Kees van der Pijl
n de jaren negentig verdween, door het wegvallen van het Sovjetblok en de verzwakking van de arbeidersbeweging, ook het tegenwicht tegen ongebreidelde verrijking. In de Verenigde Staten werd met de Telecommunications Act van 1996 onder Clinton ruim baan gegeven aan het fusieproces van kabel-TV maatschappijen, telefoon- en internetondernemingen, alsmede krantenbedrijven. Ten gevolge hiervan versmolten de ongeveer vijftig bedrijven die begin jaren tachtig de Amerikaanse mediamarkt domineerden tot zes reuzenondernemingen. Samen met de censuur die wordt uitgeoefend door de IT-reuzen Google en dochteronderneming YouTube, Facebook en de IT-bedrijven die daarbij horen, wordt zo een gelijkgeschakelde informatievoorziening in stand gehouden.
De zes grote conglomeraten heten nog wel naar een bekend moederbedrijf, maar bestrijken in de meeste gevallen de complete multimediasector. Dus Disney is al lang niet meer producent van Donald Duck, maar omvat inmiddels ook ABC, een van de grote drie traditionele TV-zenders in de VS en nog een hele reeks andere ondernemingen.
Hetzelfde geldt voor Comcast, eigendom van de familie Ralph Roberts, dat met MSNBC ook een van de grote drie (ooit NBC) in bezit heeft. TimeWarner, van het oorspronkelijke weekbladconcern Time Life, is ook een van de zes multimedia reuzen en heeft CNN als spreekbuis, al lijdt dit station grote verliezen aan kijkers. De derde grote TV-zender van vroeger, CBS, is inmiddels onderdeel van het multi-mediaconcern Viacom van de familie Redstone.
Bij deze grote vier conglomeraten komen dan nog concerns die oorspronkelijk van buiten de VS afkomstig zijn. De belangrijkste is de vroegere filmstudio, nu 21st Century Fox van de Australiër Rupert Murdoch. Met Fox News, de Wall Street Journal en de New York Post. Ook in Engeland is Murdoch een hoofdrolspeler op het terrein van de media.
Het Duitse Bertelsmann van de familie Mohn is nummer zes van de allergrootste multimediareuzen. In Europa heeft het de RTL-zenders in bezit, maar ook enkele van de grootste uitgeverijen in de wereld, zoals Penguin, Simon & Schuster en andere. Van nieuws tot amusement, wetenschap en ontspanning, het hele terrein van de media wordt dus door dit handjevol concerns bestreken.
Afzonderlijke multimiljardairs, soms zelfs de allerrijkste, hebben ook media in portefeuille zonder daar hun hoofdactiviteit van te hebben gemaakt. Zo heeft de rijkste man ter wereld, Jeff Bezos van Amazon, de Washington Post gekocht; Bill Gates, ook al in de eredivisie van multimiljardairs, heeft geen eigen mediakanalen (al was het voornoemde MSNBC oorspronkelijk een combinatie van Microsoft en NBC). Gates oefent direct en via de Bill & Melinda Gates Foundation toch een enorme invloed uit op de media. De Britse BBC is de belangrijkste begunstigde van zijn miljoenendonaties, maar daarnaast subsidieert hij zijn oude stek MSNBC, Al Jazeera, de Guardian, de Financial Times, Le Monde en nog een aantal publicaties en kanalen. Eind 2018 kreeg het Duitse weekblad Der Spiegel 2,5 miljoen dollar van Gates om over ‘Global Health and Development’ te schrijven.
Steeds moeten we daarbij bedenken dat de miljardairs met hun Covid-machtsgreep een hele bepaalde kijk op deze crisis willen verbreiden, met uitsluiting van afwijkende meningen.
Ook in Frankrijk zijn het de miljardairs en multimiljonairs die de media beheersen. Als we ons beperken tot de pers, zien we dat de rijkste dynastie van het land, Bettencourt (van cosmeticaconcern L’Oréal), samen met Xavier Niel (op tien na rijkste), het tijdschrift L’Opinion bezit. Niel bezit zelf de Le Monde groep van het gelijknamige dagblad, die hij kocht voor het bedrag dat zijn fortuin in één dag fluctueerde. Bernard Arnault (de op één na rijkste persoon van Frankrijk) van het luxe-goederenconglomeraat LVMH heeft de mediagroepen Le Parisien en Les Echos. Dagblad Le Figaro is eigendom van de straaljagerfabrikant Dassault (op vier na rijkste familie); Pinault (no. 7) bezit weekblad Le Point; Patrick Drahi (no. 9) L’Express, Libération en een aandeel in BFMTV, de ‘CNN’ van Frankrijk. Afwijkende meningen? Zelfs de ‘linkse’ Le Monde Diplomatique van de Le Monde groep, heeft nog niet opgemerkt dat Frankrijk inmiddels in opstand is gekomen tegen de vaxpas-plannen van Macron.
