Schisma van de Katholieke Kerk door globalistische agenda

Toch kwam de excommunicatie van Viganò tamelijk onverwacht, in feite even onverwacht als toen Viganò twee weken daarvoor op X de paus ervan beschuldigde in diens tijd als novicemeester op het seminarie van Jezuïeten in Argentinië studenten te hebben misbruikt. Viganò zou hierover met meerdere misbruikte jongemannen hebben gesproken. Een bewijs, of publieke getuigenis van deze beschuldiging, kwam er evenwel niet.

De paus, die sinds de publicatie van het boek De dictator-paus (2016) bekend staat om zijn woede-uitbarstingen, excommuniceerde Viganò in no time. Opmerkelijk, omdat het aanpakken van misbruikpriesters en -bisschoppen daarentegen niet opschiet.

Excommunicatie is een zware straf, evenals de beschuldiging zelf: een schisma veroorzaken. Viganò reageerde daarop tamelijk koel: “Een schismatieke sekte beschuldigt mij ervan een schisma te veroorzaken.” Wat deze beschuldiging precies inhoudt, en wat de achtergrond ervan is, is zeker voer voor een uitgebreid vervolgartikel waar ik aan werk, maar opmerkelijk is het wel, want in haar innige dagelijkse omgang met sektes en ergere afsplitsingen, stapt het Vaticaan heel barmhartig over elke vorm van schisma en geloofsafvalligheid heen. Wanneer voor het laatst iemand hiervoor werd geëxcommuniceerd, kan de kerk zich amper heugen. De enige verklaring voor de excommunicatie is dus een impulsieve en woedende reactie van de paus over Viganò’s tweet. Gelooft de paus überhaupt zelf in de werkelijkheid van een excommunicatie, of van een schisma? Viganò denkt expliciet van niet, en terecht; geen enkele sektariër (sekteaanhanger) gelooft in schisma of excommunicatie.

Onder deze gebeurtenis sluimert nog een groot praktisch probleem: dat van homoseksualiteit binnen de clerus. Zo kon u zelfs onlangs in het Eindhovens Dagblad hierover lezen in verband met de problemen van de beruchte ‘Bruine Ridders’ uit bisdom Den Bosch. En dit probleem sluimert overal in westerse bisdommen.

Viganò is oud en de reden van zijn openlijke beschuldigingen op X zou kunnen zijn dat hij niet meer verwachtte dat zijn strijd tot iets zou leiden bij leven en welzijn. Dat de misbruikte jongemannen persoonlijk naar buiten treden, was überhaupt niet te verwachten. Ze zouden waarschijnlijk hierna hun leven niet zeker zijn. Daarmee blijft Viganò’s bericht wel louter een ongefundeerde beschuldiging, die men bij de grote hoeveelheid geruchten kan voegen die al langer de ronde deden. Het kan nu nog steeds allemaal ook níet gebeurd zijn.

Paus Franciscus is al heel lang lid van de zogeheten Sankt Gallenmaffia, een grote groep klerikalen die al lang de katholieke leer aanvallen, bijvoorbeeld op het gebied van seksualiteit. Hij heeft in zijn pontificaat op cruciale posten in Rome zoveel bizarre benoemingen met een homoseksueel en vrijzinnig tintje gedaan, dat hij die beschuldigingen zelf zeker niet actief zal bestrijden. Daarnaast bestrijdt hij wél die kardinalen en bisschoppen en broederschappen die zich hard maken voor de traditionele leer, de oude mis en het belang van de sacramenten.

We moeten hier ook het probleem van homoseksualiteit in de clerus noemen. De homolobby heeft het stelselmatig over pedofilie, maar dat is het niet. Vrijwel alle slachtoffers van de clerus zijn tienerjongens. Een heel klein percentage is onder de tien jaar oud, en ook daarvan zijn weer de meerderheid jongens.