Sander Boon
In het Westen is de heersende waarheid nog altijd dat na de val van de Sovjet-Unie in 1991 het kapitalisme het heeft gewonnen van het communisme. Dit is echter een fabel, die het zicht ontneemt op de groei van iets dat niet makkelijk met een ondubbelzinnige term kan worden aangeduid. Het gaat om een soort fusie tussen de belangen van een overheid en geprivilegieerde business. Een symbiose tussen staat en ondernemerselite. Het doet denken aan het Italiaanse en het Japanse fascisme. Wat heeft gewonnen is de mildere vorm van socialisme (sociaaldemocratie of neoliberalisme), waarin overheden en het bankwezen verregaand met elkaar vervlochten zijn geraakt. Het is een Amerikaanse symbiose van markt en staat, die nadien alleen maar inniger is geworden. Deze symbiose kan niet worden gekenschetst als kapitalisme, omdat de risico’s die banken en andere financiële instellingen nemen expliciet en impliciet worden gegarandeerd door overheden. Er is sprake van geprivatiseerde winst en gesocialiseerd verlies.
De vervlechting van het monetaire en financiële systeem en de symbiotische staat is complex, waardoor de gevolgen ervan niet worden gezien, of verkeerd worden ingeschat. Want hoewel we sinds de kredietcrisis van 2008 bekend zijn geraakt met de uitspraak ‘geprivatiseerde winst en gesocialiseerd verlies’ gaat het veel verder dan dat. Sinds eind jaren tachtig vormt de staatslening de kern van het bankwezen en de mondiale financiële sector. Omdat staatsleningen een risicoweging hebben van 0% en leningen aan consumenten en bedrijven 100%, is het voor banken veel interessanter om staatsleningen te kopen en te gebruiken als onderpand voor investeringen en speculatie dan krediet te verlenen aan de reële economie. Dit impliceert de facto dat technocraten beter weten wat ze moeten doen met krediet – waarvoor ze bovendien niet persoonlijk verantwoordelijk zijn – dan kleine bedrijven en ondernemers. Op deze manier is het mondiale geldsysteem een instrument geworden om de symbiotische staat in het zadel te houden en de rest van de wereld onder de duim. Voeg daar de sinds de kredietcrisis opgetuigde opkoopprogramma’s van staatsleningen door centrale banken aan toe en het financieringsmechanisme van een ondoorzichtige technocratische autocratie wordt duidelijk.
– Het artikel gaat verder onder de afbeelding –
De vervlechting van de symbiotische staat en het geldsysteem heeft geleid tot een oneindige stroom geld, waar vrijelijk over kan worden beschikt. Het heeft geleid tot een publiek-private bestuursstructuur – die kan worden gekenschetst als corporatistisch of fascistisch – maar ook tot een paternalistische bestuurlijke mentaliteit die geneigd is tot totalitair denken. Omdat de Amerikaanse dollar de reservevaluta is en de Amerikaanse staatslening het anker voor de mondiale financiële sector, is de VS leidend bij het opleggen van de gewenste publieke waarheid in het Westen en het coöpteren en controleren van het leiderschap van andere landen, om de neokoloniale toegang tot natuurlijke en menselijke hulpbronnen te kunnen behouden. Het heeft in het Westen geleid tot een obscene concentratie van rijkdom, omdat het belang van voornamelijk westerse oligarchen wordt gediend. Het heeft ook geleid tot een enorme machts- en welvaartskloof tussen westerse landen en opkomende landen, omdat die laatsten niet kunnen beschikken over de onuitputtelijke financieringsbron. Westerse instellingen als Bretton Woods, het IMF en de Wereldbank waren aanvankelijk bedoeld om opkomende landen leningen te verstrekken onder gunstige voorwaarden. Maar ook deze instellingen zijn getransformeerd om die landen juist onder de duim te kunnen houden. Structurele aanpassingsvoorwaarden worden ingezet om te voorkomen dat ze hun eigen industrieën en infrastructuur kunnen laten groeien om veerkrachtig en welvarend te worden.
China moedigt andere landen juist aan om hun eigen industrieën te ontwikkelen om zo een levensvatbare handelspartner te worden. China heeft grote publieke banken (niet voor particulier gewin) die echt investeren in binnenlandse infrastructuurverbeteringen en industrieën, in tegenstelling tot het Westen, dat inmiddels verregaand is gede-industrialiseerd. China hanteert een heel andere buitenlandpolitiek; het moedigt in tegenstelling tot het Westen juist eigen soevereiniteit aan. Het is dan ook niet vreemd dat opkomende landen tegen het Westen in opstand komen. Dat proces is in 2013 al sluipenderwijs begonnen. Vanaf dat jaar zijn buitenlandse centrale banken namelijk nagenoeg gestopt met het kopen van Amerikaanse staatsleningen met door handel verdiende dollars. Officieus is toen dus al de ondersteuning van de waarde en het gebruik van de dollar gestopt.
