Cornelis de Deugd en Jeroen van den Berg
Nieuw proxyfront in Syrië
In de ochtend van 27 november jl. lanceerden gewapende extremistische groeperingen grootscheepse aanvallen op het Syrische leger vanuit de stad Idlib, richting de omliggende gebieden van de stad Aleppo. De aanval werd geleid door de jihadistische militie Hayat Tahrir al-Sham (HTS), bestaande uit soennitische salafisten. HTS is een doorstart van ISIS en Al-Qaeda – beide ooit door het ministerie van Buitenlandse Zaken georganiseerde terreurorganisaties die voor Amerika de hete kolen uit het Syrische vuur moe(s)ten halen. HTS is een huurlingenleger van zeker 100.000 man, gelegerd in Idlib. Het heeft rekruten uit het gehele gebied, van Syrië tot aan China, maar bevat nauwelijks Syriërs. Deze zwaarbewapende en goed getrainde milities hebben in korte tijd Aleppo grotendeels kunnen veroveren – mede dankzij Oekraïense adviseurs die hielpen met drones en het gebruik van geavanceerde Amerikaanse technologieën.
Naarmate de confrontaties intenser werden, lanceerden Syrische en Russische gevechtsvliegtuigen een reeks aanvallen op deze HTS-terroristen en hun bevoorradingslijnen. De militaire operatie is het resultaat van een jarenlange voorbereiding van de Amerikaanse en Turkse inlichtingendiensten om de gelederen van verschillende extremistische fracties te verenigen; het zijn dus westerse proxylegers. De operatie is gelanceerd als directe nasleep van bedreigingen van de Israëlische premier Netanyahu aan het adres van de Syrische president Bashar al-Assad. Meerdere bronnen melden dat de operatie initieel was gepland voor maart volgend jaar, maar vervroegd is. Israël had gehoopt Hezbollah in Libanon te kunnen verslaan en zo de invloed van Iran uit te schakelen. Dit is echter mislukt.
Na de grote verliezen bij deze strijd is Israël overgeschakeld op plan B, namelijk het neutraliseren van Irans vermogen om Hezbollah via Syrië te bewapenen. Om dat te kunnen doen, moest Assad aangevallen worden. De Turkse president Erdoğan heeft het spel meegespeeld voor eigen gewin; hij wil Rusland en Iran dwingen tot concessies die Turkije meer macht en invloed geven in Syrië. Hij heeft ook de door hem ondersteunde extremistische groepering Takfiri ingezet als militaire hulp voor Israël.
Naast de doelstellingen van deze operatie voor Israël, zijn bovendien de Verenigde Staten nu in staat het conflict in de regio te verbreden en de druk op Rusland en zijn bondgenoten te vergroten, dit voorafgaand aan de terugkeer van Donald Trump in het Witte Huis. De toonaangevende aan het Pentagon gelieerde denktank The RAND Corporation heeft al in 2019 in haar rapport Extending Russia gezegd dat Syrische militante groeperingen, door de VS ondersteund en getraind, ingezet kunnen worden om Rusland verder onder druk te zetten en te verzwakken. Het Westen heeft nu al zijn slapende terroristische cellen geactiveerd om het offensief te ondersteunen, met als hoofddoel Iran en Rusland af te leiden van de andere conflicten. De vorige proxy-oorlog uit 2011 tegen Syrië is hiermee hervat en heeft een extra front geopend in de oorlog tegen Rusland.
Escalatie in Oekraïne
Het gebruik van ATACMS-, Scalp- en Storm Shadow-raketten op pre-2014-Rusland heeft geleid tot een serieuze escalatie. De eerste Russische reactie was het voor het eerst gebruiken van de Oresjnik, een ballistisch wapen dat met grote precisie een doel tot stof kan reduceren en waartegen geen verdediging is opgewassen (zie meer, elders in dit nummer van Gezond Verstand). Rusland heeft tevens aangekondigd dergelijke NAVO-beschietingen te zullen vergelden met aanvallen op ‘besluitvormingscentra’ binnen – of zo nodig buiten – Oekraïens grondgebied. De doelstellingen van de SMO (Special Military Operation) zijn vooralsnog niet gebaat bij aanvallen buiten Oekraïne en bovendien maakt Rusland grote vorderingen aan het front, met dagelijks vele kilometers terreinwinst. Rusland heeft recentelijk wel, als vergelding, een aantal militaire objecten aangevallen met een groot aantal slachtoffers onder de aldaar gestationeerde NAVO-militairen. De media zwijgen hierover, hetgeen mogelijk een indicatie is dat het Westen de situatie vooralsnog niet verder zal laten escaleren.
