, zijn we al wat maanden verder en is er nog weinig waarmee geïnteresseerden een beeld kunnen vormen van wat er in Gaza op de grond gebeurt door bombardementen met een intensiteit gelijk aan die van de Tweede Wereldoorlog, door het afsnijden van vrijwel alle hulp, door het onbewoonbaar maken van woningen, door een moedwillige hongersnood, en door de vernietiging van ziekenhuizen. In officiële verklaringen zegt Israël dat het oorlog voert tegen Hamas. Dat is een leugen. Driekwart van de doden tot dusver zijn vrouwen en kinderen, ongewapende burgers die niet aan een oorlog kunnen deelnemen.
De Netanyahu-regering – die zojuist een blitzkrieg is begonnen tegen een opeenhoping van de meeste Gaza-bewoners in de zuidelijke stad Rafah, met de aankondiging dat dit een totale overwinning moet worden – is tot het uiterste gegaan van wat ze vraagt van degenen, al of niet van Joodse afkomst, die traditioneel een pro-Israël-positie in hebben genomen. Wat dat vraagt aan uitschakeling van hun geweten, ingeboren fatsoen en alles wat hun morele gevoelens ten diepste treft, is teveel. In de redactielokalen van de pro-Israëlische New York Times is een virulente strijd uitgebroken over hoe de verslaggeving over de genocide er dient uit te zien.
Wat bij dit onderwerp hoort gaat veel verder dan de middelen van genocide die worden aangewend. Het gaat over de vraag op welke manier het moreel zwaar zieke Israël nog zal kunnen deelnemen aan een wereldgemeenschap van naties die absolute basiswaarden onderschrijven. En over de vraag wat dit isolement en deze vervreemding gaan betekenen voor mensen van joodse komaf overal ter wereld.
– einde artikel –
Je las een gratis artikel uit Gezond Verstand
Volg ons op social media
Kijk en beluister Gezond Verstand via
Gerelateerde berichten
