Jan van Dijk
Deze theorie staat in schril contrast met de realiteit van de langetermijnvisie van de grootste oliehandelaar ter wereld, Vitol, die als hoofdconclusie heeft dat er tot het jaar 2040 geen wereldwijde vermindering van het totale olieverbruik zal plaatsvinden. Zonder nieuwe, buitengewoon goed werkende en werkelijk innovatieve, technologieën die de vraag naar olie zouden kunnen beïnvloeden, draait de wereld door op de raffinage van ruwe olie. Een deel van het Noorse kabinet ziet ook het Europese energie-afbraakbeleid. Hierdoor is begin 2025 het Noorse kabinet gevallen, omdat adoptie van de Europese energiewetten in Noorwegen de coalitie uit elkaar heeft gedreven. In Amerika wordt de ‘klimaatwetenschap’ op dit moment keihard aangepakt, terwijl dit in Europa nog niet eens ter discussie staat. En dat, terwijl de Europese ‘Green Deal’ eigenlijk rijp is voor de slacht.
Het Europese energiebeleid leidt tot energie-armoede. Dit zag een deel van de politici in het rijkste land van Europa, Noorwegen, ook. In een poging om een wit voetje te halen bij de EU, drongen de linkse partijen in Noorwegen aan om de EU-wetten voor energie-efficiëntie en hernieuwbare energie op te nemen in de lokale Noorse wetgeving, iets waar de centrumrechtse partijen fel tegen waren. Geen enkel land is immuun voor de politisering van energie. Ook niet een land als Noorwegen, met een bijna onbeperkte hoeveelheid aan eigen beschikbare energie. Een korte terugblik brengt ons naar december 2024, waar de energieprijzen in Zuid-Noorwegen van de ene op de andere dag bijna twintig keer hoger werden, vanwege een enorme toename van de Noorse elektriciteitsexport naar Duitsland. Toen in begin 2005 in Europa het CO₂-emissiehandel-systeem werd geïmplementeerd, kwam de artificiële hernieuwbare energiemarkt op volle toeren en werd energie opgewekt uit Noorse waterkracht een zeer gewild product.
Om de Noorse groene energie te kunnen exporteren naar de Europese lidstaten zijn nieuwe verbindingen met de omliggende landen aangelegd. Dit leidde echter tot hogere lokale elektriciteitskosten, omdat de groeiende vraag van de energiehongerige zuiderburen de prijs van de Noorse – ooit overvloedige, betaalbare, flexibele en groene – energie deed stijgen. Deze marktopzet leidde dus tot lagere prijzen in het gekoppelde Europese systeem als geheel, terwijl Noorse huishoudens ineens veel meer betaalden voor elektriciteit. Als bijwerking van deze structuur werden de waterkrachtcentrales zeer winstgevend, ten koste van het publiek, en werd de overheid gedwongen de elektriciteitsrekeningen van huishoudens zwaar te subsidiëren, om zo de ontevredenheid van het publiek te balanceren. Betaalbare elektriciteit en democratie gaan hand in hand, alleen is dit nog niet in alle landen in Europa doorgedrongen.
Nederland lijdt keiharde economische schade door tekorten aan aansluitingen op het overvolle stroomnet. De kranten staan vol met reportages over bedrijven die geen stroomaansluiting kunnen krijgen en uiteindelijk beslissen om hun bedrijf te verplaatsen naar andere landen.
De toekomst van de Nederlandse industrie hangt aan een zijden draadje. Politiek klimaatbeleid, vastgelegd in dikke dossiers, heeft geleid tot wachttijden van meer dan drie jaar voor zoiets simpels als een stroomaansluiting. Het kabinet-Schoof is daarnaast ook nog van plan de Nederlandse industrie te pijnigen met de invoering van een plastic-heffing. Het verdienvermogen van Nederland neemt af en de Europese Unie is van plan dit nog verder af te bouwen met de aangekondigde Clean Industrial Deal. De Europese klimaattragedie bereikt hiermee een nieuw dieptepunt, met een versnelling van de uitrol van ‘schone’ energie, een versnelling van de elektrificatie van het vervoer, het voltooien van de interne energiemarkt met nog meer fysieke verbindingen en het verminderen van de afhankelijkheid van geïmporteerde fossiele brandstoffen. Het Europese de-carbonisatie-project krijgt een startkapitaal van € 100 miljard. De ‘Clean Industrial Deal’ is een vorm van overheidscorruptie en diefstal van de Europese burgers en het bedrijfsleven van ongekende proporties. De mantra van president Trump is het vernietigen van de ‘Green New Scam’. Europa vaart echter op krankzinnige wijze op volle kracht tegen deze stroom in.
