Ongeliefde burgemeesters klampen zich vast aan hun mislukte ‘15-minutenstad’

Een andere Amsterdamse maatregel om een wig te drijven tussen de burgers komt in 2026. Dit betreft de ondergang van tramlijn 3, lengte 8 km, met 18.000 reizigers per dag de vitale schakel tussen stadsdelen Oud-West en Oost. Lijn 3 wordt opgeknipt in losse stukken. Dat wordt gedwongen overstappen. De verbinding tussen stadsbewoners wordt bemoeilijkt. Het past in de denkbeelden van het WEF (World Economic Forum). Het WEF wil dat mensen in steden minder met elkaar communiceren. De gemeente Amsterdam werkt daar hard aan mee. Burgemeester Halsema is lid van het WEF. In 2023 is in haar stad geëxperimenteerd met afsluitingen in de Weesperstraat resp. de Van Woustraat. Het ging om drukke verkeersaders. Elders, langs de Amstel, zijn palen geplaatst om het autoverkeer te blokkeren. De gemeente wil elk direct autoverkeer tussen de stadsdelen belemmeren.

Wie straks wil rijden van wijk A naar wijk B zal verplicht zijn te rijden via de Ringweg A10. De camera’s staan al klaar. Via digitale controle zullen burgers die hun eigen, kortere route volgen worden bestraft. Ook op andere plaatsen in Nederland zal zulke dwang worden toegepast. Het consultantsbureau Goudappel in Deventer biedt alle gemeenten complete stappenplannen aan, zodat ze zich moeiteloos kunnen transformeren tot een 15-minutenstad. Goudappel kan tegen betaling ook uitleggen hoe je het gedrag van burgers kunt beïnvloeden zodat ze zullen meewerken aan de komst van de 15-minutenstad. De gemeenteraad staat buitenspel. Dictatuur kost slechts een zak vol euro’s. Volgens BBB, een jonge namaakpartij, is de 15-minutenstad ‘een goed streven als beleidsdoel’. De relatie tussen BBB en multinationals (Bayer, Monsanto) is eerder in Gezond Verstand beschreven.

In Amsterdam en andere steden in binnen- en buitenland zijn de 15-minutensteden in aantocht. Althans, dat wordt voorgespiegeld. Als de plannenmakers hun zin krijgen, worden – van Sydney tot Buenos Aires – overal steden verbrijzeld tot gescheiden wijken, waarin particulier autobezit zal zijn verboden. De plannen liggen ook klaar in Den Haag, Utrecht, Groningen, Rotterdam en Eindhoven. Elke wijk krijgt een centraal plein, met bankjes om er dagenlang rond te hangen. Rond dat plein moeten de bewoners boodschappen doen, lopend of per fiets. In elke wijk komen scholen en medische voorzieningen. De wijk verlaten is alleen toegestaan met digitale permissie.

De meest luidruchtige kampioen is Sharon Dijksma, de Utrechtse PvdA-burgemeester die is gekoppeld aan het WEF. Ze beweert dat 15-minutensteden goed zijn voor de leefbaarheid, duurzaamheid en sociale inclusie. Dat laatste betekent: steun aan massa-immigratie. De media zwijgen. In Utrecht bestaat het goedgekeurde plan (een zogenaamde ‘visie’) om tegen het jaar 2040 alle 450.000 inwoners van haar stad op te sluiten. De uitgaansverboden uit de Covid-periode dienen als voorbeeld hoe je zoiets moet aanpakken. Dijksma wil zelfs een 10-minutenstad, dus nog meer dictatuur dan bij een 15-minutenstad. Helaas is Dijksma voorzitter van de VNG, Vereniging van Nederlandse Gemeenten, die met de uitvoering van de plannen is belast. Geen normaal mens zou er willen wonen. Maar voor inwoners die moeten rondkomen van een uitkering, valt er weinig te kiezen.

Tien jaar geleden is het idee van de 15-minutenstad gelanceerd door de Columbiaan Moreno. Hij was adviseur van Anne Hidalgo, die thans burgemeester is van Parijs. In Parijs heeft Hidalgo veel werk gemaakt van het autovrij maken van straten. Daarna zijn de nobele plannen in het slop geraakt. Hetzelfde beeld dient zich elders aan. Van 15-minutensteden komt niet veel terecht in uitgebreide conglomeraties met een lage bevolkingsdichtheid waar weinig of helemaal geen openbaar vervoer bestaat. Het Nederlandse fanatisme is een doodlopende weg. De Nederlandse bevolkingsomvang blijft exploderen, in 2025 komen er 100.000 inwoners bij. De steden lopen steeds voller. De agressie op straat is onbeheersbaar. Maar de onwil stijgt om afstand te doen van de privéauto. Mensen snappen dat de auto bescherming biedt. De sociale veiligheid in trein en tram is ver te zoeken.

Het is hoog tijd om te breken met de Nederlandse traditie van benoemde burgemeesters. In Den Haag heeft een meerderheid allang genoeg van burgemeester Jan van Zanen. De populairste kandidaat voor het burgemeesterschap is Richard de Mos, maar die wordt met alle middelen weggehouden uit het stadhuis. Zo houden de machthebbers van de oude kliek vrij spel. Een voorbeeld is de onbeheersbare dwingelandij van Sharon Dijksma, met haar obsessie voor een 10-minutenstad waar weinig mensen geloof aan hechten. Ze doorzien dat dirigistische dagdromen, zoals de stikstof- en klimaatsprookjes, heel gevaarlijk zijn. De predikers ervan verdienen het te worden weggestemd. De democratie moet haar reinigende functie kunnen vervullen. Dan kan het Leidseplein weer tot leven worden gebracht.