Frank Stadermann, oud-advocaat
ie ongehoorzaamheid wordt hen door de autoriteiten niet in dank afgenomen. Met name de Inspectie Gezondheidszorg en Jeugd maakt die artsen het leven zuur, heel zuur. De Inspectie dreigde de artsen zelfs met boetes tot meer dan EUR 100.000 terwijl bekend is dat een boete voor een huisarts in een dergelijke geval niet meer dan EUR 3.000 kan bedragen.
Nederlandse artsen worden door de Inspectie opgejaagd op het gebied van vrije meningsuiting, prescriptievrijheid, en onderzoek verbod. Om te beginnen heeft de Inspectie een bezwaar tegen het door artsen openlijk ter discussie stellen van de ‘pandemie’ en de daartegen van overheidswege opgelegde maatregelen. Kritiek op de injecties tegen Covid-19 wordt evenmin op prijs gesteld.
Diverse artsen zijn daarvoor door de Inspectie ter verantwoording geroepen. Als de arts van zich af beet en erop wees dat hij beroepshalve het recht heeft om zich uit te spreken, hield de Inspectie verder haar mond. Op de talloze publicaties waaruit blijkt dat het ‘vaccin’ gevaarlijk is, en waarop de artsen zich beriepen, werd door de Inspectie nimmer gereageerd. Maar de intimidatie was in alle gevallen onmiskenbaar. De Inspectie bestond het zelfs om enkele artsen – op schrift – een complotdenker te noemen.
De overheid heeft bij de bestrijding van de corona-‘pandemie’ ingezet op injecties. Er waren echter artsen die meenden dat Covid-19 kan worden bestreden met hydroxychloroquine en Ivermectine; aloude medicijnen tegen malaria. De eerste die dat verkondigde, was huisarts Rob Elens uit Meijel, die gedegen onderzoek had gedaan. Hij kon aantonen dat zijn patiënten goed reageerden op de medicijnen. Hij schreef de medicijnen ‘off label’ voor. Dat wil zeggen dat de medicijnen niet waren goedgekeurd voor het doel waarvoor zij werden voorgeschreven. Dat ‘off label’ voorschrijven is toegestaan mits de huisarts overleg pleegt met de apotheker, een voorwaarde waar Elens aan had voldaan. Maar de Inspectie pakte Elens hard aan. Hij kreeg een boete van EUR 3.000 opgelegd, met als opgave van reden dat de werking van hydroxychloroquine en Ivermectine niet zou zijn bewezen.
Desondanks volgden andere artsen Elens. Zij verenigden zich onder de naam Zelfzorg Covid-19. Zij schreven ‘off label’ de medicijnen voor die de artsen die in het officiële verhaal geloven weigerden voor te schrijven. Zij pleegden daarbij keurig overleg met de apotheker. Ook die artsen waren succesvol. Geen van de Zelfzorg Covid-19 artsen heeft een patiënt verloren die hij of zij had behandeld met hydroxychloroquine en/of Ivermectine.
Voor de Inspectie is dat allemaal niet van belang, en zij legt nu aan al die artsen een boete op van EUR 3.000 per persoon. De inspectie gaat er daarbij aan voorbij dat het de taak van de arts is om te bepalen of en zo ja, welke geneesmiddelen hij of zij wil voorschrijven. Dat noemen we de ‘prescriptievrijheid’. Daarbij dient de arts zich, zo volgt uit de rechtspraak, wel te gedragen als “een redelijk handelend en redelijk vakbekwaam” arts. Dat die artsen dat hebben gedaan, kan gezien hun resultaten moeilijk worden ontkend.
Het optreden van de Inspectie is dubieus, temeer daar het ‘off label’ voorschrijven in de geneeskunde schering en inslag is, met name in de psychiatrie, terwijl de Inspectie daartegen nimmer optreedt.
Al heel snel aan het begin van de vaccinatiecampagne ontdekte een huisarts (die ik ook bijsta) dat het bloed van tegen Covid-19 gevaccineerde patiënten vaak een te hoge fibrine D-dimeerwaarde had. Nadien ontdekte hij veel literatuur waarin hetzelfde wordt betoogd. D-dimeer is een afvalproduct van fibrine. Een te hoge D-dimeerwaarde is een aanwijzing dat er ergens in de bloedbaan van het lichaam stolsels kunnen zijn. De arts besloot om het tot beleid te maken om bij gevaccineerde patiënten die met bepaalde klachten bij hem kwamen, de D-dimeerwaarde te laten vaststellen. Wanneer die dan te hoog bleek, was dat voor de arts reden om die patiënt te waarschuwen bedacht te zijn op bepaalde verschijnselen, en om de patiënt ook te blijven observeren.
Toen de Inspectie hoorde van dit beleid, startte zij een onderzoek naar de huisarts. Dat onderzoek loopt nog. Op de argumenten waarom de arts correct handelde, is de Inspectie tot op heden niet ingegaan. De Inspectie bestond het om de arts voor te houden dat zijn onderzoek niet beantwoordde aan de eisen van de Wet Medisch-wetenschappelijk Onderzoek (WMO). Dat was pure intimidatie. Want de Inspectie zweeg vervolgens toen de arts erop wees dat de WMO pas van toepassing kan zijn als er in het kader van een onderzoek iets van de patiënt wordt gevraagd dat niet nodig is voor de medische behandeling. En dat laatste was hier niet het geval.
De vraag rijst natuurlijk welke beweegreden de Inspectie drijft. Het antwoord is zonneklaar. Er mogen geen geneesmiddelen bestaan tegen Covid-19. Zouden er werkzame geneesmiddelen zijn, dan zou er geen enkele noodzaak voor de vaccinatiecampagne zijn geweest, iets wat overduidelijk moet zijn wanneer we beseffen dat de artsen die hun Covid-19 patiënten met HCQ en Ivermectine hebben behandeld geen enkele patiënt hebben zien overlijden.
Bij de vaccinatiecampagne is een kritische houding ten opzichte van het ‘vaccin’ natuurlijk evenmin gewenst. Welke belangen dient de Inspectie? De pharmaceutische industrie? Zij misbruikt haar positie door kritische artsen aan te pakken. Daarmee belemmert zij een goede patiëntenzorg en overlijden er nodeloos patiënten. De Inspectie heeft dus bloed aan haar handen.
Volg Gezond Verstand via:
Telegram: https://t.me/gezond_verstand
Facebook: https://www.facebook.com/StichtingGezondVerstand/
Twitter: https://twitter.com/_GezondVerstand
LinkedIn: https://www.linkedin.com/company/stichting-gezond-verstand/
Instagram: https://www.instagram.com/gezondverstand.eu/
Kijk/beluister Gezond Verstand via:
YouTube: https://www.youtube.com/c/stichtinggezondverstand
Spotify: https://open.spotify.com/show/7J42HUFoHpr7vCCy63jDjz?si=193440649f3e4d96
Soundcloud: https://soundcloud.com/gezond-verstand