Cornelis de Deugd en Jeroen van den Berg
De EU staat erbij en kijkt ernaar, maar is verlamd en onmachtig als een hert dat in je koplampen staart. De EU is al veel langer irrelevant als geopolitieke factor, maar dat was niet voor iedereen even duidelijk. De Trump-beving heeft de Europese onmacht groots in de schijnwerpers gezet. De ontwikkelingen in Syrië, Israël of Iran volgen hun eigen koers, waarbij de EU aan de zijlijn staat. De VS en Rusland zijn bezig diplomatieke wegen te heropenen, terwijl de EU als een ‘kind’ op de gang wordt gezet terwijl de ‘volwassenen’ met elkaar gaan praten. De EU heeft zichzelf buitenspel gezet door ideologisch vast te houden aan het globalisme, in plaats van deze te vervangen door wat de Duitsers ‘Realpolitik’ noemen. Het globalisme heeft in de VS afgedaan en plaatsgemaakt voor herwaardering van nationale belangen. In de vorm van de breed gesteunde MAGA-agenda van Donald Trump. Intussen is in Europa, mede aangevuurd door de Trump-beving, de groei van het anti-globalisme in een beduidend hogere versnelling gegaan.
Het anti-globalistische en Rusland-vriendelijke denken is al langere tijd aanwezig in het Hongarije van Viktor Orbán, met in zijn kielzog premier Robert Fico in Slowakije. Andrej Babiš is een groot euroscepticus en kan, als hij de volgende verkiezingen wint, terug aan de macht komen in Tsjechië. Herbert Kickl is de leider van de Oostenrijkse vrijheidspartij FPÖ en hij staat op het punt de volgende kanselier van het land te worden. Zijn partij is nationalistisch, anti-immigratie en fel kritisch op de EU. Het aantal ‘opstandige’ EU-landen groeit.
De door de EU gepleegde staatsgreep in Roemenië kan van doorslaggevende betekenis zijn in de ideologische strijd tussen globalisme en anti-globalisme. De verkiezingen zijn onrechtmatig geannuleerd, waarbij er nu een plan ligt om de verkiezingen volledig over te doen, maar dan met nieuwe kandidaten die vooraf goedgekeurd zijn door de EU. Uiteraard is dit bedoeld om Călin Georgescu definitief buitenspel te zetten. Er zijn grote demonstraties in Roemenië, waarbij opvalt dat ook vele niet-aanhangers van Georgescu meedoen. Men is het daar in brede kring over eens dat deze inbreuk op de verkiezingen onaanvaardbaar is. Kennelijk achten de Roemenen zich, mede door de Trump-beving gesterkt om hun soevereiniteit terug te eisen. De gemiddelde Roemeen wil niet dat het land gebruikt wordt als NAVO-hub ten behoeve van een oorlog tegen Rusland die zij niet steunen, of andere NAVO-activiteiten die niet in het belang zijn van Roemenië. De inzet is heel hoog en de uitkomst in Roemenië kan grote gevolgen hebben voor heel Europa in het spanningsveld tussen globalisme en anti-globalisme.
In het Gaza-conflict heeft Trump reeds voordat hij is beëdigd een vredesdoelpunt gescoord door Netanyahu te dwingen tot een staakt-het-vuren. Het ‘diplomatieke’ werk is gedaan door Steve Witkoff, de speciale gezant van Trump voor West-Azië. Witkoff heeft gebruikgemaakt van de macht die de VS wel degelijk heeft over Israël. Tegen deze achtergrond is het evident dat de EU hier ver buiten staat en niets had kunnen uitrichten. Trump heeft tevens duidelijk gemaakt hoe hij over Netanyahu denkt door op social media een fragment te posten van de toespraak van Jeffrey Sachs bij Cambridge Union (nu via Truth Social). Sachs ontmaskert Netanyahu overtuigend als de kwade genius. Het staat in schril contrast met de vorige minister van Buitenlandse Zaken, Antony Blinken, die Netanyahu alle ruimte gaf om elke mogelijke overeenkomst te torpederen. Het is onzeker of het staakt-het-vuren stand zal houden, maar nu is belangrijk dat Trump kennelijk van zins en bij machte is om Israël te dwingen, waarbij de EU niet verder komt dan het debiteren van goede bedoelingen.
