Bert Timmermans
De farmaceutische behandeling van kanker kan echter ook anders, bijvoorbeeld door de blik te richten op reeds vele jaren voor andere indicaties toegepaste medicijnen, die een genezend effect blijken te hebben op kanker. Hieronder bevinden zich Ivermectine en Fenbendazol, twee uiterst simpele, goedkope en reeds lang bestaande anti-parasitaire middelen, die een bredere werking blijken te hebben dan waarvoor ze oorspronkelijk op de markt werden gebracht.
De huidige verschillende behandelingen tegen kanker beogen genezend, levensverlengend of bij de palliatieve zorg tenminste pijn-reducerend te zijn. Bij operatieve ingrepen, bestraling, chemotherapie of hormonale therapie wordt de patiënt vaak behandeld met een combinatie van deze vier behandelingen.
Een groot deel van het behandelingsarsenaal tegen kanker bestaat dus uit dure geneesmiddelen en behandelingen. En juist vanwege die kosten is het de moeite waard om – wanneer dat tot de mogelijkheden behoort – een andere weg in te slaan. Men mag daarbij denken aan zogenaamde herpositionering: de ontwikkeling van nieuwe ‘indicaties’ voor sommige oudere al langer gebruikte geneesmiddelen. Dat zijn dus geneesmiddelen waarover al een massa aan klinische gegevens en veiligheidsinformatie beschikbaar is. Tevens zijn ze meestal vrij van octrooi, waardoor de kosten aanzienlijk lager zijn. Herpositionering verloopt sneller dan onderzoek naar het nut en de veiligheid van nieuwe geneesmiddelen, omdat er al veel over deze geneesmiddelen bekend is, wat de noodzaak voor nader onderzoek uitsluit.
Terwijl Ivermectine ooit begon als een behandeling voor parasitaire aandoeningen bij mens en dier, is het medicijn nu opnieuw onderwerp van intensief wetenschappelijk onderzoek. Internationale debatten en duizenden indrukwekkende persoonlijke ervaringen met dit middel getuigen van genezing en herstel van een breed scala aan ziekten.
Het gebruik van Ivermectine voor andere doeleinden dan parasitaire aandoeningen heeft in de Covid-periode vanwege de allesoverheersende propaganda een kwade reuk gekregen. Het bleek een effectief middel te zijn tegen Covid-19, maar het mocht niet worden gebruikt, omdat de gevestigde medische orde (zoals het Nederlands Huisartsen Genootschap) het niet wenste op te nemen in de gehanteerde protocollen. De achterliggende reden was dat een werkzaam middel tegen Covid-19 de noodtoelating van de in haast ontwikkelde lucratieve mRNA-prikken tegen Covid in de weg zou zitten. Daarmee zou een kolossaal verdienmodel voor Big Pharma wegvallen.
Ivermectine werd in de jaren zeventig ontdekt door de Japanse microbioloog Satoshi Omura, in samenwerking met de Ierse parasitoloog William C. Campbell. Het is oorspronkelijk afkomstig uit een natuurlijke bron van bodemmicroben. De ontdekking – van de hieruit afgeleide stof – leidde tot een doorbraak in de bestrijding van parasitaire ziekten, zoals rivierblindheid, elephantiasis en schurft. Beide wetenschappers wonnen in 2015 samen de Nobelprijs voor Fysiologie of Geneeskunde voor hun ontdekking van de werkzaamheid van Ivermectine tegen parasitaire ziekten. Het patent van Merck verliep in 1996.
Ivermectine blijkt nu ook een effectief middel tegen kanker te zijn. Uit een groeiend aantal studies blijkt dat het de ontwikkeling van tumorcellen afremt en de zogenaamde ‘tumorstamcellen’ aanpakt. Dit zijn kankercellen die bekendstaan om het creëren van terugkerende en therapieresistente tumoren. Ivermectine blijkt het effect van de bestaande chemotherapeutische middelen hiertegen te verhogen.
Van Ivermectine is na behandeling van miljoenen patiënten met diverse parasitaire ziekten vastgesteld dat het veilig is. Kankerpatiënten die gedurende maximaal 180 opeenvolgende dagen dagelijks vijf keer de standaarddosis Ivermectine (tot 1 mg per kg lichaamsgewicht) gebruikten, ondervonden geen ernstige bijwerkingen (De Castro et al., 2020). Bij gezonde vrijwilligers werd de dosis zelfs verhoogd tot 2 mg/kg, ook zonder ernstige bijwerkingen.
Ivermectine blijkt tot 15 keer veiliger dan aspirine, en kan wat veiligheid betreft helemaal niet worden vergeleken met de Covid-19-‘vaccins’. Daarom is Ivermectine een sterke kandidaat voor herpositionering naar potentieel gebruik als nieuw geneesmiddel tegen kanker.
Het medicijn dat door de media en sommige politici, zoals Attje Kuiken (PvdA) werd bespot als ‘paardenontwormer’ blijkt een wonderbaarlijke genezingspotentie te hebben. Behalve voor kanker blijkt het ook gebruikt te kunnen worden voor een groeiende groep aandoeningen, zoals de ziekte van Parkinson, Covid-19, mRNA-‘vaccin’schade, epilepsie en vele andere ziekten.
ver Ivermectine doen talrijke succesverhalen de ronde. Bijvoorbeeld dat van Joe Tippens, een 60-jarige man bij wie terminale kleincellige longkanker werd vastgesteld. Nadat hij nog maar een paar maanden te leven had, besloot Joe Ivermectine – volgens het protocol van oncoloog dr. Makis – als laatste redmiddel uit te proberen. Tot ieders verbazing begonnen zijn tumoren te krimpen en is hij nu kankervrij.
