De grote moordpartij in Syrië

Gelijktijdig met de ramadan is in Syrië een slachting van voornamelijk alawieten begonnen. De horden van Tahrir al-Sham, in de kuststreek van Syrië, houden huis onder de alawietische bevolking Ze trekken systematisch van huis tot huis en moorden de bewoners uit. De recente genocide in Syrië, die al meer dan tienduizend burgerslachtoffers heeft geëist, is geen sektarisch conflict, maar een doelbewuste westerse/zionistische strategie om de hele regio te overheersen. Syrië vormde ondanks alle andersluidende berichten een stabiele factor in de regio. Het vormde een tegenwicht voor zowel de heerszucht van Israël als die van de VS en de voormalige koloniale macht Frankrijk. Syrië heeft altijd Palestina ondersteund en werd daarom tot de As van Verzet gerekend, en deze as moest ten koste van alles verbroken worden.

Men zou mogen verwachten dat het ‘beschaafde’ Westen tegen deze slachtingen zou protesteren. De VS en Rusland hebben weliswaar gezamenlijk een motie bij de VN ingediend, maar de EU lijkt er welhaast goedkeurend op toe te zien. Op 8 maart kwam het met de verklaring: “De Europese Unie veroordeelt met kracht de recente aanvallen, naar verluidt door pro-Assad-elementen, op voorlopige regeringstroepen in de kustgebieden van Syrië en alle geweld tegen burgers.” Daarmee worden de slachtoffers als daders afgeschilderd. De ‘reguliere’ Syrische troepen werden volgens deze lezing door pro-Assad-elementen aangevallen en moesten zich verdedigen. Ook later volgde geen veroordeling; de Syrische minister van Buitenlandse Zaken werd op 17 maart in Brussel bij een donorconferentie ontvangen, nadat hij eerst van de terrorisme-opsporingslijst was afgehaald. Syrië werd € 5,8 miljard beloofd voor wederopbouw. De EU is weer in dezelfde valstrik gelopen als ook al eerder het geval was bij het Oekraïne-conflict en de genocide van Gaza. Zonder de feiten te kennen, wordt gekozen tussen ‘goed’ en ‘kwaad’. Door partij te kiezen heeft Europa zichzelf als bemiddelaar buitenspel gezet.

De toekomst voor Syrië ziet er buitengewoon slecht uit. De etnische en religieuze spanningen zullen waarschijnlijk nog verder oplopen. Het ziet ernaar uit dat de machtsgreep in Syrië zorgvuldig was gepland en georganiseerd, door de samenwerking van Turkse, Israëlitische en nog andere geheime diensten. Nu lijken er scheuren in dit verbond te komen. Israël dringt vanaf het zuiden steeds verder door in de richting van Damascus terwijl Erdoğan nog steeds droomt van een herstel van het Osmaanse rijk, dat zich tot Jeruzalem moet uitstrekken. Hier tekent zich een nieuw conflict af en zowel Israël als Turkije hebben Rusland verzocht om in Syrië aanwezig te blijven, om bij een escalatie te kunnen bemiddelen. De EU heeft in eerste instantie geëist dat de Russische militaire bases in Syrië ontruimd moeten worden, voordat er sprake kan zijn van financiële hulp.