Albert van de Ven
at laatste heeft overigens wel iets positiefs, maar aannemelijk is dat dit verschijnsel niet is ingegeven door respect voor ieders privésfeer maar meer uit angst voor een eventuele wolk van ziektekiemen waarin de benaderde persoon gehuld zou kunnen zijn. De kus op de wangen en de handdruk werden binnen de ‘gemeenschap van wakkeren’ vaak vervangen door de ‘hug’, een stevige omhelzing. Nóg iets wat ik persoonlijk als positief heb ervaren is dat veel van de nieuwe vriendschappen die tijdens de duistere eerste drie jaar van dit decennium zijn ontstaan, duurzaam bleken. Ook enkele oude vriendschappen met gelijkgestemden zijn verdiept.
In de gevestigde media is niet heel veel veranderd, zij hebben het afgelopen jaar hun best gedaan om deze recente duistere bladzijde in menselijke geschiedenis de vergetelheid in te drukken. Dit ondanks de vele vaak schokkende onthullingen over de corona-periode die boven water werden gehaald. Met al het journalistiek gif dat voorhanden was werd geprobeerd deze openbaringen te verdelgen. Er waren echter ook enkele ontwaakte bekende personen die vergiffenis vroegen voor hun steun aan het corona-narratief, welke zij niet zelden op agressieve toon aan de man brachten. Deze ‘bekeerlingen’ kregen meestal een stevige wind van voren in plaats van de verwachte waardering. Toch hier ook iets dat als hoopgevend gezien mag worden: de Telegraaf, eens geminacht door abonnees van de ‘kwaliteitskranten’, bleek nu de enige van de grote kranten te zijn die ruimte gaf aan een paar schrijvers uit de kritische hoek.
Wat al langer gaande is, maar afgelopen jaar nog sterker naar voren is gekomen, is dat de groep die zich ‘links’ noemt en altijd tegen oorlogen heeft geprotesteerd, voor het grootste deel is meegegaan in de hetze tegen Rusland aangaande de oorlog in Oekraïne en voorstander bleef en blijft van het sturen van meer oorlogsmaterieel naar het slagveld. Het ongekende menselijk leed dat hiermee wordt voortgezet blijkt ondergeschikt aan de zinloze pogingen om het machtige en superieure Russische leger te verslaan. Wat deze ‘nieuw linkse’ stroming ook ernstig aan het hart ligt is de onvermijdelijke ondergang van onze planeet als we niet per omgaande stoppen met CO2 uitstoten. Dit blijkt dan echter weer geen rol te spelen in de enorme luchtvervuiling en vernietiging van het milieu die met een oorlog gepaard gaat. Voor zover bekend, is het slagveld niet rijkelijk voorzien van elektrische laadpalen zodat de legervoertuigen het zullen moeten doen met grote hoeveelheden ‘fossiele’ brandstoffen om dood en verderf te kunnen blijven zaaien. Intussen moet Nederland vanwege die CO2 van het zeer schone gas af om daarna alles waar energie voor nodig is uit het nu al overbelaste elektriciteitsnet te halen.
Een motie van FvD in september dit jaar om Nederland het voortouw te laten nemen in vredesonderhandelingen tussen de NAVO en Rusland werd, op Van Haga na, door alle andere partijen weggestemd, links en rechts, inclusief die met een christelijke grondslag; Oekraïne zou tot de laatste man en vrouw, oudere en jongere moeten blijven vechten om Poetin te verslaan. Wat is er met die christelijke politici aan de hand? Zouden zij Matheus 10:34-36 en Lucas 12:51-53, waarin Jezus zou hebben gezegd dat hij geen vrede maar het zwaard en tweespalt brengt, uit de context hebben gehaald en letterlijk hebben genomen? Ben je ècht christen als je willens en wetens pogingen om de vrede te herstellen afwijst? De verheerlijking als held van de Oekraïense president Zelenski, inclusief staande ovaties bij zijn optredens waar deze partijen enthousiast aan meededen, ervoer ik niet alleen als schokkend maar ook als zorgwekkend. Nu is daar sinds oktober dit jaar in het Midden-Oosten nóg een dubieus begonnen oorlog bijgekomen die de verschrikkingen van Oekraïne ruim overtreft ten aanzien van het aantal burgerslachtoffers. Wat overigens weer voor een extra splitsing heeft gezorgd onder voorheen gelijkgestemden.
