Jeroen van den Berg en Cornelis de Deugd
Het diplomatieke proces rond het conflict tussen de VS, Rusland en Oekraïne toont grote breuklijnen. De recente nieuwe afspraken in Riyad vormen nog geen doorbraak. De Russische viceminister van Buitenlandse Zaken Sergej Rjabkov heeft op 1 april jl. gezegd dat Rusland het Amerikaanse voorstel van een staakt-het-vuren in de huidige vorm niet zal accepteren. De voornaamste reden is dat het voorstel niets doet voor het wegnemen van de grondoorzaken van het conflict; het komt niet in de buurt van Istanbul Plus. De militaire situatie verandert steeds sneller in het voordeel van Rusland. Trump dreigt momenteel, met de van hem bekende bravoure, met secundaire sancties tegen Rusland. Hij moet weten dat dit kansloos is en lijkt daarmee zijn hand te overspelen in de onderhandelingen met Poetin. Een goede verstaander weet dat Rusland al decennialang alles in het werk gezet heeft om evenwichtige betrekkingen te hebben met het Westen. Het belang hiervan is voor Rusland extreem groot en zelfs existentieel van aard. Dreigen met sancties is zinloos en ‘kleine’ toezeggingen hebben geen effect. Trump heeft geen enkele troefkaart in handen. De voormalig vertegenwoordiger van Oekraïne bij de EU, Konstantin Eliseev, heeft gezegd dat Kiev en Washington vernederd werden in Riyad en nu feitelijk met 5-0 achterstaan.
Europa blijft volharden in de meedogenloze demonisering van Rusland als een bedreiging en dit wordt nog eens extra versterkt door een constante oorlogsroffel. De Europese burgers worden onderworpen aan non-stop berichten over de noodzaak om hun samenlevingen te militariseren en zich te verdedigen tegen het ‘Russische expansionisme’. Het Readiness 2030-plan (voorheen ReArm Europe) van € 800 miljard van Ursula is er nog steeds. Het Duitse parlement heeft intussen een historisch wetsvoorstel goedgekeurd dat gericht is op het aanwakkeren van de groei van de economie en het opschalen van het leger. Deze wetgeving maakt een einde van decennia van Duits begrotingsconservatisme en creëert een fonds van € 500 miljard.
De Europese elite lijkt gevangen te zitten in een dubbele psychose. Het aangaan van gigantische schulden zal de sociaaleconomische neergang van Europa alleen maar versnellen. Zeker nu de meeste EU-landen al een staatsschuld-bnp-ratio hebben van tegen de 100%. Deze neergang zal samenvallen met groot verzet tegen de door de EU gewenste herinvoering van de dienstplicht. Belangrijker nog is dat Europa kansloos blijft tegenover Rusland, zelfs met een tienjarig plan van hernieuwde militaire opbouw. Dit is geen nieuwe informatie en alle EU-kopstukken weten hiervan. Toch houden zij vast aan hun plannen, hetgeen betekent dat het hen te doen is om machtsbehoud op Europese schaal. Het anti-Ruslandcircus heeft psychotische trekjes maar is slechts een façade voor een interne machtsstrijd in Europa. Het is niet voor niets dat Macron, Starmer en Merz vooroplopen om telkens zichzelf op te werpen als leider van Europa. Een voorbeeld is hoe secretaris-generaal van de NAVO, Mark Rutte, een scherpe waarschuwing afgeeft aan Poetin, waarin hij een verwoestende reactie belooft indien Rusland een aanval zou uitvoeren op Polen of een andere lidstaat. Rutte weet vast wel dat dit een dubbele leugen is.
Er is een EU ‘Strategie voor de paraatheid van de unie’, kortgeleden gepresenteerd door de Europese Commissie. De lancering ging gepaard met ongefundeerde beweringen dat de EU versterkt zal worden door te anticiperen op een breed scala aan bedreigingen. De Europese Commissie bundelt natuurrampen, geopolitieke conflicten, cyberaanvallen en klimaatverandering tot een cocktail van angstbeelden. Er moet een mentaliteitsverandering komen richting algehele paraatheid, aldus de EU. Het gaat om het creëren van een permanente noodtoestand om gecentraliseerde controle, militarisering en surveillance te kunnen uitbreiden onder het mom van veiligheid. De civiel-militaire integratie is bewust ontworpen om de scheidslijn tussen het burgerleven en de ‘veiligheids’agenda te vervagen. Dit kan leiden tot de opschorting van zowel juridische normen als democratie en individuele vrijheden, zoals eerder gebeurde tijdens de Covid-operatie. Hier is de Brusselse concentratie van macht goed zichtbaar.
