Sander Boon
Trump en zijn team hebben sinds begin deze maand cruciale wapens in handen gekregen om de Amerikaanse economische en geopolitieke macht te revitaliseren: de GENIUS-act, de Big Beautiful Bill en de belangrijke uitspraak van het Hooggerechtshof dat federale rechters constitutioneel ondergeschikt zijn aan presidentiële decreten. De GENIUS-act is een wet die de wereld van cryptovaluta integreert in de traditionele banksector. Het geeft zogenaamde stablecoins een belangrijke rol hierin, omdat deze in nationale valuta gedenomineerde digitale tokens letterlijk een brugfunctie vervullen die deze twee werelden aan elkaar koppelen. Voor veel analisten is het een wet die de belangen van de Trump-clan dient en bovendien ook tot een mondiaal casino van speculatieve bubbels zal leiden. Wat zij niet zien, is dat stablecoins een uitweg bieden uit een sinds 2008 door enorm hoge schulden geplaagde westerse economie.
Centrale banken en overheden kozen er tijdens die kredietcrisis voor om banken te redden en de waarde van bezittingen van belangrijke instituties als pensioenfondsen en verzekeraars te ondersteunen. Met de ingreep van ‘kwantitatieve verruiming’ – het massaal opkopen van staatsobligaties en hypotheekleningen – zorgden centrale banken er bovendien voor dat beurzen en vastgoed weer in waarde stegen, wat resulteerde in een enorm gegroeide kloof tussen rijk en arm. Het is deze laatstgenoemde groep, de armen, die Trump nu wil ondersteunen. Ten koste van de rijken. De route hiertoe is het bezit van stablecoins. Met het beleid van Trump en Bessent worden die een reddingsvlot voor spaarders. Waar banktegoeden ongedekt zijn (en slechts beperkt verzekerd via FDIC), vertegenwoordigen stablecoins een directe claim op Amerikaanse staatsobligaties – oftewel op de overheid zelf. Dat maakt ze betrouwbaarder dan menige bank.
In feite introduceert de VS hiermee een parallelle geldvorm naast de dollar: digitaal, gedekt, transparant en veerkrachtig in crisistijd. Volgens minister Bessent: “Een bloeiend stablecoin-ecosysteem zal de vraag naar staatsleningen versterken, de schuldenlast verlichten, én miljoenen mensen toegang geven tot een digitale dollareconomie.”
Wat deze transitie revolutionair maakt volgens financieel analisten Pippa Malmgren en Izabella Kaminska, is dat iedere onderneming – groot of klein – dankzij stablecoins een eigen digitale munt kan gaan uitgeven binnen het nu nog stabiele kader van de dollar. Vergelijk het met de beursgang van een bedrijf, maar zonder de torenhoge kosten, juridische hindernissen of institutionele gatekeepers. Een ondernemer die geld nodig heeft voor uitbreiding of innovatie hoeft zich straks niet meer te onderwerpen aan banken, durfinvesteerders of pensioenfondsen. Via stablecoins kunnen bedrijven direct uit de markt geld op gaan halen, net als met crowdfunding. In deze nieuwe stablecoin-economie worden het individu en het kleinbedrijf weer soeverein. Burgers kunnen zelf beslissen waar ze hun geld aan uitlenen, wie ze willen steunen en welke projecten ze belangrijk vinden.
De allocatie van kapitaal verloopt dan weer op basis van principes als marktwerking en vertrouwen, in plaats van de ideologische meetlat van de van bovenaf opgelegde keurmerken van ‘duurzaamheid’ en klimaatregels, samen met banken die overheden en grote bedrijven voortrekken boven het mkb. Stablecoins worden daarmee niet alleen een nieuw betaalmiddel, maar ook een alternatief financieringskanaal, een vehikel voor spaargeld en een fundamenteel ander model voor economische organisatie. Het is een monetaire innovatie die volgens Malmgren net zo ingrijpend zal gaan uitpakken als de wijzigingen die in de negentiende eeuw aan de wieg stonden van de Industriële Revolutie en de Britse mondiale dominantie. Het zal de dominante rol van banken en schaduwbanken in de economie beperken, de financiering van Deep State-instituties en ngo’s verregaand inperken en meer macht geven aan het individu.
De op 4 juli jl. door Trump getekende Big Beautiful Bill is een tweede component van de hervorming. Daarmee worden de forse belastingverlagingen uit zijn eerste termijn permanent, wordt overwerk niet belast en worden belangrijke delen van de economie gerevitaliseerd. Dit alles om ervoor te zorgen dat werken loont, en dat de ‘maakindustrie’ in de VS een grote impuls krijgt.
