Margreet Booij
De gesmede coalitie tussen de winnaar van de verkiezingen (CDU/CSU) en de grote verliezer, de Sociaal Democraten (SPD), werd uit nood geboren, vanwege het cordon sanitaire rond AfD en derhalve waren de partijen met grote tegenzin tot elkaar veroordeeld, met feitelijk onoverbrugbare standpunten.
Dagelijkse ruzies liepen bij gelegenheid hoog op waardoor het einde van de regering soms sneller gerealiseerd leek dan de totstandkoming ervan. Vele conflicten passeerden de revue en de drie meest actuele zijn: immigratie in de breedste zin, de pensioenhervormingen en het Oekraïne-conflict.
De publieke optredens van Merz leverden door gebrek aan tact en empathie veel weerstand op bij partij- en coalitiegenoten, bevolking en zelfs in toenemende mate bij de reguliere media. Het resultaat is dat de voltallige regering na zeven maanden vrijwel alle krediet kwijt is. Merz: “De regering heeft grote successen geboekt bij migratie, maar wij hebben een ‘straatbeeld’ probleem.” Hiermee doelde hij op de volledig uit de hand gelopen immigratie. Merz beweerde dat hieraan door het ministerie van Binnenlandse Zaken hard wordt gewerkt middels grensbewaking en het terugsturen van migranten, waarbij hij twee grote onwaarheden debiteerde – er is vrijwel geen sprake van terugkeer en ook niet van serieuze grensbewaking. Het is slechts voor de bühne.
De ‘straatbeeld’-uitspraak leverde Merz een tsunami van kritiek op waarmee vrijwel zonder uitzondering iedereen zich tegen hem keerde. Hij had zijn bewering kunnen verduidelijken door het te staven met voorbeelden om de kritiek te stoppen: inzoomen op kerstmarkten bijvoorbeeld, die om veiligheidsredenen werden afgezegd, of onbetaalbaar waren geworden vanwege de strenge beveiliging met betonblokken, hekken, bewapende beveiligers en toegangspoorten. Iedereen ziet dat deze kerstmarkten op onneembare vestingen zijn gaan lijken en de beoogde romantische kerstsfeer nog slechts met veel fantasie voor te stellen is.
In plaats van uitleg krabbelde Merz de volgende dag terug en probeerde hij zich eruit te redden met gemeenplaatsen, wat het explosieve karakter van de uitspraak alleen maar verergerde en de discussie nog langer deed voortslepen. Merz mist elke vaardigheid om potentiële schandalen te voorkomen en wanneer er sprake van is, diplomatiek in de kiem te smoren. Hij werd door de hele linkse flank uitgemaakt voor alles wat hen aan stigmatiseringen te binnen schoot. Het kostte CDU alsmede SPD virtueel stemmen, maar opvallend genoeg de CSU niet, doordat de leider van de CSU, Markus Söder, in deze discussie gewiekst buiten schot wist te blijven. Söder, ‘vriend’ van Merz maar bovenal een sluwe, strategische, door de wol geverfde politicus, lonkt heimelijk zelf naar de functie van kanselier en zal de kans grijpen zodra deze zich voordoet. Deze rel doofde slechts uit vanwege de komst van een volgende.
- Het artikel gaat hieronder verder -
De Gift Card is een leuke manier om Gezond Verstand een kwartaal of een jaar lang cadeau doen. De Gift Card is digitaal verkrijgbaar én als pasje met daarop een unieke code + een feestelijke cadeau-enveloppe.
Abonnees krijgen 15% korting!
Gezond Verstand 6x cadeau doen
Op papier én digitaal
Normaal €24,- voor abonnees €20,-
Gezond Verstand 24x cadeau doen
Op papier én digitaal
Normaal €80,- voor abonnees €70,-
Merz zou tijdens een ontmoeting met de jongerenafdeling van zijn partij, (JU), uitleg geven over de nieuwe, uiterst gecompliceerde en peperdure pensioenwet waarmee hij onder druk van de SPD akkoord was gegaan. Merz had verzuimd de JU hierin te betrekken en tevens verzuimd zich op de bijeenkomst goed voor te bereiden. Wellicht dacht hij met arrogantie en laatdunkendheid de JU te kunnen intimideren.
