Tjeu Lemmens
De grote confrontatie vindt plaats in Romagne sous Monfaucon, waar een gigantisch kerkhof ligt waar Amerikaanse soldaten zijn begraven die in het 47 dagen durende Maas-Argonne-offensief zijn gesneuveld. Op 11 november 1918, om 11:00 uur, werd de wapenstilstand getekend. 16.000 Amerikaanse soldaten vonden de dood in het offensief dat op 26 september was begonnen.
Het is onbegrijpelijk dat deze verschrikkelijke strijd die op Europees grondgebied heeft gewoed op vijf dagen fietsafstand van Nederland, regeringsleiders er niet van weerhoudt om oorlogszuchtige taal te bezigen. “Wij zijn geen mannen meer, maar wilde beesten”, zei een van de soldaten tijdens het offensief in november 1918. De Eerste Wereldoorlog is een schrijnend voorbeeld van het feit dat het voeren van oorlog volstrekt zinloos is. Het is diplomatie maar dan met andere middelen, wordt wel gezegd. Dat is kletskoek. Woorden maken geen gewonden en doden niet. Elke oorlog is per definitie een vuile oorlog. Hoe snel een oorlog kan escaleren blijkt uit de deelname van Amerika aan de Eerste Wereldoorlog, wat de doorslag gaf voor de Franse overwinning en de wapenstilstand.
Toen president Woodrow Wilson op 6 april 1917 besloot dat Amerika zou deelnemen aan de oorlog, had de VS 140.000 manschappen onder de wapenen. Ruim een jaar later had het VS een leger van 2 miljoen soldaten naar Europa getransporteerd.
Merz, Rutte, Starmer en Macron beseffen niet welke verschrikkingen ze aan het uitlokken zijn. Zij zijn buitengewoon gevaarlijke regeringsleiders. Door hun psychopathische geaardheid zullen zij niet schromen hun landgenoten het ravijn van de oorlog in te duwen. Hun burgers moeten niet alleen de kosten dragen maar ook, wanneer er daadwerkelijk oorlog uitbreekt, zullen zij de smart van hun gewonde en gesneuvelde zonen, dochters, broers en zussen moeten dragen.
Terugkijkend op de verschrikkingen, het leed, de pijn, is het onbegrijpelijk dat het ministerie van Defensie reclamespotjes maakt waarin het dienen in de krijgsmacht als een avontuurlijke en heldhaftige bezigheid wordt gepropageerd. De overheid als rattenvanger van Hamelen.
Reclame voor roken is verboden en op de verpakkingen van tabakswaren staan afschrikwekkende waarschuwingen. In analogie hiermee zou reclame voor oorlogsvoering verboden moeten zijn, met de waarschuwing: “oorlog doodt niet alleen jonge militairen, maar brengt ook onnoemelijk veel leed teweeg bij uw familie en vrienden.”
Oorlogspropaganda heeft al eeuwenlang dezelfde grondtoon, namelijk dat het gaat om volk en vaderland, God en Koning, en meer recent: vrijheid en democratie. Daarbij wordt niet nagelaten om eerst een vijand te definiëren en die vervolgens te demoniseren. Burgers hebben zelden belang bij een oorlog. Degenen die garen spinnen bij dood en verderf zaaiend geweld zijn de machtigen en rijken der aarde. Zij verkeren in die positie onder andere door het manipuleren van politici als Ursula von der Leyen, Rutte, Macron en Starmer, die zich gewillig voor andermans karretje laten spannen. Rutte vormt daarbij een top. Hij is, en was altijd al, een gewillige marionet van elke macht die hem in de schijnwerpers plaatst. Hij is in de letterlijke betekenis van het woord een lansier te paard, die aan de meestbiedende krijgsheer z’n diensten ter beschikking stelt. Ook de Duitse bondskanselier Merz heeft zijn diensten verpacht aan die machtigen, als voormalig directeur van BlackRock, een van de machtigste investeringsmaatschappijen ter wereld, met gigantisch veel invloed op welke politici gekozen worden.
In Espalion staat links van de zuil van het gedenkmonument een leeuw, die kijkt alsof hij zojuist een prooi verschalkt heeft. Rechts van de zuil staat een levensgroot beeld van een vrouw op klompen. Haar omhoog gestoken rechterhand houdt een vredespalm vast, alsof zij wil laten zien dat de mannen van wie de namen in goudkleurige letters in de zuil staan gebeiteld niet voor niets het leven hebben gelaten, omdat het nu voor altijd vrede zal zijn. Maar dan verstrijken de jaren, aaneengeregen tot meer dan een eeuw, en dan is alle zwart, pijn en bloedvergieten vergeten.
