Het ruimen van een deel van de mensheid is begonnen (Annechien van Blom)

Vanwege de medische experimenten in Nazivernietigingskampen werd eugenetica nadien een taboe onderwerp. Maar de ontvolkingsagenda bleef voortbestaan onder de meer sociaal aanvaardbare benamingen ‘populatie controle’ of ‘familieplanning’. Zorgen betreffende overbevolking met een sterk eugenetische inslag kwamen pas weer in de publiciteit terug met de publicatie van The Population Bomb in 1968, geschreven door Paul Ehrlich, onder auspiciën van de door de Rockefeller Foundation betaalde ‘Club van Rome’. Ehrlich deed denken aan Malthus met zijn these dat de bevolkingsgroei groter zal zijn dan de groei van agrarische productie. Dat betekende dat er strenge limieten gesteld moesten worden aan de voortplanting. Hij stelde een aanzienlijke lijst van maatregelen op om die ontvolkingstheorie te kunnen verwezenlijken, waaronder verplichte sterilisatie, met als ultieme maatregel het uithongeren van die delen van de bevolking die zich niet hielden aan de bepalingen van hun overheid.

De Rockefeller Foundation heeft door de jaren heen een leidende rol gespeeld in de veronderstelling dat de mens moet worden gezien als een bederver van de Aarde (de notie van de CO2 menselijke uitstoot als veroorzaker van de veronderstelde klimaatverandering is ook van de Rockefeller’s afkomstig). Er bestaan veel stichtingen die gelieerd zijn aan de Rockefeller Foudation, waaronder de ‘Club van Rome’, die in 1972 een nauwelijks verholen ontvolkingstheorie bevorderde met een studie onder de titel The Limits to Growth. Deze studie bepleit radicale de-industrialisering van de wereld om de wereld te redden; hetgeen echter onvermijdelijk ook vele mensenlevens zal gaan kosten.

Wat in de tijd van John D. Rockefeller niet kon worden verwezenlijkt wat betreft uitdunning van de wereldbevolking, moest wachten op de verregaande corruptie van binnenlandse Amerikaanse instanties en van supranationale organisaties als de WHO; een corruptie voldoende omvangrijk voor de tot wasdom gekomen categorie van super multimiljardairs, om met hun financiële middelen directe macht te kunnen kopen, waarmee de bestaande machtscontrole instanties konden worden omzeild. De belangrijkste machtscontrole instantie die moest worden uitgeschakeld was de vrije pers, in handen van een breed scala aan eigenaren. Door de macht van de supermiljardairs kwam er een kleine oligarchie van kranten en tv-bedrijven tot stand, die erop toezagen dat hoofdredacteuren zich – op straffe van ontslag – hielden aan selectieve nieuwsverslaggeving en -duiding.

Een kardinale vraag die zich vanzelfsprekend nu al aandient – en naar mag worden verwacht nog lang in de toekomst zal worden gesteld – is, hoe het mogelijk kon zijn dat geen koor van gezaghebbende stemmen onder medische wetenschappers, dominees en priesters, vooraanstaande schrijvers, academici en intellectuelen in het algemeen is ontstaan om zich actief tegen de massamoord te verzetten.
Naast de twee hierboven al genoemde gerenommeerde medische specialisten, komen namen van moedige enkelingen, zoals cardioloog Peter McCullough, huisarts Vladimir Zelenko, Dolores Cahill, uit de herinnering naar boven. Veel gezaghebbende stemmen zijn nooit tot het bredere publiek doorgedrongen vanwege de al genoemde zware censuur van de gevestigde media. Voor sommigen van hen heeft het aan ons doorgeven van cruciale informatie hun carrière – met aanstellingen, titels, inkomen en vriendschappen met beroepsgenoten – beëindigd. Vanuit controlerende medische instanties verneemt men vrijwel niets. Het onderwerp is taboe.

Vanuit de wereld van de geestelijke gezagsdragers is bijna niets anders dan stilte waarneembaar. Als grote uitzondering op zijn geestelijke broeders, waarschuwde de in de VS gevestigde Aartsbisschop Carlo Maria Viganò in 2020 voor overname door de ‘New World Order’ en later tegen het gevaar van de injecties. Onder politici in het Westen is – wanneer men hoopt in de officiële volksvertegenwoordigingen te kunnen blijven functioneren – het onderwerp van de gevolgen van de injecties vrijwel verboden terrein. Alleen in de Verenigde Staten begint het besef onder politici van wat hier gebeurt wat meer contouren te krijgen.

Zonder de dictatuur, die zich voornamelijk in het Westen heeft kunnen vestigen door middel van een fictieve pandemie – die ook misdadigers met andere doelstellingen de gelegenheid heeft gegeven hun doelstellingen te bevorderen – zouden de daders onder de farmaceutische bedrijven en de bewuste bevorderaars van de eugenetica niet tot het ruimen van een deel van de mensheid kunnen zijn gekomen.