Een ander voorbeeld is Maria, een 45-jarige vrouw met borstkanker in stadium 3. Na het ondergaan van conventionele behandelingen met beperkt succes, wendde Maria zich tot het protocol van dr. Makis. Binnen enkele maanden was haar kanker in remissie en sindsdien leidt ze een gezond leven.
Deskundigen dringen wel aan op voorzichtigheid. Hoewel deze individuele verhalen overtuigend zijn, blijven ze anekdotisch en zijn grotere, klinische studies nodig om een duidelijk verband tussen Ivermectine en de genezing van kanker vast te stellen. Oncoloog Mary Smith zegt: “De resultaten zijn intrigerend, maar we hebben meer klinische gegevens nodig. Eén of twee gevallen, hoe overtuigend ook, maken geen behandeling. Het verdient zeker verder onderzoek.”
Helaas zijn er nog geen rapporten te vinden over dergelijke studies. Onderzoeken tot nu toe geven echter wel voldoende stof om het potentieel van Ivermectine en de vooruitzichten ervan na aanvullend onderzoek als een nieuw veelbelovend antikankermedicijn aan te tonen. De medische gemeenschap die, zoals de ervaring heeft geleerd, zonder inbreng van de macht van de farmaceutische industrie geen eigen beslissingen neemt, blijft intussen verdeeld over de kwestie. Sommige experts blijven sceptisch, terwijl andere Ivermectine zien als een potentieel veelbelovend geneesmiddel in de oncologie.
Naast Ivermectine kennen we Fenbendazol, een medicijn dat eveneens wordt gebruikt als antiparasiticum voor dieren. De belangrijkste werking is het doden van wormen, zoals haakwormen, rondwormen, lintwormen en zweepwormen. Verschillende recente nieuwe onderzoeken hebben laten doorschemeren dat Fenbendazol eveneens kankerbestrijdende eigenschappen heeft. Die werking werd ontdekt in het laboratorium van dr. Gregory Riggins van de Johns Hopkins Universiteit. Dat laboratorium staat bekend om zijn onderzoek naar genmutaties die kanker veroorzaken, en om de ontwikkeling van nieuwe geneesmiddelen in een preklinische setting. Daartoe onderzochten zij de behandeling van menselijke lymfeklierkanker in laboratoriummuizen. Verrassend genoeg slaagde een met Fenbendazol voorbehandelde groep muizen er niet in om experimenteel geïnduceerde lymfekankertumoren te laten groeien. Later toonde de studie aan dat Fenbendazol de tumorgroei aanzienlijk remde.
Vervolgens is het medicijn met succes gebruikt voor de behandeling van verschillende vormen van kanker, waaronder alvleesklierkanker, prostaatkanker, colorectale kanker, longkanker, darmkanker, melanoom, lymfoom en glioblastoom. Volgens een artikel in Nature uit 2018 veroorzaakt Fenbendazol de dood van kankercellen door meerdere cellulaire routes te bewandelen. Het helpt kankercellen te vernietigen door hun suikeropname te onderbreken, waardoor de gevoeligheid voor kankergeneesmiddelen wordt verhoogd en de omvang van de tumoren afneemt. Wanneer het samen met bepaalde vitaminesupplementen wordt ingenomen, vertoont Fenbendazol krachtige anti-tumoreigenschappen. Het werkt ook goed als aanvullende therapie bij chemotherapie en bestraling.
De officiële gegevens over de doeltreffendheid van Fenbendazol zijn vrij schaars, aangezien het geneesmiddel reeds op grote schaal beschikbaar is, het octrooi is verlopen en de farmaceutische bedrijven er geen voordeel in zien zich er nog mee te bemoeien. Dus lijken grote investeerders geen verdere stappen te zullen ondernemen om de informatie over hoe Fenbendazol in de dagelijkse praktijk zou kunnen worden toegepast om kanker te genezen, wereldkundig te maken. We hebben hier dus te maken met eenzelfde verhaal als met Ivermectine.
Gelukkig zijn er voldoende toxicologische en preklinische gegevens beschikbaar die degenen die Fenbendazol of Ivermectine willen uitproberen, kunnen informeren over hoe het veilig kan worden ingenomen en hoe het kan helpen bij hun behandeling van kanker.
Maar wat de officiële medische wetenschap betreft, kunnen uiteindelijk alleen aanvullende klinische studies de belangrijkste vragen beantwoorden over hoe Ivermectine en Fenbendazol in de klinische praktijk kunnen worden gebruikt.
Dit is zowel uitdagend voor degenen die innovaties in de behandeling van kanker een goed hart toedragen, als voor overheden en verzekeraars, omdat de kosten van de geneeskundige behandeling van kanker flink kunnen worden gedrukt. Dat niet iedereen daar blij mee is, behoeft waarschijnlijk geen nadere toelichting.
Wat vertel ik mijn medemens?
- De kosten voor het behandelen van kanker kunnen gedrukt worden door herpositionering: de ontwikkeling van nieuwe ‘indicaties’ voor sommige oudere al langer gebruikte geneesmiddelen.
- Hieronder bevinden zich Ivermectine en Fenbendazol, twee uiterst simpele, goedkope en reeds lang bestaande anti-parasitaire middelen.
– einde artikel –
Je las een Premium artikel uit Gezond Verstand
Volg ons op social media
Kijk en beluister Gezond Verstand via
Gerelateerde berichten