In de meeste plaatsen bestaat het gedenkmonument uit het standbeeld van een soldaat in gevechtsuniform, inclusief geweer. Tegen de zuil zijn plakkaten geschroefd met daarop de namen van de gevallenen. Hoe verder je naar het zuiden trekt, hoe minder standbeelden van de krijgshaftige soldaat. Die is vervangen door symbolen en figuren van het katholieke geloof. Zo torst de zuil in het dorp La Capelle-Farcel, 50 km ten zuiden van Rodez, een beeld van Sint-Jozef met het kindje Jezus op zijn arm.
Frankrijk is uit beide wereldoorlogen als overwinnaar tevoorschijn gekomen, mede als gevolg van de buitengewoon zware militaire ingrepen van Amerika. Vooral na de wapenstilstand van 1918 onderging Duitsland een beschamend lot, met name door de torenhoge herstelbetalingen waartoe het verplicht werd. Frankrijk manifesteerde zich als triomfator. Dat is te merken aan de honderden gedenkmonumenten die je onderweg tegenkomt. In Flavin bijvoorbeeld, staat het beeld van een soldaat, snor onder de neus, in de uitrusting van 1914 – 1918. Helm op het hoofd en het uiteinde van een geweerloop, waarvan de kolf op de grond rust, in de linkerhand. De zwaar geschoeide linkervoet rust op een verhoging. Een overwinnaarspose. Op het hoge kruis achter de soldaat staat de tekst: “Le commune de Flavin a ses enfants morts pour la Patrie 1914-1918.” Tegen het kruis is een gietijzeren vredespalm bevestigd.
In Duitsland is men niet zo kwistig als in Frankrijk met het plaatsen van oorlogs-gedenkmonumenten op centrale plekken in dorpen en steden. De capitulatie die een einde maakte aan de Tweede Wereldoorlog was misschien wel beschamender dan de overgave in 1918. Immers, na de Tweede Wereldoorlog werd Duitsland een speelbal van de grootmachten Amerika, de Sovjet-Unie en in zekere zin ook Groot-Brittannië. Het land werd opgeknipt in twee delen, de bondsrepubliek en de DDR. Het kleine onaanzienlijke plaatsje Bonn werd bevorderd tot hoofdstad van West-Duitsland dat decennialang bezet is geweest door de VS, terwijl de DDR een vazalstaat werd van de Sovjet-Unie. Begin jaren zestig werden beide landen fysiek van elkaar gescheiden door het IJzeren Gordijn. Voor velen een psychisch trauma.
Voor veel Duitsers zijn deze forse ingrepen een gigantische vernedering geweest die niet zomaar in één of twee generaties uitgewist kunnen worden. Met een haast blinde ijver en ijzeren discipline lapten de West-Duitsers hun economie in razend tempo op tot het vermaarde ‘Wirtschaftswunder’. Vooral de kwaliteit van auto’s, huishoudelijke apparaten en machines genoot wereldfaam.
De Duitse frustratie over hun historie van de afgelopen honderd jaar is goed invoelbaar. Het is niet denkbeeldig dat goedgebekte volksmenners die frustratie zullen uitbuiten. Tot die volksmenners behoren psychopaten als Merz en Von der Leyen, machtige politici die kritieke posities hebben ingenomen. Het werkelijke gevaar dat een Europese oorlog zal worden ontketend zal van deze politici komen. Zij zullen het niet laten bij oorlogszuchtige taal alleen, maar zullen de onderhuidse frustraties van hun landgenoten misbruiken voor het uitlokken van oorlog.
Drie weken ben ik inmiddels op weg en ik heb ruim 1.400 km afgelegd. Ik reed niet alleen door prachtige landschappen maar ook door een stukje krijgsgeschiedenis.
De geschiedenis herhaalt zich voortdurend, maar nooit op dezelfde wijze.
Wat vertel ik mijn medemens?
- Terugkijkend op de Eerste Wereldoorlog is het onbegrijpelijk dat het ministerie van Defensie reclamespotjes maakt voor oorlogsvoering.
- Burgers zullen de smart van hun gewonde en gesneuvelde zonen, dochters, broers en zussen moeten dragen.
– einde artikel –
Je las een Premium artikel uit Gezond Verstand
Volg ons op social media
Kijk en beluister Gezond Verstand via
Gerelateerde berichten
