Vals onderzoek dat de voorgeschreven werkelijkheid creëert

De kijkers krijgen gesprekken te zien met mensen die vanuit hun al of niet deskundige positie proberen hun licht op de zaak te laten schijnen. Omdat deze ‘pratende hoofden’ net zo min over feitelijke informatie beschikken, krijgen de kijkers op deze manier alleen opinies voorgeschoteld. Bij het uitblijven van verdere aantoonbaar juiste informatie, zullen de media niet anders kunnen doen dan de beelden van de ingrijpende gebeurtenis en de opinies daarover veelvuldig herhalen.

Doordat alle media op deze wijze opereren, krijgen mensen over een breed front allerlei opinies voorgeschoteld. Hierdoor is de verleiding groot om te concluderen dat als iedereen hetzelfde beweert, zulke beweringen wel waar moeten zijn. Deze aanname zal versterkt worden wanneer de speculaties keer op keer uitmonden in een externe vijand, die men vervolgens als een gemeenschappelijke vijand zal herkennen. Bij een deel van het publiek zal de aandacht bij gebrek aan nieuwe informatie na enkele dagen wegvloeien. Velen zullen inmiddels in de veronderstelling verkeren dat de toedracht eigenlijk al grotendeels bekend is, en men gaat over tot het normale leven. Onderlinge gesprekken gaan vrijwel meteen over de impliciete aanname van de toedracht en over de gemeenschappelijke vijand die volgens de speculaties en opinies de misdaad heeft gepleegd.

Media en personen die afwijkende informatie verspreiden en zich baseren op wat lastiger te achterhalen feiten, worden niet alleen volledig overschaduwd door de massamedia met hun eindeloze herhaling van de ingrijpende beelden en opinies, zij worden automatisch gezien als entiteiten die mogelijk zijn beïnvloed door anti-gemeenschappelijke beweegredenen, of zelfs door partijen die bij de misdaad betrokken zijn geweest. Op dat ogenblik is een ‘voorgeschreven werkelijkheid’ eigenlijk al ontstaan. Wat dan volgt, is dat politici om opheldering gevraagd zullen worden over deze voorgeschreven werkelijkheid die is ontstaan. Zij zullen hun gebruikelijke gave om met een stortvloed aan woorden elke vorm van inhoudelijk antwoord geven te vermijden, niet lang vol kunnen houden, vanwege de enorme groepsdruk. Hierdoor belanden zij voor de keuze of zij handig manoeuvrerend in de voorgeschreven werkelijkheid mee willen gaan, of zich willen baseren op de langzame openbaring van meer aanwijsbare feiten. Als zij voor dit laatste kiezen, lopen ze het risico geconfronteerd te worden met grote verontwaardiging in de media indien deze feiten een verhaal vertellen dat afwijkt van het gangbare officiële verhaal. Wanneer hun achterban vatbaar is voor deze verontwaardiging, is een dalende populariteit het gevolg en komt hun politieke carrière in gevaar.

De voorgeschreven werkelijkheid drukt al een zeer grote stempel op de politiek ten tijde dat de overheid begint aan het vormgeven van onderzoek naar de toedracht van zaken. In de onderzoekscommissies kunnen daardoor personen plaatsnemen die niet voldoen aan de profielschets dat men onbevooroordeeld dient te zijn. Ook hier geldt wederom dat iedereen die vraagtekens zet bij de samenstelling van deze onderzoekscommissies grote collectieve verontwaardiging over zich heen zal krijgen. Dit werd op amateuristische wijze geïllustreerd door premier Mark Rutte in een lijsttrekkersdebat met Thierry Baudet, waar-in Rutte zeer verontwaardigd vroeg of Baudet de integriteit van het MH17-onderzoek in twijfel durfde te trekken.