Als primaire handelsvaluta begint de dollar langzaamaan te verdwijnen en de Euraziatische partners bouwen aan een nieuwe internationale handelsvaluta, gebaseerd op grondstoffen en productiecapaciteit. De de-dollarisatie die we zien, is tot nu toe echter voornamelijk een symptoom van de afnemende macht van de VS, geen teken van kracht en initiatief van de rest van de wereld. De dollar regeert dan ook nog steeds in de private sector.
- Het artikel gaat hieronder verder -
In dit nummer onder meer:
CO2-reductie leidt naar de middeleeuwen
EU-AI-wet, instrument censuur en controle
Verkiezingen Taiwan geen anti-China-resultaat
Vals onderzoek creëert voorgeschreven werkelijkheid
Verslagen stuurloos Oekraïne vecht door
De achilleshiel voor de VS en het Westen is daarmee de private sector. Sinds 2013 heeft die het gat opgevuld dat door buitenlandse centrale banken is ontstaan. Amerikaanse staatsleningen en andere financiële activa worden nog altijd grif opgekocht, waardoor de waarde en het gebruik ervan relatief stabiel is. Maar wat als de private sector gaat inzien hoe kolossaal het Amerikaanse binnenlandse probleem is. Wanneer private investeerders en vermogensbeheerders zich realiseren wat zich momenteel in de VS werkelijk afspeelt, kan er een moment komen dat ze zich, net als de buitenlandse publieke instanties, terug gaan trekken.
Dat punt is onlangs dichterbij gekomen. De symbiotische staat trekt alles uit de kast om Trump tegen te houden. De huidige macht willen ze niet afstaan, want dan wordt hun agenda openbaar en gaan er koppen rollen. Onlangs lekte een audiofragment naar de Daily Mail met hoorbaar bewijs dat er in maart 2023 vanuit de top van de Republikeinse partij een poging tot omkoping is gedaan om een medestander van Donald Trump, Kari Lake, te bewegen zich terug te trekken uit de race voor een zetel in de senaat. De symbiotische staat en haar linkse woke-ideologen staan lijnrecht tegenover een snelgroeiend deel van de eigen bevolking. Er broeit door de migratiecrisis langs de grens van Mexico en Texas zelfs een constitutioneel schisma tussen bijna dertig conservatieve staten en deze symbiotische staat.
De VS is door de ongelimiteerde geldstroom en de corruptie die daarmee gepaard gaat inmiddels afgegleden tot een bedenkelijk laag niveau. De VS stelt zich in buitenlandse aangelegenheden in toenemende mate despotisch op en de binnenlandse politieke instabiliteit neemt snel toe. Dat de corruptie en politieke instabiliteit nu voor een breder publiek duidelijk worden, vormt een groot gevaar voor de financiering van de symbiotische staat, en daarmee ook voor de mondiale economie. De private sector kan namelijk tot de conclusie komen dat verdere financiële steun aan de VS in de vorm van aankoop en gebruik van staatsleningen en andere financiële activa, de totalitaire reflex van de symbiotische staat alleen maar versterkt. Een plotselinge vlucht van private beleggers en investeerders uit de dollar en Amerikaanse staatsleningen is nu een reëel gevaar. Dit scenario is een nieuwe ‘black swan’ voor financiële markten, een door de econoom Nassim Taleb geïntroduceerd begrip, dat staat voor het gegeven dat een financiële crisis altijd uit een compleet onverwachte hoek komt. Dit gebeurde ook in 2008. Het hele mondiale bankwezen bleek te zijn gefundeerd op de stabiele waarde van hypotheekleningen, die in waarde kelderden toen de huizenprijzen totaal onverwacht begonnen te dalen. De macht van de symbiotische staat is gefundeerd op de stabiele waarde van staatsleningen. Die waarde zal kelderen als de politieke en maatschappelijke spanningen in de VS – totaal onverwacht – tot een kookpunt komen en kan eventueel zelfs leiden tot een burgeroorlog. Dat is het moment dat er geen presidentiële handtekening meer staat onder het schuldcontract – de staatslening.
- Culturele superioriteit is kenmerkend geweest voor het naoorlogse buitenlandbeleid van de VS.
- De westerse mens is daardoor overtuigd geraakt superieur te zijn ten opzichte van de meeste andere landen, en dan met name Rusland.
- In Het Westen wordt enorm onderschat hoe robuust de Russische economie zich heeft ontwikkeld.
- Russische banken hebben het Westerse sanctieregime beter overleefd dan werd verwacht.
- In Amerika bestaat een soort fusie tussen de belangen van staat en ondernemerselite. Deze symbiotische staat drijft op staatsleningen.
- Door het huidige Amerikaanse binnenlandse probleem is het een reëel gevaar dat private beleggers en investeerders uit de dollar en Amerikaanse staatsleningen vluchten.
– einde artikel –
Je las een Premium artikel uit Gezond Verstand
Volg ons op social media
Kijk en beluister Gezond Verstand via
Gerelateerde berichten