Daarnaast worden de belastingen voor Amerikaanse bedrijven en huishoudens verlaagd, waardoor de staatsschuld de komende tien jaar naar schatting met $ 3,5 biljoen zal toenemen. De Big Beautiful Bill beschermt en stimuleert de binnenlandse industrie. Hiermee zet Trump in op economische soevereiniteit en een her-industrialisering van de VS. Ook wil Trump meer grip op de almaar oplopende kosten van medische zorg en immigratie. Hij gaat ervan uit dat een combinatie van digitalisering van de economie, mondiale herschikking van handelsstromen en een groeiende economie borg zullen staan voor de extra investeringen die volgen uit de wet en de staatsschuld houdbaar maakt. Het is een economisch recept dat in de beginjaren van president Ronald Reagan goed uitpakte.
Het begrotingsplan van Trump wordt door de gevestigde media bijna unaniem weggezet als asociaal, onrealistisch en financieel roekeloos, omdat het klimaatbeleid van de vorige regering grotendeels wordt teruggedraaid en meer ruimte wordt gegeven voor nieuwe projecten ten aanzien van olie- en gaswinning. In weerwil van deze kritiek is de Big Beautiful Bill een doordacht plan om inefficiënte overheidsuitgaven te schrappen en de productieve economie nieuw leven in te blazen. Het geeft Trump de mogelijkheid om radicale hervormingen door te voeren in het fundament van het financiële systeem, een transitie waarin stablecoins een sleutelfunctie vervullen.
Een formidabele hindermacht om te kunnen hervormen zijn de progressieve federale agentschappen, die samen met het wijdvertakte netwerk van internationaal opererende ngo’s de Deep State vormen. Trump krijgt hierbij echter hulp van een recente uitspraak van het Hooggerechtshof. Die heeft bepaald dat federale rechters geen hindernis meer mogen vormen bij het uitvoeren van presidentiële decreten.
Hiervoor deden ze dat door bijvoorbeeld te bepalen dat een decreet beter moest worden onderbouwd, of dat die indruiste tegen de grondwet. Federale rechters beschermden op deze manier de 425 federale agentschappen die Trump wil kortwieken (NED) of wil beëindigen (USAID). De federale bureaucratische leemlaag groeide sinds president Roosevelt (in functie van 1933 tot 1945) als kool, en alle eropvolgende Amerikaanse presidenten hebben dit niet in de weg gestaan. Het is een ongecontroleerde macht geworden die, net als de Sovjet-nomenklatura, de eigen belangen en visies belangrijker vindt dan het dienen van de nationale economie en het welzijn van de bevolking.
In 2014 schreef professor aan de Columbia Law School Philip Hamburger in zijn boek Is Administrative Law Unlawful? over de ongrondwettelijkheid van deze agentschappen. Ze blijken niet alleen ongrondwettelijk, maar blijkens de onlangs bewezen actieve samenspanning van een aantal geheime diensten tegen Trump in de vorm van de Russia Hoax, waren zij ook wetteloos. De uitspraak van het Hooggerechtshof geeft Trumps beleid om verregaand in deze federale agentschappen te snijden vleugels.
Waar Trump met de GENIUS Act, de Big Beautiful Bill en de inperking van de bureaucratische federale macht voor decentralisatie en marktdynamiek kiest, kiest Europa echter voor centralisatie en planeconomie. De ECB werkt versneld aan een centrale digitale euro, waarin het spaargeld van burgers wordt gekoppeld aan het beleidsdoel van de dag: klimaat, inclusie, defensie, digitalisering. Spaargeld wordt via regels, subsidies en belastingvoordelen geduwd richting staatsobligaties en politiek gewenste sectoren, en niet naar waar het werkelijke rendement ligt. De ECB ziet stablecoins nog steeds als een bedreiging – voor de bankensector én voor haar eigen machtspositie. In haar communicatie spreekt de centrale bank over het “stabiliseren van kapitaalmarkten” en “het mobiliseren van spaartegoeden voor Europese doelen”. Wat dit betekent is helder: men wil het spaargeld van de burger gebruiken voor politieke projecten, zonder tussenkomst van democratische processen of een zuiverend marktmechanisme. Voormalig ECB-lid en huidig directeur van de Franse Grootbank Société générale, Lorenzo Bini Smaghi, ziet de bui al hangen en schreef begin deze maand in de Financial Times dat Europa door stablecoins te wantrouwen en te ontmoedigen economisch zal marginaliseren.
Als Europese burgers dan over de heg gaan kijken en op andere plekken in de wereld de welvaart zien toenemen zal – zo leert de geschiedenis – de toenemende onvrede met het Europese beleid leiden tot politieke en sociale onrust en afgedwongen hervormingen.
– einde artikel –
Je las een Premium artikel uit Gezond Verstand
Volg ons op social media
Kijk en beluister Gezond Verstand via
Gerelateerde berichten