Een oorlog tegen Iran is niet meer waarschijnlijk nu Trump een staakt-het-vuren heeft afgedwongen in Gaza. Israël heeft er alles aan gedaan om Iran te provoceren, maar zonder succes. Netanyahu is noch politiek, noch militair in staat om nog iets te ondernemen tegen Iran. Zo’n oorlog is volstrekt onwinbaar, zelfs al zou er Amerikaanse hulp komen. Hier komt bij dat Rusland en Iran recent een al langer bestaande, verregaande samenwerking hebben geformaliseerd. Het betekent bijvoorbeeld dat Iran beschikt over de beste luchtafweer ter wereld, van Russische makelij, én dat een oorlog zou kunnen escaleren tot een wereldoorlog – een no-winsituatie voor Trump. Ook hierin is de EU geheel afwezig.
De verdrijving van de Syrische president Bashar al-Assad heeft een machtsvacuüm doen ontstaan, dat noodzakelijkerwijs opgevuld wordt door de VS, Israël, Turkije en diverse proxylegers. Zij leveren strijd om nieuwe grenzen en invloedsferen te creëren. Het is duidelijk dat de EU niet aan tafel zit bij de verdeling van de Syrische buit. Het recente staatsbezoek van de Franse en Duitse ministers van Buitenlandse Zaken was een gênante vertoning, als waren zij twee lijfeigenen die op audiëntie gingen bij hun landheer. Het liet zien dat niemand daar de EU nog serieus neemt. De herverdeling van Syrië kan ertoe leiden dat Israël en Turkije als vijanden tegenover elkaar komen te staan. Ook in een dergelijk conflict zal de EU geheel irrelevant blijken.
In het kader van de verloren oorlog tegen Rusland volgt de Trump-regering momenteel een dubbelzinnige en moeilijk te begrijpen strategie. Aan de ene kant zijn er betrouwbare bronnen die aangeven dat het beleid van de Biden-regering jegens Rusland per direct gestopt is. Het Pentagon heeft naar verluidt al het personeel ontslagen of geschorst dat rechtstreeks verantwoordelijk was voor het beheer van militaire hulp aan Oekraïne. Ondertussen zou ook de plaatsvervangend secretaris van het Pentagon voor Rusland, Oekraïne en Eurazië zijn afgetreden. De VS zou daarnaast op 22 januari jl. alle aanvragen voor militaire aannemers voor logistieke opdrachten aan Oekraïne hebben ingetrokken. Verder zijn op de NAVO-bases in Europa alle zendingen naar Oekraïne opgeschort. Aan de andere kant heeft Trump op zijn Truth-Social-platform fikse retoriek jegens Rusland geuit. Trump zei dat hij wil dat de Russen gesprekken aangaan met de Oekraïners om de oorlog NU te beëindigen en als ze het niet met hem eens zijn, zal hij hen zwaar straffen. Hij is van plan nog strengere sancties op te leggen aan de Russische olie- en gasindustrie, en hij dreigde zeer hoge tarieven op te leggen aan alles wat door Rusland aan de VS wordt verkocht. Dit nieuws is in Rusland met verbazing en als waanidee ontvangen. Rusland erkent Zelenski niet als legitieme president van Oekraïne, aangezien zijn termijn negen maanden geleden afliep. Het totale volume van Russische export naar de VS bedroeg in 2024 $ 350 miljoen en veel daarvan was voor uranium dat Amerikaanse elektriciteitscentrales hard nodig hebben om in bedrijf te blijven. Poetin heeft herhaaldelijk gezegd dat de oorlog zal eindigen op de voorwaarden van Rusland met of zonder onderhandeld document. De Amerikaanse toonaangevende Rusland-expert Gilbert Doctorow heeft gezegd dat Trump zich met deze actie het lachertje van de Russische elite heeft gemaakt.
