Russia Hoax en Trumps strategische dubbelspel met Oekraïne

Dit blijft voorlopig bij speculeren, maar het zou een einde kunnen maken aan jaren van bloedvergieten, en Oekraïne mogelijk een federale of neutrale status kunnen geven, waarin regio’s hun eigen oriëntatie kiezen. In plaats van verdere vernietiging, is dit een vreedzaam pad naar heropbouw. Een dergelijke overgang met uitzicht op meer rust, veiligheid en hernieuwde soevereiniteit, op basis van realisme in plaats van illusies, is dan mogelijk.

Naast Oekraïne is ook Syrië het strijdtoneel van een breed mondiaal krachtenveld tussen het afglijdende globalistische imperium en de opkomende multipolaire wereldorde. In de recente ontwikkelingen zien we duidelijk een hernieuwde poging van westerse inlichtingendiensten – vooral de Britse MI6 – om hun greep op West-Azië te verstevigen. Turkije wordt ingezet in Syrië als een pion in een door de Britten georkestreerde strategie. De huidige MI6-chef, Richard Moore, was eerder ambassadeur in Turkije en heeft nauwe banden met president Erdoğan. De pan-Turkse unie van volkeren van Anatolië tot Xinjiang (West-China) is een droom die door de Britten wordt aangewakkerd als lokaas voor Turkije (zie het Turkije-artikel in dit nummer). Dit alles om de Turkse staat en hun ambities te mobiliseren ten bate van westerse belangen. Syrië ligt daarbij geografisch en strategisch gezien gunstig en moet onder controle komen van het Westen, of op zijn minst instabiel blijven. De regio is de zogenoemde ‘soft underbelly’ van Rusland, een kwetsbaar punt waar de jihadistische bewegingen die in Syrië zijn opgekweekt kunnen worden ingezet als wapen tegen Moskou.

De recente heropleving van geweld en confrontaties in Syrië is niet op zichzelf staand. De ontwikkelingen zijn direct te koppelen aan het oplaaien van spanningen tussen Azerbeidzjan en Iran, Turkse ambities en de aanstelling van een nieuwe Britse militair attaché in Baku. Deze factoren vormen een gecoördineerde poging om een situatie van instabiliteit te creëren, die zich uitstrekt van Syrië tot aan Centraal-Azië. Syrië vormt hierin het westelijke front. De Britten, MI6 en in bredere zin de globalistische elite, zien Syrië als een permanent inzetbare chaosregio. Dit vormt een bedreiging die niet alleen Iran en Rusland raakt, maar op termijn ook China, via het Oeigoeren- en Xinjiang-vraagstuk.

De huidige situatie in Syrië ontwikkelt zich snel richting een opdeling van het land in invloedssferen, waarbij met name Israël en Turkije een hoofdrol spelen. Recente Israëlische luchtaanvallen op doelen in Damascus, zogenaamd ter bescherming van de druzen, markeren een opvallende escalatie. Daarbij is ook het pro-Turkse en pro-Israëlische bewind van Al-Jolani getroffen, ondanks zijn eerdere pogingen om zich verzoenend tegenover Israël op te stellen. Dit voedt de theorie dat de aanval deels een strategisch rookgordijn was. Het is bedoeld om Al-Jolani’s binnenlandse geloofwaardigheid te redden en kritiek op zijn ‘te vriendelijke’ houding tegenover Israël te pareren.

Wat zich nu aftekent, is een zorgvuldig geregisseerde herverdeling van Syrië, waarin Damascus, het symbolische hart van het land, tot een machtsvacuüm dreigt te vervallen. Een belangrijke ontwikkeling is dat de Syrische frontlinie steeds meer verweven raakt met de spanningen rond Iran en Israël. De twaalfdaagse oorlog tussen beide landen was een sleutelmoment waarin de regio op het randje van een totale escalatie balanceerde. De rol van Trump in deze context was dubbelzinnig, maar strategisch. Enerzijds steunt hij Israël publiekelijk, maar anderzijds heeft hij Netanyahu in een verzwakte positie gemanoeuvreerd waarin vrede met Iran en zelfs met Hamas wellicht mogelijk wordt. Syrië, als scharnierpunt tussen Iran en Israël, speelt hierin een belangrijke rol.

Ondertussen wordt ook langs de westelijke grenzen van Rusland ijverig onrust gestookt. Azerbeidzjan heeft bij de NAVO een verzoek ingediend om op zijn grondgebied een militaire basis te mogen bouwen. Armenië heeft net de controle en exploitatie van de corridor van Zangezoer – de door Armeens grondgebied voerende verbinding tussen Nagorno-Karabach en Azerbeidzjan – aan de VS overgedragen. Ook in het Noorden wordt geprobeerd een Russische reactie uit te lokken. De Amerikaanse generaal Christopher Donahue heeft onlangs verkondigd dat NAVO-troepen probleemloos binnen een paar dagen de Russische enclave Kaliningrad onder de voet kunnen lopen.

