BRICS, Dedollarisering en Amerikaanse kleurenrevolutie

De Blob kampt met grote binnenlandse problemen om aan de macht te blijven, maar moet ook met lede ogen aanzien dat hun buitenlandse invloed tanende is. Hoewel veel analisten de BRICS-bijeenkomst in Kazan als matig succesvol hebben bestempeld, valt daar het een en ander op af te dingen. Te grote en te snelle geforceerde stappen in de richting van een nieuw financieel systeem zullen slecht uitpakken voor de BRICS-landen. Ten eerste loopt het dan organisatorisch en praktisch tegen obstakels aan die nog moeten worden weggeruimd, voordat er sprake kan zijn van een succesvol alternatief voor de dollar. Ook de euro en de ECB werden gelijkelijk opgetuigd, omdat een bigbangpolitiek bestuurlijk, monetair en technisch gezien niet mogelijk was. Bovendien zou een te snelle ontwikkeling verschillende leden van de BRICS tegen elkaar opzetten, omdat niet alle leden een openlijke strijd met de VS willen aangaan.

Progressie Kazan
Kijken we naar wat er wel is besloten tijdens de BRICS-bijeenkomst, dan kunnen we stellen dat er toch ook erg veel progressie is geboekt. Het nieuwe betaalsysteem BRICS Pay biedt de mogelijkheid om onderling betalingen te doen in lokale valuta, zonder tussenkomst van het Amerikaanse SWIFT-systeem. Dit idee lijkt op de European Payments Union van de jaren vijftig, die Europese landen hielp handel te drijven zonder afhankelijk te zijn van buitenlandse valuta. Daarnaast krijgt de New Development Bank (NDB) een grotere rol. Deze bank, opgericht in 2014, moet een alternatief vormen voor het IMF en de Wereldbank, waarmee landen afhankelijk werden gemaakt van de dollar. Met de uitbreiding van financieringsmogelijkheden van BRICS kan de NDB meer en ruimere kredieten verstrekken, wat landen helpt zich economisch te ontwikkelen zonder de beperkende IMF-condities. Ook wordt er gewerkt aan de BRICS Reinsurance Company, een gezamenlijke herverzekeringsmaatschappij.

Dit initiatief vermindert de afhankelijkheid van westerse verzekeraars, wat cruciaal is voor het ondersteunen van grote projecten en het omzeilen van westerse sancties, zoals die tegen Russische olie. Deze ontwikkelingen onderstrepen de weg naar ‘dedollarisatie’. BRICS streeft ernaar dat in de toekomst 70-80% van de intra-BRICS-handel in lokale valuta plaatsvindt, wat het aandeel van de dollar in wereldwijde reserves met 20-30% zou kunnen terugbrengen. Hiermee ondermijnen de BRICS-landen de dominantie van de dollar, en kunnen ze hun economische autonomie versterken. In meerdere opzichten is er dus wel degelijk een ontwikkeling richting het opzetten van een nieuw monetair systeem dat de dollar omzeilt.

Uiteindelijk kan de VS een alternatief voor het gebruik van de dollar niet voorkomen, maar een Trump-overwinning zou de ontmanteling van het dollarsysteem wel versnellen. De reden hiervoor is, dat hij de monetaire en geopolitieke dominantie van de VS op een vrij directe wijze op het spel zet. De VS heeft grote commerciële en financiële belangen in vele delen van de wereld, die worden beschouwd als wingewesten. De strijd in Oekraïne gaat uiteindelijk om de mineralen en landbouwgronden en het overnemen van Russische gasbelangen, zoals de Republikeinse senator Lindsey Graham een aantal maanden geleden ruiterlijk toegaf. De economische positie van Rusland moet worden teruggedrongen, ten gunste van grote Amerikaanse bedrijven als Chevron en Exxon Mobil, en investeerders als Halliburton en BlackRock.

Trump daarentegen wil de strijd in Oekraïne zo snel mogelijk beëindigen. Slaagt hij daarin, dan valt versneld een belangrijk stuk van het economische fundament onder de dollar vandaan. En net zoals in 1921 de inname van de economisch belangrijke Duitse steden Duisburg en Düsseldorf door het Belgische en Franse leger de opmaat vormde tot de hyperinflatie in de Weimarrepubliek, kan verlies aan economische koek in Oekraïne de opmaat worden tot een vlucht uit de dollar. Dit is de geopolitieke reden om de keuze voor Trump te willen terugdraaien, met gebruikmaking van alle illegale en dubieuze middelen die de Blob maar in huis heeft.

Anti-Trump-mediaoorlog
Tegen deze achtergrond is de mediaoorlog rondom Trump tot welhaast hysterische proporties geïntensiveerd. De retoriek is nog sterker dan in 2020, en roept zelfs verzet op bij prominente Democraten. Zo pleitte de Democratische burgemeester van New York, Eric Adams, voor gematigdheid door te stellen dat Trump niet vergeleken kan worden met Hitler, maar dit vond weinig weerklank. In de aanloop naar een Trump-rally in Madison Square Garden, eind oktober jl., werd zelfs beweerd dat de locatiekeuze een eerbetoon was aan een pro-nazi-bijeenkomst die daar in 1939 plaatsvond. Hillary Clinton beschuldigde Trump ervan de geschiedenis van deze rally te ‘herhalen’, terwijl vicepresidentskandidaat Tim Walz een ‘directe parallel’ trok met de jaren dertig. In de laatste week van oktober steeg het aantal artikelen waarin Trump met Hitler wordt vergeleken van enkele honderden naar 5.500, aldus een inventarisatie van Bloomberg, gerapporteerd door Zero Hedge.

De onlangs tot bestuurslid van de CIA-afsplitsing National Endowment for Democracy benoemde Victoria Nuland (voorheen Buitenlandse Zaken), wees in een CNN-interview naar de in haar optiek kwalijke rol van Elon Musk: “In 2020 werkten de socialemediabedrijven hard samen met de Amerikaanse overheid om te proberen inhoud te modereren, om te proberen deze dingen te ondervangen terwijl het gebeurde. Deze keer hebben we Elon Musk die rechtstreeks met het Kremlin praat en ervoor zorgt dat elke keer dat de Russen iets naar buiten brengen, het vijf miljoen keer bekeken wordt voordat iemand het kan vangen.” Musk zal in de regering-Trump een uiterst belangrijke rol kunnen gaan spelen bij het zuiveren van de Blob, wellicht op dezelfde manier zoals hij dat ook na zijn aankoop van Twitter heeft gedaan.