Feminisme geen natuurlijk fenomeen, maar een CIA-operatie

Waar de eerste golf van het feminisme zich vooral bezighield met de juridische gelijkheid van mannen en vrouwen, ging de tweede golf over de revolutie op het gebied van seksuele en reproductieve rechten. Een van de invloedrijkste feministes van de twintigste eeuw was Margaret Sanger, de oprichtster van Planned Parenthood. Met financiering van John D. Rockefeller Jr. opende Sanger in 1923 haar Clinical Research Bureau, de eerste officiële anticonceptiekliniek in de Verenigde Staten. Ook schreef ze talloze feministische boeken en artikelen. Ze heeft een grote invloed gehad op de publieke opinie over het moederschap, dat ze gelijkstelde aan slavernij. Uit haar boek Woman and the New Race komt haar beroemde uitspraak: “Het meest barmhartige dat een groot gezin voor een van zijn zuigelingen kan doen, is het doden.”

Sinds door de opkomst van het internet haar racistische eugenetische standpunten aan het licht werden gebracht, is er steeds meer kritiek gekomen op Sanger. Zij omringde zich met enkele zeer dubieuze figuren. Het werk van de Duitse psychiater/onderzoeker Ernst Rüdin verscheen regelmatig in Sangers tijdschrift Birth Control Review. Rüdin deed samen met Emil Kraepelin onderzoek naar psychiatrische en geestelijke stoornissen bij het Kaiser Wilhelm Society for the Advancement of Science in Duitsland. Beide mannen waren eugenetici en voorstanders van de zogenoemde ‘rassenhygiëne’, een theorie van darwinistische eugenetici in Amerika die tevens door de Rockefellers werden ondersteund. Rüdin was lid van de ‘Deskundige Commissie voor Vraagstukken inzake Bevolkings- en Rassenbeleid’ van de Nazi-partij, waar hij pleitte voor het steriliseren van mensen met een lichamelijke of geestelijke beperking. Hij ontving als lid van de Nazi-partij voor zijn eugenetische werk twee prijzen, die hij van Adolf Hitler zelf in ontvangst nam. Rüdin stond ook bekend om zijn openbare lezingen waarin hij sprak over het belang van het ‘elimineren’ van kinderen van ‘duidelijk inferieure kwaliteit’.

Margaret Sanger koesterde gelijksoortige ideeën over kinderen. Met haar strijd voor de legalisering van abortus en anticonceptie heeft ze onmiskenbaar de wereld veranderd – niet alleen in het Westen, maar wereldwijd, en in die mate dat de westerse wereld nu met een sterke bevolkingskrimp te maken heeft. In Nederland krijgt een vrouw bijvoorbeeld gemiddeld nog maar 1,48 kinderen, ver onder de 2,1, het geboortecijfer dat nodig is om het bevolkingsaantal stabiel te houden. Hoewel de tijd na de Tweede Wereldoorlog bekend staat als de ‘babyboom’, zakten de geboortecijfers na de opkomst van de anticonceptiepil en later de legalisering van abortus in de jaren zeventig weer onder het vervangingsniveau. De overbevolkingspropaganda bleef echter hoogtij vieren in de media, met boeken als The Population Bomb van Paul Ehrlich uit 1968. Ondanks dat de voorspellingen van dit boek van hongersnoden, torenhoge sterftecijfers en massale verhongering volstrekt onjuist bleken, heeft het boek een enorme culturele en academische impact gehad. In feite bestaan er twee wereldvisies over de mens: de mens die als een plaag gecontroleerd moet worden en de mens van wie het leven als een geschenk wordt gezien.

Een bekende feministe in Europa was de Franse filosofe Simone de Beauvoir. In haar bekendste boek, De tweede sekse uit 1949, legde ze al de basis voor de hedendaagse transgenderideologie met de beroemde uitspraak: “Je wordt niet als vrouw geboren, maar tot vrouw gemaakt.” Net als Margaret Sanger had De Beauvoir een negatieve kijk op het moederschap en geloofde ze niet in een aangeboren moederinstinct. Ze heeft zelf dan ook geen kinderen gekregen. Volgens haar zal de onderdrukking van vrouwen net zolang bestaan totdat het gezin – of zoals ze vaak zei ‘de mythe van het gezin en de mythe van het moederschap’ – wordt vernietigd. Vrouwen zouden niet de keuze mogen hebben om thuis te blijven om voor de kinderen te zorgen, want zou die keuze er zijn, dan zouden teveel vrouwen daarvoor kiezen – aldus De Beauvoir. Ze werd ontslagen als docente en haar lesbevoegdheid werd ingetrokken omdat ze een 17-jarige leerling verleid zou hebben.

Het narratief dat verveelde huisvrouwen uit zichzelf in opstand kwamen om zich los te rukken uit de ketenen van het huiselijk slavenbestaan klopt niet. De feministische revolutie van de jaren zestig en zeventig was vooraf bedacht, zorgvuldig georkestreerd en doelbewust gemanipuleerd. De beruchte CIA-operatie Operation Mockingbird heeft door het infiltreren en beïnvloeden van de media wereldwijd voor een groot deel bijgedragen aan het verspreiden van het hedendaagse feministische gedachtegoed. Gloria Steinem vertegenwoordigde in de jaren zestig en zeventig van de vorige eeuw het gezicht van het feminisme in de Verenigde Staten. Haar journalistieke werk werd door de CIA aangestuurd en gefinancierd met de bedoeling om de westerse cultuur te liberaliseren, waarbij het feminisme een belangrijke rol speelde. Steinem was niet de enige door de CIA betaalde journaliste. Uit een artikel van Carl Bernstein in Rolling Stone uit 1977, getiteld The CIA and the Media, bleek uit gedetailleerde bevindingen van een Congressonderzoek dat er destijds ongeveer vierhonderd journalisten als informanten voor de CIA werkten – waaronder Katherine Graham, de toenmalige eigenaar van The Washington Post. Ook het tijdschrift Ms. Magazine is met CIA-financiering opgezet om de Amerikaanse cultuur te beïnvloeden. Het verscheen voor het eerst in 1972 en wordt beschouwd als het eerste mainstream feministische tijdschrift, opgericht door Gloria Steinem en haar CIA-gelieerde collega Clay Felker. Het blad was zeer populair en van grote invloed in de jaren zeventig en tachtig.