Brussel heeft gedurende zijn machtsgreep al veel democratische processen onklaar gemaakt. In Frankrijk is politiek leider Le Pen veroordeeld en heeft ze een verbod om deel te nemen aan verkiezingen. Duitsland bereidt een scenario voor om de politieke partij AfD te verbieden. Slowakije had te maken met de moordpoging op anti-oorlogspremier Fico. In Estland is het voor Russen (die 25% van de bevolking uitmaken) verboden om te stemmen. In Hongarije zijn er constante aanvallen op premier Orbán. In Roemenië zijn de verkiezingen ongeldig verklaard en werd de winnende kandidaat gearresteerd en gevangengezet. In Moldavië zijn de verkiezingen vervalst door ‘buitenlandse’ kiezers mee te tellen, terwijl Moldaviërs die in Rusland wonen helemaal niet mochten stemmen. In Nederland wordt de FvD gedemoniseerd.
Oekraïne leunt nu op Frankrijk en Engeland voor militaire steun. Het telefoongesprek tussen Trump en Poetin van 18 maart jl. heeft geleid tot het direct in werking treden van een gedeeltelijk staakt-het-vuren van dertig dagen. Rusland en Oekraïne hadden beide ingestemd om dertig dagen geen aanvallen te doen op elkaars energie-infrastructuur. Oekraïne heeft dit bestand op grote schaal geschonden, direct vanaf het moment dat het van kracht was. Oekraïne houdt vast aan de illusie dat met de door Europa toegezegde hulp de oorlog voortgezet kan worden. De aanval op de Russische Soedzja-pijpleidinginfrastructuur is uitgevoerd met Franse en Britse hulp.
De doelbepaling en navigatie zijn gefaciliteerd door Franse satellieten en Britse specialisten die de coördinaten invoerden en de raketten afvuurden. Het commando kwam uit Londen, aldus Zakharova van het Russische ministerie van Buitenlandse Zaken. Ze noemde de aanval “een onderdeel van de Oekraïense terreurcampagne gericht op de Russische energie-infrastructuur”. Volgens Rusland tonen dergelijke acties aan dat het onmogelijk is om met Kiev te onderhandelen. Parijs en Londen zijn de meest trouwe supporters van Oekraïne geworden.
De EU heeft de Zwarte Zee-graandeal getorpedeerd. De besprekingen tussen de VS en Rusland hebben de mogelijkheid gebracht om het zogenaamde Black Sea Grain Initiative nieuw leven in te blazen. De EU weigert echter daaraan mee te werken en zal niet voldoen aan de Russische eis om de sancties tegen de belangrijkste landbouwbank op te heffen. Kiev is uiteraard ook tegen. Het graan-initiatief kwam oorspronkelijk in 2022 voort uit onderhandelingen tussen de VN en Turkije voor een veilige doorvoer van Oekraïense landbouwproducten, in ruil voor het opheffen van de beperkingen voor de Russische export van graan en kunstmest door het Westen. Het initiatief is echter doodgelopen op de westerse weigering om hun verplichtingen na te komen.
De Amerikaanse vicepresident JD Vance heeft een bezoek gebracht aan Groenland, om de Amerikaanse annexatieplannen kracht bij te zetten. Hij sprak in superlatieven over een glorieuze toekomst voor Groenland onder Amerikaanse leiding. Trump heeft de Finse president Alexander Stubb ontvangen met als hoofddoel om Finse ijsbrekers te kunnen kopen. Trump heeft ontegenzeggelijk het plan om de Amerikaanse macht in het poolgebied te vergroten.