De wereld heeft in de afgelopen 25 jaar al bijna € 10.000 miljard uitgegeven aan de overgang naar groene energie. Maar hernieuwbare energie vertegenwoordigt vandaag slechts 2-3% van het wereldwijde energieverbruik. Een economisch principe luidt dat beleid niet sneller kan evolueren dan technologie. De Brusselse bureaucratie heeft hier een geheel eigen visie op en dringt haar beleid op aan alle lidstaten. Zonder een evenwichtige aanpak zullen Europese landen een CO₂-voetafdruk van nul hebben, omdat ze uiteindelijk geen industrie meer overhouden. Het omarmen van hernieuwbare energiebronnen door middel van een nuchtere aanpak op de vrije markt is de enige kans voor groene energie, omdat in een vrije markt de eigenaar van het product zelf de consequenties voelt wanneer de resultaten tegenvallen en er verlies wordt geleden.
In de toekomstvisie van Vitol – de grootste onafhankelijke energiehandelaar ter wereld – draait de wereld in 2040 qua energie nog steeds vooral op fossiele brandstoffen. Met een omzet van $ 400 miljard in 2023 is Vitol het op één na grootste bedrijf ter wereld. Een horizon van vijftien jaar tot 2040 sluit goed aan bij technologische cycli en komt in grote lijnen overeen met de gemiddelde leeftijd van een auto. Bij een prognose via een model is het na vijftien jaar moeilijker om te anticiperen op de evolutie van de beïnvloedende factoren, wat leidt tot grotere niveaus van onzekerheid. Door bevolkingsgroei, economische groei en verstedelijking blijft de vraag naar transport, plastic, chemicaliën en energie hoog en zal de vraag naar olie toenemen. Naarmate de welvaart in Europa hoog blijft, zal de vraag naar aardolie hoog blijven en zullen we moeten blijven investeren in kennis en baanbrekende technologieën.
Het Amerikaanse ministerie van Landbouw heeft opdracht gekregen om webpagina’s die gewijd zijn aan klimaatverandering offline te halen. Met dit soort acties raakt Amerika de Europese bureaucraten in het groene hart. In Brussel leven de bureaucraten in de illusie dat ze deel uitmaakten van iets groots, iets machtigs. De orwelliaanse Europese Commissaris van Klimaat en Schone Groei, Wopke Hoekstra, vertelt de EU-ambtenaren dat ze de toekomst van de wereld vormgeven. Dit, ondanks het feit dat er duidelijke tekenen zijn van ernstig verval binnen de Europese landsgrenzen doordat bedrijven failliet gaan, industrieën wegtrekken, de koopkracht van de bevolking sterk afneemt en de werkeloosheid toeneemt.
De wereld draait op olie en Europa draait niet meer mee. De wereld interesseert zich steeds minder voor de EU, doordat energiezekerheid er tot de verleden tijd behoort. De bureaucraten zijn vooral goed in mooi weer spelen en vergokken ondertussen alles wat we hebben opgebouwd. De groene droom staat op instorten, het groene Europese sprookje van Frans Timmermans en Gretha Thunberg is voorbij. Europa is een werelddeel met een ineffectieve energiestrategie wat zal leiden tot een pijnlijke langzame dood van de huidige Europese opzet.
Windenergie is technologisch gezien niet in staat gebleken een gezonde ommekeer in de energievoorziening te bewerkstelligen. Zonnecel-technologie is eveneens een doodlopende weg. Het wordt tijd dat Europa de nieuwe dieselwetgeving terugdraait. Deze Europese politieke waanzin zou gestopt moeten kunnen worden als resultaat van verkiezingen, maar zolang er van democratie nog maar nauwelijks sprake is en veel van de kiezers in slaap zijn gesust, loopt het leven van elke Europeaan schade op. Het is tijd voor tegengas in Europa. Ruwe olie is van het grootste belang voor het leveren van energiezekerheid, want energiezekerheid stimuleert welvaart en groei
Wat vertel ik mijn medemens?
- Vitol, de grootste oliehandelaar ter wereld, voorziet dat er tot het jaar 2040 geen wereldwijde vermindering van het totale olieverbruik zal plaatsvinden.
- Begin 2025 viel het Noorse kabinet, omdat een deel van de politici in Noorwegen het Europese energie-afbraakbeleid ziet.
- Politiek klimaatbeleid heeft ervoor gezorgd dat de toekomst van de Nederlandse industrie aan een zijden draadje hangt.
– einde artikel –
Je las een Premium artikel uit Gezond Verstand
Volg ons op social media
Kijk en beluister Gezond Verstand via
Gerelateerde berichten