De EU en Groot-Brittannië komen hier nergens in voor en zijn op geen enkele manier nog partij. Een sprekend voorbeeld hiervan is dat Oekraïne en Engeland recentelijk een honderdjarige overeenkomst hebben gesloten. Een deel hiervan gaat over samenwerking tussen Britse en Oekraïense marineschepen om de Zwarte Zee en de Zee van Azov te ‘beveiligen’. Het is een aan krankzinnigheid grenzend plan van Keir Starmer om te denken dat Britse schepen kunnen gaan patrouilleren in de buurt van Odessa, Marioepol of Rostov aan de Don. Het plan is indicatief voor hoezeer Engeland en de EU irrelevant zijn. Het is niet voor niets dat Poetin al langere tijd spreekt over Novorossija, zonder de vier nieuwe oblasten te noemen. Hij gaat daarmee terug naar de achttiende-eeuwse betekenis van Novorossija – dit zijn de nieuwe gebieden, inclusief alles ten noorden van de Zwarte Zee en dus inclusief Odessa in het zuiden en Charkov in het noorden. Het Westen heeft nooit willen onderhandelen toen het nog kon, waardoor de uitkomst van de SMO kan zijn dat op enig moment geheel Novorossija deel gaat worden van de Russische Federatie, ongeacht wat de EU daarvan vindt.
Duitsland kiest op 23 februari een nieuwe Bondsdag. De populariteit van de politieke partij AfD (Alternative für Deutschland) groeit erg snel. De partij pleit voor aanscherping van het migratiebeleid, remigratie en zelfs deportaties. Bovendien wil de AfD stoppen met het steunen van Oekraïne en de handels- en economische banden met Rusland herstellen. De AfD stelt zelfs de vraag of Duitsland NAVO-lid moet blijven. Ze willen daarnaast uit de Europese Unie stappen, herstel van de Nordstream-pijpleiding en een einde aan de agenda van overgang naar ‘hernieuwbare’ energiebronnen (Energiewende). Ze eisen de soevereiniteit van hun land terug, hetgeen voor de hand ligt gezien de constatering dat de verrotting in de Duitse politiek alles te maken heeft met Duitslands vazalstatus ten opzichte van de VS, de NAVO en de EU.
De AfD-opvattingen vinden steeds meer weerklank in de Duitse samenleving. Er zijn veel grote problemen waarvan de Energiewende en het verbod op Russisch gas de grootste zijn. Deze hebben gezorgd voor de hoogste energieprijzen ter wereld, terwijl de stroomvoorziening onbetrouwbaar is geworden. Duitsland zit al twee jaar in een recessie en bevindt zich nu in een versnellende de-industrialisatiespiraal. Veel Duitsers worden hier hard door geraakt terwijl men ook gaat inzien dat de problemen geen natuurverschijnsel zijn, maar het gevolg van politiek beleid. Beleid waar de AfD een gefundeerd alternatief tegenoverstelt.
De oud-EU-commissaris Thierry Breton fantaseert momenteel al over een mogelijke annulering van de komende verkiezingen in Duitsland. Hij zei: “We hebben het in Roemenië gedaan en we zullen het, indien nodig, ook in Duitsland moeten doen.” Als de AfD voldoende steun krijgt bij de komende verkiezingen en er geen ‘Roemeense coup’ wordt gepleegd, dan is het goed mogelijk dat Duitsland zichzelf bevrijdt uit de wurggreep van het globalisme.
Wat vertel ik mijn medemens?
- De veranderingen in de Amerikaanse buitenlandse politiek zetten Engeland en de EU buitenspel.
- Mede door de Trump-beving is in Europa de groei van het anti-globalisme in een beduidend hogere versnelling gegaan.
– einde artikel –
Je las een Premium artikel uit Gezond Verstand
Volg ons op social media
Kijk en beluister Gezond Verstand via
Gerelateerde berichten
