Braaf burgerschapsonderwijs en SDG-kindsoldaten

Onder het motto van kwaliteitsonderwijs, zoals nu vastgesteld, leren kinderen niet meer om logisch en mogelijk kritisch na te denken over wat ze te horen krijgen. In plaats daarvan krijgen ze een voorgekauwde ideologie gepresenteerd, waarbij de leerkracht verwacht dat de leerling de politiek gewenste uitkomsten uit het hoofd kan opsommen. In plaats van het vergaren van kennis, is ‘bewustwording’ centraal komen te staan. Leerlingen worden getoetst op zaken die niets met onderwijs maar alles met politiek te maken hebben. De kinderen worden lastiggevallen met noties van politieke deugdzaamheid, emotionele intelligentie – waar niks mis mee is, maar wat in de praktijk van alles en nog wat kan betekenen – en vooral ook met de noodzaak bereid te zijn je eigen oordeel op te schorten voor het ‘groter goed’. Het gaat om gevoel en gelijkheid, boven intellect en competitie. Beta-vakkken als wiskunde verliezen terrein aan vakken als biologie, scheikunde, aardrijkskunde en geschiedenis, die nu allemaal onder de nieuwe noemer ‘wereldoriëntatie’ vallen. In de praktijk betekent dit, dat basiskennis, systematisch denken en chronologie plaats moeten maken voorhoe we naar het verleden moeten kijken en hoe we het heden moeten zien, hoe we ons moeten gedragen, maar ook hoe we de wereld steeds digitaler gaan maken, hoe we onze ecologische voetafdruk kunnen verminderen, en tot slot een nieuwe vorm van seksuele diversiteit waar het eigen geslacht neerkomt op ‘een eigen keuze’.

De zogenaamde duurzame ontwikkelingsdoelstellingen zijn inmiddels al totaal in het onderwijs verankerd geraakt. Zowel het middelbaar onderwijs als hogescholen en universiteiten hebben officieel voor integratie van de SDG’s in hun programma’s getekend. Wat de onderwijsmanagers betreft is vooral het middelbaar onderwijs onmisbaar om de SDG’s uit te dragen. Daarmee zijn scholen tot indoctrinatiekampen verworden, niet om geestelijk onafhankelijke burgers te helpen opgroeien, maar om onnadenkende en gehoorzame burgers te kweken, die het heersende politieke systeem als het enig zaligmakende systeem gaan zien.

Kinderen worden door de overheid, NGO’s, Big Tech en klimaatclubs geconditioneerd in hun denken, en de daarbij behorende leerplicht maakt dat ouders daar vrijwel geen invloed op hebben. Het systeem is ingericht om thuisonderwijs te ontmoedigen; denk aan twee werkende ouders en de kinderopvang.

De volwassen burger van morgen is de leerling van vandaag, opgevoed door het onderwijs, qua mentaliteit, gedrag, ideeën en wat ze geloven. De  vanzelfsprekende indruk is langzamerhand ontstaan dat deze indoctrinatiemethode tot doel heeft om kinderen dom en volgzaam te maken. Concreet hebben al deze vernieuwingen in het onderwijs alleen maar opgeleverd dat het onderwijsniveau al 20 jaar daalt. Rapporten tonen aan dat het met de lees- en schrijfvaardigheid bedroevend is gesteld, en dat de kwaliteit van het onderwijs op de basisscholen en in het voortgezet onderwijs steeds verder achteruit gaat.