In de praktijk roept elke vorm van kritiek op dit soort onderzoek hevige reacties op, en wordt er totaal niet gekeken naar de inhoud van de kritiek. Dit maakt het mogelijk dat mensen die met geen mogelijkheid onpartijdig te noemen zijn, ongehinderd in de onderzoekscommissies kunnen plaatsnemen. Kennedy kreeg Operation Northwoods ter goedkeuring voorgelegd, bestaande uit plannen om middels aanslagen op eigen burgers, gekaapte vliegtuigen en valse aantijgingen jegens Cuba, een militaire interventie aldaar te rechtvaardigen. Kennedy ontsloeg de hoofdverantwoordelijken voor dit weerzinwekkende plan, wat ook gold voor CIA-directeur Alan Dulles. Maar Alan Dulles mocht na de moord op JFK plaatsnemen in de Warren Commission.

In de 9/11 Commission werd Philip Zelikow aangesteld als uitvoerend directeur, terwijl hij betrokken was bij de George W. Bush-regering en direct na de samenstelling van de onderzoekscommissie de hoofdstukindeling van het rapport overhandigde dat gebruikt diende te worden voor het onderzoek.

Bij het MH17-onderzoek werd een Joint Investigation Team (JIT) samengesteld. Omdat er 193 Nederlanders aan boord waren, werd Nederland lid. Maleisië mocht – als eigenaar van het vliegtuig en met 28 passagiers en 15 bemanningsleden aan boord – in eerste instantie helemaal niet toetreden, en Australië met 27 passagiers wel. Hoewel slechts vier passagiers de Belgische nationaliteit hadden, mocht België toch meedoen. Maar het meest opmerkelijke lid van het JIT was Oekraïne. Dat was het land waar het neerschieten plaatsvond, en dat er de wapens en beweegredenen voor had. Oekraïne speelde een zeer prominente rol bij het onderzoek, terwijl Rusland als andere verdachte niet mocht toetreden. De voorgeschreven werkelijkheid zorgt ervoor dat zo’n aanpak door de bevolking klakkeloos wordt aanvaard, uit angst om te worden beschuldigd van heulen met de vijand.

Een andere overeenkomst van de drie genoemde onderzoeken is het negeren van bewijsmateriaal. Een gedegen forensisch onderzoek bestaat uit het verzamelen van zoveel mogelijk bewijsmateriaal, om vervolgens via een iteratief proces de hypotheses bij te stellen, totdat zij al het bewijsmateriaal kunnen verklaren. Na de moord op JFK verklaarden vele ooggetuigen schoten uit meerdere richtingen te hebben gehoord. Bij 9/11 verklaarden 118 brandweerlieden net voor de instorting explosies in de kelder te hebben gehoord. En één dag na MH17 verklaarden op de BBC tientallen omwonenden gevechtsvliegtuigen in de buurt van MH17 te hebben gezien, en waren er ter plekke geconstateerde bewijzen van een Oekraïens gevechtsvliegtuig als dader ruim voorhanden. Op geen enkele manier paste dat alles binnen de voorgeschreven werkelijkheid.

In 2020 kondigde de WHO een pandemie af en werd de hele wereld bang gemaakt voor een onzichtbare vijand. De voorgeschreven werkelijkheid nam hierbij bizarre proporties aan en verschafte de basis voor de allergrootste misdaad in de geschiedenis der mensheid. Op dit ogenblik zien we overal onweerlegbaar bewijsmateriaal over wereldwijde structurele oversterfte, die volledig correleert met de uitrol van de corona-injecties, maar ook hier constateren we dat dit bewijsmateriaal vrijwel volledig wordt genegeerd. Vanuit de politiek is er inmiddels een weliswaar marginale maar toenemende roep om onderzoek naar de plotselinge oversterfte en de relatie met de injecties. De vraag is wat de samenstelling van deze commissie zal kunnen worden, want de voorgeschreven werkelijkheid rondom Covid is dermate kolossaal, dat velen zichzelf in de vervelende positie terugvinden dat ze – mogelijk zonder het zelf te beseffen – meegewerkt hebben aan de grootste misdaad ooit.