‘De wetenschap’ is dit jaar niet heel veel betrouwbaarder geworden. Deskundigheid is in een heel ander licht komen te staan, voor de bühne is een deskundige iemand die het ‘juiste’ verhaal vertelt, wat iets anders is dan het ‘ware’ verhaal. Zo wordt een meisje (dat voor zover ik weet haar scholing niet heeft volbracht) nog steeds als deskundige op gebied van klimaat gezien. Enkele jaren geleden mocht zij voor de VN een donderspeech houden over de onvermijdelijke ondergang van onze planeet, mede door toedoen van de hoogwaardigheidsbekleders in de zaal: “How dare you!!” Nog steeds is deze, inmiddels jonge dame, het boegbeeld van de klimaat-veranderinghysterici. Elke wetenschapper met, in tegenstelling tot Greta, tientallen jaren ervaring op dit vakgebied wordt zonder probleem het zwijgen opgelegd als die het ‘narratief’ niet wenst te onderschrijven. Echter, wetenschappers uit compleet andere disciplines dan klimaat en geologie die het gewenste verhaal uitdragen kregen ook dit jaar het predicaat ‘deskundige’, met een breed podium om hun volstrekt onwetenschappelijke onzin te kunnen verkondigen. ‘Schoenmaker blijf bij je leest’ bestaat hier niet. Zo kan het gebeuren dat een hoogleraar literatuur, cultuur en recht met grote stelligheid beweert dat de mens al vijftig jaar bezig is de aarde op te warmen (vervuilen is iets anders!) en sympathiseert met de doorgeschoten extremistische snelweg-plakkers van Extinction Rebellion. Een club die overigens hun acties onmogelijk kan uitvoeren zonder allerlei producten waarin kunststoffen verwerkt zijn afkomstig uit de olie-industrie, zoals de rugzakjes, regenjassen, roeptoeters, spandoeken en misschien zelfs de lijm waarmee zij zichzelf vastplakken. Het begrip deskundigheid blijkt compleet uitgehold en net als veel andere zaken gepolitiseerd.
– Het artikel gaat verder onder de afbeelding –
In dit nummer onder meer:
Vernietiging van onze vaderlandse visserij
Eindejaarsoverdenkingen
De kraamzorg en het grote taboe
Eugenetische maatregelen gehandicapten
Voortdurende genocide in Gaza
Elk verhaal, hoe klein of groot ook, is opgebouwd uit details en elk detail daarin moet kloppen om het grotere verhaal juist te laten zijn. Een puzzel is niet compleet als er ook maar één puzzelstukje mist. De kunst is om bij het onderzoeken van de details het grote geheel niet uit het oog te verliezen en andersom natuurlijk ook. Zowel in de – niet bij voorbaat op waarheid gebaseerde – voorgeschreven werkelijkheid als in de gemeenschap die ‘de waarheid’ nastreeft, wordt hiermee gesjoemeld. Om de eindconclusie te laten kloppen is het weglaten van niet passende onderdelen zeker niet zeldzaam. Het kenmerkt de slechte wetenschap die een hypothese als waarheid presenteert vóórdat degelijk onderzoek is gepleegd. Met behulp van eenvoudig manipuleerbare modellen wordt dan vaak achteraf alsnog ‘het bewijs’ geleverd, voorbeelden te over. Aan beide kanten lijkt dit toe te nemen.
Hoopvol is mijns inziens dat bij de Tweede Kamer verkiezingen, afgelopen november, een belangrijk deel van de Nederlandse bevolking een stevig signaal heeft afgeven door massaal op een partij, de PVV, te stemmen die een luis in de pels is geweest in de opeenvolgende kabinetten onder leiding van Mark Rutte. Helaas wel ten koste van de èchte oppositie die door Forum voor Democratie en Belang van Nederland werd gevoerd. Dat de samengevoegde partijen PvdA en Groen Links onder leiding van voormalig EU klimaat-paus Timmermans niet de verwachte winnaar is geworden geeft aan hoe weinig contact zij met ‘de man/vrouw in de straat’ hebben, en kennelijk niet hebben opgemerkt wat er speelt in de samenleving. Of de PVV een nieuwe regering kan/mag gaan vormen zullen we de komende tijd gaan zien. Er speelt nog heel veel op de achtergrond dat de wens van een belangrijk deel van het Nederlandse volk kan dwarsbomen.
Een beroemde uitspraak van de in 2016 overleden Nederlandse filosoof H.J. Cruijff (die ook een verdienstelijk voetballer was) is: “Je gaat het pas zien als je het door hebt.” Het afgelopen jaar kenmerkte zich dat deze stelling op steeds meer mensen van toepassing was, wat onder andere tot uiting kwam in die opmerkelijke uitslag van de laatste Tweede Kamerverkiezingen, en mijn verwachting is dat dit zich het komende jaar nog verder zal voortzetten. Natuurlijk, ‘De wens is de vader van de gedachte’, maar het lijkt erop dat 2024 een keerpunt zal gaan worden naar een betere wereld.
– einde artikel –
Je las een artikel uit Gezond Verstand nummer 80
Volg ons op social media
Kijk en beluister Gezond Verstand via