Op 27 maart jl. gaf Poetin een indrukwekkende speech bij het International Arctic Forum in Moermansk en er werden belangrijke plannen voor het Arctische gebied bekendgemaakt. Poetin zei dat Rusland de grootste Arctische macht is en een uitgekiende strategie heeft om dit noordelijke gebied verder te ontwikkelen, zoals door nieuwe zeevaartroutes, het delven van grondstoffen, het bouwen van steden, maar ook het stimuleren van toerisme. Hij gaf aan dat de VS al in 1860 plannen had om Groenland te annexeren. Poetin uitte zijn bezorgdheid over de geopolitieke spanningen in het Noordpoolgebied. Ondanks deze rivaliteit sprak hij zijn bereidheid uit om samen te werken met buitenlandse partners in het Arctische gebied.
De recente Amerikaanse bombardementen op Jemen worden door Washington ‘defensief’ genoemd, bedoeld als maatregelen tegen de ‘door Iran gesteunde agressie’. Iran vormt echter geen enkele bedreiging voor de VS en bovendien heeft de VS nauwelijks tot geen belang bij vrij vaarverkeer in de Rode Zee. Deze campagne is derhalve alleen in het belang van Israël. Trump ziet het als zijn taak, of ziet zich gedwongen, om Israëls oorlogen te voeren. Er is veel voor te zeggen dat de Israëliërs momenteel de gevaarlijkste vijanden van Trump zijn. Het is in de VS onmogelijk om president te worden zonder instemming van de Israël-lobby. Het is niet ondenkbaar dat Trump met zijn anti-Iran-manoeuvres een soort van levensverzekering afsluit. Ingewijden zeggen dat de Israël-lobby ontevreden over hem is. De belangrijkste lobbyclub AIPAC heeft steeds meer moeite om nieuwe generaties activisten te leveren en is steeds meer afhankelijk van de christelijke zionisten. Ook zijn er geluiden te horen die AIPAC willen laten registreren als een organisatie onder invloed van een buitenlandse mogendheid – a Foreign Agent, iets dat John F. Kennedy ruim zestig jaar geleden al wilde doen. Daarnaast zien we het America First-beleid, dat alleen kans van slagen heeft bij een drastische vermindering van buitenlandse avonturen en een verschuiving van het Amerikaanse imperialisme naar pragmatisch realisme. De huidige VS-Israël-relatie zou daarom drastisch kunnen veranderen, met als gevolg een grote vermindering van de Amerikaanse steun voor het zionisme.
Het Oekraïne-narratief is aan het verschuiven, zelfs in mainstream media. De New York Times (NYT) geeft in een artikel toe dat het conflict in Oekraïne meer was dan alleen een proxy-oorlog tussen de VS en Rusland. Het was in hoge mate een directe oorlog tegen Rusland. Vooral dat laatste lijkt op ‘journalistieke waarheidsvinding’, maar dan beweert de NYT ook dat de VS zonder tegenwerkende Oekraïense generaals en een onberekenbare Zelenski met gemak van Rusland had kunnen winnen. De NYT beweert vervolgens dat de Russische overwinningen het gevolg zijn van de verkiezing van Trump. Een grote leugen, die laat zien dat de media zich niet bekeerd hebben tot waarheidsvinding, maar dat zij aan het voorsorteren zijn zodat Trump de schuld kan krijgen van de onvermijdelijke capitulatie.
Het ziet ernaar uit dat Trump graag diplomatieke relaties met Rusland wil opbouwen, maar dat hij tegelijkertijd ook bezig is om op drie verschillende schaakborden zetten te doen die een detente (verbetering van diplomatieke betrekkingen) met Rusland bemoeilijken, of zelfs onmogelijk maken. Hij wil een belangrijke rol spelen in het Arctische zeeroute-gebied en het onder Amerikaanse leiding brengen. In zijn Moermansk-speech lijkt Poetin hem angstvallig uit de wind te willen houden. Trump blijft Iran onder druk zetten en met oorlog dreigen, wat uiteindelijk onverenigbaar is met goede relaties met Rusland. Ook moet verwacht worden dat China zeer negatief zal reageren op Amerikaanse agressie tegen Iran, omdat 30% van de Chinese olie-import daarvandaan komt.
– einde artikel –
Je las een Premium artikel uit Gezond Verstand
Volg ons op social media
Kijk en beluister Gezond Verstand via
Gerelateerde berichten