Van France-Soir daarentegen, ooit het meest gelezen dagblad van het land, is inmiddels alleen nog een internetkanaal over. Het wordt vanwege o.a. hun interviews met Nobelprijswinnaar Luc Montagnier, die uitlegt waarmee we te maken hebben m.b.t. virus en vaccins, dag in dag uit aangevallen als een nepnieuwskanaal dat ‘samenzweringsdenkers’ de ruimte geeft.
Dat er in de marge dus altijd wel afwijkende meningen doordringen (zelfs op Fox News in het programma van Tucker Carlson), behalve dan natuurlijk op de alternatieve internetkanalen voor zover ze de censuur van YouTube e.d. weten te passeren, zien we ook elders. In Engeland worden de media gedomineerd door drie conglomeraten: de Daily Mail groep van Lord Rothermere; de Daily Mirror groep, tegenwoordig in handen van beleggingsbedrijf Reach PLC, en tenslotte de Britse mediatak van Murdoch, News UK met The Sun, The Times enz. Deze drie groepen controleren samen 90 procent van de Britse pers. De resterende tien procent wordt verdeeld tussen de Guardian, de Financial Times (eigendom van het Japanse Nikkei) en de Telegraph. In deze laatste krant is af en toe kritiek op de coronapolitiek te lezen, al zijn ook in de grote drie een enkele keer wel berichten doorgedrongen dat bijv. de cijfers over Covid-doden zwaar overtrokken waren.
Dat de Nederlandse en Belgische pers grotendeels in handen zijn van twee Belgische groepen, het Mediahuis van bankier Thomas Leysen (NRC, Telegraaf) en de Persgroep van Christiaan van Thillo (Volkskrant, Trouw, Parool enz.) is door Willy van Damme uitvoerig gedocumenteerd. Ook hier geen twijfel aangaande de officiële lezing inzake de Covid-crisis. HP/De Tijd daarentegen, dat eigendom is van Audax (AKO/Bruna) en dat ruimte geeft aan de trefzekere beschouwingen van Dr. Carla Peters over mondkapjes en het injecteren van kinderen. Geen woord van deze strekking in de media van Leysen of Van Thillo, die ook nog commissaris is van het genoemde Bertelsmann, dus indirect meepraat over de redactie van de RTL-zenders.
RTL en de publieke omroep zijn net als de kranten vooral druk met het vasthouden van de angstpsychose en propaganda voor het sluitstuk van de Covid-paniek, het inspuiten van een zo groot mogelijk deel van de bevolking. Een krant als Trouw, ooit uit het gereformeerde verzet geboren, steekt nu de propagandatechnieken van Naziminister Goebbels naar de kroon. Wat te denken van een kop waarin wordt gesuggereerd dat onderwijzend personeel ‘worstelt met de vraag wat te doen met ongevaccineerde kinderen’. Of, ook in andere kranten van het concern, het ‘nieuws’ dat twee-derde van de Nederlanders voorstander is van het weer verplicht maken van kapjes. De media lopen ook vooruit op beslissingen van de demissionaire maar overigens ongekend daadkrachtige regering-Rutte. Bijvoorbeeld wanneer de één na de ander de vraag opwerpt, of werkgevers ‘vaccinatie’ als voorwaarde mogen stellen voor terugkeernaar de werkplek.
Gelijkschakeling van de media is altijd het gevolg geweest van een bezetting of een staatsgreep. Omgekeerd kunnen we stellen dat de gelijkschakeling van de media nu aantoont dat we met de Covid-crisis niet met een gezondheidsprobleem te doen hebben, maar eveneens met een machtsgreep – in dit geval door de oligarchie van miljardairs en multimiljonairs.
Altijd op de hoogte van het werkelijke nieuws?
Word dan abonnee van Gezond Verstand
Je las een artikel uit Gezond Verstand nummer 23
Volg ons op social media
Kijk en beluister Gezond Verstand via