Dood ten gevolge van de Corona-prik gemaskeerd door de huisartsenzorg

erder deze zomer werden de alarmbellen geluid over de huisartsgeneeskunde, die dreigt om te vallen. De problemen die de ‘pandemie’ heeft opgeroepen spelen zeker een rol, de motivatie van artsen en personeelsgebrek eveneens, maar er is een nog groter probleem. Nogal wat huisartsen hebben onvoldoende of zelfs incorrecte inhoudelijke kennis van zaken, en kunnen met hun patiënten geen overleg plegen over de dingen die voor hen van belang zijn. Die betreffen voornamelijk zaken die met het SARS-virus te maken hebben. Al eerder werd op deze pagina’s geconstateerd dat het overgrote deel van de huisartsen protocollair is opgeleid, en daarmee blindelings de overheid volgt qua opgelegde maatregelen, ook daar waar het gaat om prescriptievrijheid en het afgeven van verklaringen.

Door de hoge werkdruk hebben veel artsen te weinig kennis of te weinig tijd om artikelen te lezen. De huisarts beperkt zich meestal tot het lezen van de koppen van artikelen, waardoor hem/haar het een en ander ontgaat. Het is ook direct duidelijk waarom wij zo weinig van huisartsen hebben gehoord tijdens de ‘pandemie’. De meesten van hen hebben te weinig verstand van vaccins en bepaalde medicijnen. Het verklaart bovendien waarom de zogenaamde ‘vaccins’ de belangrijkste doodsoorzaak zijn geworden. Huisartsen weten te weinig over wat ze voorschrijven of toedienen en wat de gevaren daarvan kunnen zijn. Dat komt enerzijds door de eenzijdige scholing, die samengesteld wordt door de farmaceutische industrie, anderzijds door te weinig nieuwsgierigheid en vrije minuten om kritisch naar de aangeboden behandelingen te kijken. Kortom, het gebrek aan kennis onder huisartsen wat betreft de vermeende pandemie berust op desinformatie van de farmaceutische industrie en van de overheid, en op het onvermogen om vanuit het protocollaire denken daar kritisch tegenover te staan.

De huisartsenzorg, met vrije kosteloze toegang tot zorg voor iedereen in Nederland, is uniek. Die huisartsenzorg fungeert tegelijkertijd als zeef voor de veel duurdere tweedelijns zorg. De huisartsenzorg is ook de eerste vraagbaak voor de patiënt. Maar daar waar vroeger de huisarts als iemand met onbesproken en onbetwijfelde medische wijsheid werd gevolgd, kampen patiënten nu met de vele vragen die het internet bij hen heeft opgeroepen. Wanneer de huisarts eenzijdig of slecht geïnformeerd is, zal hij/zij zulke vragen niet anders kunnen beantwoorden dan met de standaardantwoorden die de overheid heeft aangereikt. De gemiddelde huisarts heeft geen benul van het onderzoek en de bewijslast die op dit moment de coronaprikken in een zeer dubieus daglicht plaatsen. De huisarts kan dus de vragen van patiënten hierover domweg niet beantwoorden. Maar als de gemiddelde huisarts weinig kennis heeft van zowel het verloop als de gevolgen van deze injecties, en op het verkeerde been is gezet als zouden deze injecties bescherming bieden en geen bijwerkingen hebben, dan heeft dat onmiddellijke consequenties wat betreft diagnostiek en achterhalen van de doodsoorzaak.

De schade die de coronaprikken veroorzaken wordt gemaskeerd door de ontkenning van de gevaren ervan. Aandoeningen van hart en bloedvaten, longaandoeningen, neurologische problematiek en kanker hebben alle hun eigen diagnose en eventuele doodsoorzaak. Maar onderliggend blijken de spike-eiwitten van de corona-injecties dikwijls de oorzaak van het sterven te zijn. De stolselvormingen, de turbo-kankers en de onbegrepen neurologische aandoeningen behoren tot deze verborgen oorzaken. Gebrek aan kennis daarover leidt tot een incorrect geregistreerde doodsoorzaak. Voeg daarbij een sterk verouderd registratiesysteem van doodsoorzaken (B-formulier) dan krijgt men een totaal verwrongen beeld van de sterftecijfers die dus (on)bewust sterk worden beïnvloed door degene die ze invult. Het CBS laat weten dat op dit moment 31% wordt ingevuld met: “doodsoorzaak onbekend”! De registratie van bijwerkingen en doodsoorzaken is onvoldoende, willekeurig, niet-wetenschappelijk en te vaag. Het  doodsoorzakenformulier wordt slecht ingevuld. Wellicht worden huisartsen hierin onvoldoende opgeleid. Vaak wordt de meest voor de hand liggende doodsoorzaak ingevuld, waarbij statistische waarschijnlijkheid een zelfversterkend effect heeft.

Wat betreft het formulier voor het registreren van de doodsoorzaak (B-formulier): deze wordt in Nederland naar schatting voor twee-derde ingevuld door waarnemers op de huisartsenpost. Maar het registreren van overlijden en vaststellen van de doodsoorzaak wordt dikwijls niet door de eigen huisarts gedaan – die uiteraard de overleden patiënt het beste kende. Waarnemers en huisartsenposten verzorgen immers 16 van de 24 uur huisartsenzorg. Ook hierdoor wordt al snel een voor de hand liggende doodsoorzaak ingevuld. De schouwend arts weet vaak niet eens of een overledene geïnjecteerd was of niet.

En zo wordt het sterftecijfer een zeer onbetrouwbaar gegeven, en is het een ideale manier om sterfte als gevolg van de coronaprikken te verbergen. Inmiddels blijkt dat de boosters de bijwerkingen enorm hebben versterkt en daarmee ook zorgen voor de toename van ‘dood door vaccin’. De  verwachting is, dat – afgezien van de verwachte hausse aan fatale injectiebijwerkingen in het komende jaar – met een 5e ronde van coronaprikken de hoeveelheid ‘vaccindoden’ nog veel sterker zal toenemen.

Op dit moment wordt deze doodsoorzaak bewust of onbewust niet geregistreerd, en kan de overheid gewoon doorgaan met het doden van de eigen bevolking.