Op 23 juli werden in Istanboel weer directe gesprekken tussen Oekraïne en Rusland gevoerd. Rusland heeft vastgesteld dat alle afspraken over humanitaire corridors uit de vorige rondes zijn nagekomen. Rusland heeft Oekraïne laten weten open te staan voor een ontmoeting tussen Poetin en Zelenski, maar dat die goed moet worden voorbereid. Beide landen zullen contact blijven houden om de regelgevingsmemoranda te bespreken. De standpunten over de memoranda liggen momenteel ver uit elkaar. Rusland heeft inmiddels meer dan 7.000 lichamen van Oekraïense strijders aan Oekraïne teruggegeven en een klein aantal van zijn eigen strijders teruggekregen. Bovendien zal er een uitwisseling plaatsvinden van ongeveer 1.200 personen, van beide partijen. Met Oekraïne is gesproken over de terugkeer van burgers die door de vijandelijkheden ontheemd zijn geraakt. Rusland heeft vastgesteld dat meer dan honderd punten van de overeenkomsten niet volledig zijn nageleefd. Zo zijn bijvoorbeeld niet alle inwoners van de regio Koersk naar huis teruggekeerd. Rusland is bereid om militairen van de Oekraïense strijdkrachten en andere categorieën personen uit te wisselen met inwoners van deze regio. Momenteel lopen medische teams hier grote risico’s vanwege het gevaar van drones. Rusland heeft daarom voorgesteld om terug te keren naar korte humanitaire pauzes aan het front.

Zelenski ondertekende op 22 juli 2025 ‘Wet 12414’, waarmee de beide belangrijkste anticorruptie-instanties van Oekraïne, NABU en SAPO, onder directe controle van het Oekraïense Openbaar Ministerie komen te staan. Daarmee krijgt de politiek benoemde procureur-generaal uitgebreide bevoegdheden: toegang tot alle NABU-onderzoeken, het geven van verplichte instructies aan onderzoekers, het herverdelen of stopzetten van bepaalde zaken en het overhevelen van SAPO-taken. Volgens Zelenski is dit noodzakelijk om Russische infiltratie binnen de instellingen uit te roeien en lang gestagneerde corruptiezaken opnieuw vooruitgang te laten boeken. De wet leidde landelijk tot de hevigste protesten sinds de Russische inval in 2022: in minstens zeventien steden waren duizenden demonstranten op de been, waaronder veel jonge mensen, veteranen en activisten, die deze wet zien als een bedreiging voor de onafhankelijkheid van het rechtssysteem.

In juli 2025 kwam aan het licht dat het Britse ministerie van Defensie jarenlang een ernstig data-lek verborgen had gehouden, waarbij de persoonsgegevens van circa 33.000 Afghanen, onder wie tolken, soldaten en ondersteunend personeel dat voor het Britse leger werkte, onbedoeld openbaar waren geworden via een foutief verstuurde e-mail in februari 2022. Deze personen hadden zich aangemeld voor het ARAP-programma (Afghan Relocations and Assistance Policy) dat evacuatie naar het Verenigd Koninkrijk mogelijk moest maken. Pas in augustus 2023 werd het lek ontdekt, toen delen van de lijst online verschenen. De Britse overheid legde vervolgens een geheimhoudingsbevel (superinjunctie) op dat niet alleen publicatie verbood, maar zelfs het bestaan van het bevel geheimhield. Uit angst dat de Taliban toegang had tot deze ‘kill list’ begon het VK in het geheim een grootschalige evacuatieactie, onder de codenaam Afghan Response Route, waarmee al bijna 7.000 mensen naar het VK zijn gebracht. De Taliban ontkent echter dat ze de gelekte data gebruiken om mensen op te sporen. Advocaten spreken van minstens één dodelijk incident, en honderden families leven sindsdien in angst. De onthulling heeft geleid tot grote politieke verontwaardiging, juridische claims en vragen over het falende informatiebeheer van de Britse overheid. Slachtoffers voelen zich verraden door het land waarvoor zij hun leven riskeerden.

Sinds de start van de Trump-regering is het steeds moeilijker geworden om goede duiding te geven aan de geopolitieke situatie in de wereld. De personen van de zeer goed bekeken videokanalen binnen de ‘andersdenkenden’-wereld leiden veelal hevig aan het zogenaamde ‘Trump derangement syndrome’ (extreem emotioneel geladen reacties op alles wat Trump zegt of doet, of visie op hem als een gevaarlijke doorgedraaide gek). Hierdoor zijn veel van deze bronnen volslagen onbetrouwbaar geworden. De populaire kanalen zijn veelal linksgeoriënteerd en kunnen daardoor de werkelijkheid van een Trump die doordachte en strategische acties uitvoert, niet doorgronden en op hun merites beoordelen. Alex Krainer en Gilbert Doctorow vormen hierop een uitzondering. Zij geven een uniek inzicht op basis van veel goed onderbouwde en gedetailleerde kennis en zijn van grote waarde voor de redactie van Gezond Verstand.