De jongeren waren wel goed voorbereid en zetten in op volledige terugtrekking van de wet, tenzij Merz met heel goede argumenten zou komen om hen van gedachten te doen veranderen. Hun scepsis was groot en in de toespraak van Merz was geen enkele sprake van overtuiging of verzoening. Het leek op paniek toen de speech eindigde met een smeekbede om vooral vóór de wet te stemmen, vanwege het dreigende gevaar van een regeringscrisis als ze dat niet zouden doen. Voorzitter van de JU, Johannes Winkel, was totaal niet onder de indruk en speelde het hard. Hij zei: “Deze wet kost € 120 miljard meer dan we ons kunnen veroorloven. Dat geld is er niet en gaat wat ons betreft ook niet beschikbaar komen.” Merz deed een laatste wanhopige poging en stelde voor een inlegvelletje aan de wet toe te voegen en in 2031 opnieuw te onderhandelen voor de jaren erna.
Jens Spahn, voorzitter van de CDU/CSU-fractie, met een twijfelachtige achtergrond als minister van Volksgezondheid in coronatijd, was van mening de SPD ook wat te moeten gunnen en legde hiermee de wederzijdse uitruil van gunfactoren bloot en de radeloosheid binnen de coalitie. Hij gooide olie op het vuur door te dreigen dat de tegenstemmers verregaande consequenties zouden gaan merken. De JU was niet te vermurwen en werd gesteund door werkgeversorganisaties en prominente economen, en zelfs door de ouderenafdeling, ondanks nadelige financiële gevolgen voor henzelf.
De JU bleef tot de stemming begin december hardnekkig en Merz zag weer een regeringscrisis naderen en leverde zichzelf andermaal uit aan die Linken, in ruil voor hun steun. Deze handreiking zal ook dit keer niet ‘gratis’ zijn geweest.
Merz heeft de spotnaam ‘president van Oekraïne’ en tijdens een toespraak in de Bondsdag eind november, deed hij drie belangrijke mededelingen. Hij kondigde voor 2026 nog eens € 12 miljard voor Oekraïne aan en per direct € 170 miljard voor de infrastructuur van de stroomvoorziening in Oekraïne. Geen geld voor de eigen kapotte infrastructuur en scholen, geen geld voor het eigen volk dat met miljoenen afhankelijk is van de voedselbank, maar wel geld voor Oekraïne. Hij pleitte ook voor het overhevelen van Russische tegoeden naar Oekraïne.
Het resultaat is dat veel Duitsers niet bang zijn voor Poetin of Trump maar voor de eigen verwoestende regering, werkloosheid, voedselbank, onteigening en de totale teloorgang van het eigen land.
Het aantal CDU-politici dat verkiezingsbeloftes wil inlossen die zijn gedaan maar niet nagekomen, groeit. Sommigen eisen dit onmiddellijk uit vrees dat het de SPD de CDU ruïneert en als er geen snelle koerswijziging wordt ingezet, beide partijen op de 5%-kiesdrempel afstormen. Er wordt heimelijk gesproken over verdergaan als minderheidsregering zonder de SPD en zelfs zonder Merz. Binnen de partij zien steeds meer bestuurders dat Duitsland nagenoeg aan z’n eind is, en handelen geboden is, te beginnen met het opheffen van het cordon sanitaire om de AfD.
De regeringspartijen houden elkaar stevig vast maar de vraag is of zij zich voldoende realiseren dat ze boven een ravijn hangen en evenals Frankrijk en het VK een doodstrijd leveren van het door de VS verlaten Europa.
– einde artikel –
Je las een Premium artikel uit Gezond Verstand
Volg ons op social media
Kijk en beluister Gezond Verstand via
Gerelateerde berichten
