Het is de bedoeling dat 20 procent (160 miljard) van dit herstelfonds gaat naar de ‘digitalisering’ van de EU, middels de digitale paspoorten. 37 procent gaat naar de ‘Groene Revolutie’. Europese richtlijnen mikken op een afronding van de digitalisering tegen juni 2022.

Om het financiële systeem naar de wensen van de financiële machthebbers te bestendigen willen de EU en het WEF contant geld zo snel mogelijk gaan vervangen door een digitale munt (CBDC – Central Bank Digital Currency). Een van de redenen daarvoor is dat de centrale banken de rente steeds negatief willen houden. Het is echter gebleken dat burgers bij negatieve rente gaan vluchten naar contant geld, omdat ze de negatieve rente ervaren als een vorm van vermogensbelasting. Om dit te voorkomen moet geld dus worden uitgeschakeld, waardoor burgers niet anders meer kunnen dan de digitale munt accepteren.

Dit toont aan dat de CBDC primair bedoeld is om het gedrag van burgers te controleren. Eén van de bestuursleden van de BIS (Bank of International Settlements) in Bazel – de bank die een ondersteunende en coördinerende rol vervult en als zodanig heerst over de nationale centrale banken – Agustín Carstens, heeft in een interview toegegeven dat “de centrale banken absolute controle zullen hebben over de regels en voorschriften” voor wat betreft het gebruik van geld en bankrekeningen. Met andere woorden: de centrale bank krijgt complete controle over hoe en wanneer burgers hun eigen tegoeden voor transacties kunnen uitgeven. Dit betekent dat de CBDC niet langer ‘geld’ mag worden genoemd. Het is slechts een transactiemiddel om economische transacties mee mogelijk te maken, maar functioneert niet langer meer als persoonlijk eigendom. Dit maakt het mogelijk om totalitaire controle op iedereen uit te oefenen.

In de Franse senaat is al over deze totalitaire controle gesproken. Meerdere senatoren spraken hun bewondering uit over de efficiëntie van de Chinese lockdowns, en het gebruik van massa-surveillance voor de handhaving. Vervolgens werd er gespeculeerd over hoe de digitale gegevens van burgers gebruikt zouden kunnen worden voor ‘crisisbeheer’ en de ‘naleving van maatregelen’, zoals het ‘opsporen’ van na testen vermeend met corona besmette mensen.

Het digitaliseren van alle gegevens van burgers dient dus primair de belangen van de EU, het WEF, en de financiële sector. Toch heeft ook de Nederlandse regering onder Rutte dit hele project van het begin af aan gesteund, zowel binnen de EU als bij het WEF. Ook is Rutte akkoord gegaan met de ‘Recovery and Resilience Facility’ (RRF), waarmee het corona-fonds gedeeld kon worden met andere EU-landen. De Nederlandse regering is in 2020 eveneens officieel akkoord gegaan met het WEF-plan voor ‘Reimagining Digital Identity’, waarin gepleit wordt voor een allesomvattende ‘Identity Wallet’, die toegang moet verschaffen tot verzekeraars, social media, verkiezingen, telecom, en zelfs de infrastructuur van ‘Smart Cities’.

Wanneer het dat zou hebben verkozen, had de  Nederlandse regering de medewerking aan deze digitale toekomstvisie kunnen weigeren. Rutte had in de EU zijn vetorecht kunnen gebruiken om voorstellen van de Europese Commissie tegen te houden, maar heeft dat nog nooit gedaan. Al een paar dagen na de meest recente verkiezingen wilde hij het Nederlandse vetorecht over de CBDC inleveren. Ook de samenwerking met het WEF is vrijwillig aangegaan, ook al is deze inmiddels juridisch bindend, zo blijkt uit WEF-documenten. Met andere woorden, de Nederlandse regering heeft zich onder premier Rutte moedwillig laten leiden door twee uiterst ondemocratische organisaties, die er geen geheim van maken een totalitair controlesysteem over ons allemaal te willen vestigen.