- Het artikel gaat hieronder verder -
De Gift Card is een leuke manier om Gezond Verstand een kwartaal of een jaar lang cadeau doen. De Gift Card is digitaal verkrijgbaar én als pasje met daarop een unieke code + een feestelijke cadeau-enveloppe.
Abonnees krijgen 15% korting!
Gezond Verstand 6x cadeau doen
Op papier én digitaal
Normaal €24,- voor abonnees €20,-
Gezond Verstand 24x cadeau doen
Op papier én digitaal
Normaal €80,- voor abonnees €70,-
Moldavië, Georgië en Roemenië
Viktor Janoekovytsj, de in 2014 afgezette president van Oekraïne, wilde neutraliteit voor Oekraïne, om zo volwaardige betrekkingen te kunnen onderhouden met het Westen én met Rusland – in lijn met de wens van een grote meerderheid van de Oekraïners. Amerika, al decennialang bezig om Oekraïne te rekruteren tégen Rusland, heeft toen de Maidan-staatsgreep georkestreerd om Janoekovytsj ten val te brengen. Kenmerkend waren de massale ‘demonstraties’ in Kiev en de valse-vlagaanval van sluipschutters op de demonstranten en op de politie als finale klap voor Janoekovytsj. Moldavië, Georgië en Roemenië zijn weliswaar niet in oorlog, maar hier tekent zich dezelfde strijd af, die sterk doet denken aan de Maidan-coup. Het Westen wil hen volledig in het westerse kamp hebben (Moldavië en Georgië) of behouden (Roemenië), terwijl deze landen zelf bovenal neutraal willen zijn.
Het EU-referendum in Moldavië liet een nipte pro-EU-meerderheid zien, dankzij grootschalige verkiezingsfraude. Moldaviërs in de EU werden massaal aangespoord om te stemmen, maar de Moldaviërs in Rusland waren effectief uitgesloten van deelname aan dit referendum. Moldavië wordt tegen de wil van de bevolking richting EU gedirigeerd.
Georgië heeft bij de recente verkiezingen overduidelijk voor neutraliteit gekozen. Het Westen neemt hier geen genoegen mee en heeft het gehele Maidan-draaiboek weer van stal gehaald om dit ongedaan te maken. Delegitimatie van de gekozen regering, dreiging met sancties, de EU die de onderhandelingen opschort, tot en met veel geweld op straat met een belangrijke rol voor de ingevlogen EU/NAVO-‘demonstratiehuurlingen’.
Roemenië heeft tijdens de eerste ronde van de presidentsverkiezingen gekozen voor Călin Georgescu. Vrijwel direct is er een delegitimatiecampagne op gang gekomen, vergelijkbaar met die van Georgië. Georgescu is immers een onafhankelijke kandidaat, die verregaande neutraliteit wil voor Roemenië en grote vraagtekens plaatst bij het NAVO-lidmaatschap. Als hij tijdens de tweede ronde de verkiezingen wint zal hij met het gehele Westen op ramkoers komen, omdat hij een einde wil maken aan alle Roemeense steun aan de oorlog in Oekraïne. Het is dan heel wel mogelijk dat Roemenië ook een eigen Maidan-scenario te wachten staat.
Multipolariteit
Het één-oorlogperspectief laat zien dat alle oorlogen, inclusief de koude oorlogen in Moldavië en Georgië, op zeker niveau te duiden zijn als oorlogen van Amerikaanse hegemonie (unipolariteit) tegen de individuele soevereiniteit van alle niet-vazalstaten van Amerika (multipolariteit). Men zou het één mondiale oorlog kunnen noemen, van het Westen tegen met name de BRICS-landen. Een strategische overwinning, hoe ondenkbaar ook, van het Westen op Rusland, Iran en in mindere mate Syrië, zou inderdaad een einde kunnen maken aan de nieuw ontstane situatie van multipolariteit. Het is een notie die men naar verwachting in Moskou, Teheran en Damascus heel goed heeft begrepen: multipolariteit als essentiële existentiële kwestie.
– einde artikel –
Je las een Premium artikel uit Gezond Verstand
Volg ons op social media
Kijk en beluister Gezond Verstand via
Gerelateerde berichten
