Cornelis de Deugd en Jeroen van den Berg m.m.v. Franziska Zeller
Er komt geen staakt-het-vuren. Donald Trump heeft meer dan eens duidelijk gemaakt dat vrede in Oekraïne alleen mogelijk is via het herstel van vertrouwen dat noodzakelijkerwijs voorafgaat aan het herstellen van relaties met Rusland. Poetin en Lavrov zijn bij herhaling heel duidelijk geweest dat er geen staakt-het-vuren komt én dat het probleem bij de bron aangepakt moet worden. Een eventuele vredesmacht zal opgevat worden als een vijandig huurlingenleger dat zonder pardon vernietigd zal worden. Het zal duidelijk zijn dat het herstel van relaties vooraf moet gaan aan een oplossing voor de proxyoorlog in Oekraïne. Een staakt-het-vuren is eenvoudigweg onverenigbaar met hernieuwde Amerikaans-Russische relaties.
De stellingname van Trump staat diametraal tegenover een lange voorgeschiedenis van het directe gebruik, door de VS, van Oekraïne als vehikel om tegen Rusland te strijden. Het meest bekend zijn de NAVO-uitbreidingen vanaf midden jaren negentig, de Maidan-coup in 2014 en het daaruit voortgekomen militaire ingrijpen door Rusland vanaf 2022. Het is de VS geweest die willens en wetens op deze oorlog heeft aangestuurd en tot voor kort elke vorm van diplomatie heeft afgewezen.
De Franse president Macron en de Britse premier Starmer zijn daags voor Zelenski’s bezoek nog bij Trump geweest. Hun retoriek gaat in de richting van een stabiele vrede op basis van een staakt-het-vuren, die dan bewaakt moet gaan worden door Britse en Franse vredestroepen. Zij willen dit echter alleen doen op basis van Amerikaanse garanties, hetgeen betekent dat zij langs een omweg de VS rechtstreeks in een oorlog met Rusland willen manoeuvreren. Feitelijk blijven Macron en Starmer hameren op het oude scenario van voortzetting en escalatie van de oorlog, uiteraard met financiële en militaire steun van de VS. Trump heeft echter zijn rug recht gehouden en meermalen herhaald dat er géén Amerikaanse garanties komen. Hij heeft hen beiden met helemaal niets naar huis laten gaan.
Zelenski is uit het Witte Huis gezet nadat hij zich verbaal had misdragen. Maar, los daarvan, was het scenario identiek aan de bezoeken van Macron en Starmer. Bij alle drie ging het om Amerikaanse garanties, militaire middelen en financiële steun. Het waren wanhopige pogingen om de VS betrokken te houden bij de oorlog en als het even kan de VS zelfs in een directe oorlog met Rusland te brengen. Zelenski kwam ook om wapens en geld, maar wilde onder geen beding praten over zijn schrikbewind in Oekraïne, noch over verkiezingen, laat staan over een onderhandelde vrede met Rusland. Zijn toon was bij vlagen zelfs dreigend (het moment dat de vlam in de pan sloeg), een duidelijk signaal dat hij geen vrede wil. Aanvankelijk was het plan Zelenski een overeenkomst te laten tekenen aangaande zeldzame aardmetalen. Zo ver is het uiteraard niet gekomen. De VS zou op grond van deze overeenkomst de beschikking krijgen over deze metalen, waarbij een belangrijk deel van de opbrengst bedoeld is om te betalen voor geleverde en eventueel nog te leveren steun aan Oekraïne.
De zeldzame-aardmetalendeal was mogelijk een grote valstrik. Allereerst heeft Oekraïne nauwelijks zeldzame aardmetalen die nog economisch te winnen zijn. De interessante reserves die ze ooit hadden zijn inmiddels in Russische handen. Het is uitgesloten dat Trump dit niet zou weten, hetgeen aannemelijk maakt dat hij deze deal voornamelijk opgezet heeft als een val voor Zelenski – om hem te dwingen onder Amerikaanse leiding tot vrede te komen. Het dramatische verloop in het Witte Huis heeft er echter wel voor gezorgd dat Zelenksi nu ook buitenspel staat, samen met Europa. Trump heeft letterlijk gezegd dat “Zelenski terug mag komen als hij voor vrede is en niet voor oorlog”. Trump heeft ook besloten om met eventueel nog lopende steun voor Oekraïne alsnog op te houden, of deze helemaal te annuleren. Kortom, de VS heeft nu volledig de handen vrij om met Rusland in gesprek te gaan over hernieuwde diplomatieke relaties en economische samenwerking. Het belang hiervan is, bij wijze van spreken, oneindig veel groter dan een nagenoeg betekenisloze deal over zeldzame aardmetalen. Dit laatste ondersteunt de valstrik-these.
‘Er is een nieuwe sheriff in de stad’, zoals wel wordt gezegd en de wind is 180 graden gedraaid. Het is een radicale ommezwaai van het met geweld afdwingen van een unipolaire wereldhegemonie naar diplomatie op basis van gelijkwaardigheid en gedeelde, wederzijds voordelige belangen. Trump heeft een grote vastberadenheid aan de dag gelegd om zijn doelen te bereiken. Deze vastberadenheid is alom zichtbaar en zeker niet alleen in zijn consequente weigering van Amerikaanse garanties.
Trump heeft een toespraak gehouden bij een gezamenlijke sessie van het Huis van Afgevaardigden en de Senaat. Een sessie als deze geldt binnen de Amerikaanse politieke traditie als heel belangrijk en krijgt ook navenant veel aandacht. De inhoud was dan ook vooral bedoeld voor het thuisfront. Hij benadrukte keer op keer de vele aspecten van zijn ‘Trump Revolutie’ die in zes weken tijd al in gang gezet zijn. Het is uiteraard bedoeld om zo veel mogelijk steun te winnen en te consolideren.
Ook ‘Russiagate’ is door Trump ter sprake gebracht. Hij stelde dat niet alleen hij maar ook Poetin hiervan schade hebben ondervonden. Het lijkt een detail, maar de Oekraïne-oorlog genoot vanaf de start ongebreidelde steun, in hoge mate gedragen door de immense anti-Ruslandhysterie die ontketend werd als gevolg van Russiagate. Deze oorlog zou zonder Russiagate mogelijk niet eens hebben bestaan, dan wel in korte tijd beëindigd zijn. Trump maakt hiermee bovenal duidelijk dat hij Poetin als een gelijkwaardige gesprekspartner beschouwt, en Amerikaans-Russische betrekkingen op die basis wil herstellen. De breuk met de recente geschiedenis die hij heeft geforceerd is kolossaal.
De VS zou graag met Iran onderhandelen over hun nucleaire technologie. Niemand wil dat Iran de beschikking gaat krijgen over kernwapens en Iran heeft laten weten dat zelf ook niet te willen. Er zijn nu geluiden dat Rusland in staat en bereid is om als mediator op te treden ten behoeve van dergelijke onderhandelingen. Rusland zou ook inspecties kunnen uitvoeren. Het zou allerwegen een gouden greep zijn, aangezien alle partijen hier grote, gedeelde belangen bij hebben. Iran wil veiligheid, Rusland wil vrede en multipolaire betrekkingen, en de VS wil geen Iraanse kernwapens – niet in de laatste plaats om het Israël onmogelijk te maken nog langer een oorlog tegen Iran te blijven overwegen. De vastberadenheid van Trump moet zich dan ook uitstrekken tot Israël.
- Het artikel gaat hieronder verder -
Het cartoonboek bevat een bonte verzameling van de beste, scherpste, mooiste en meest treffende cartoons uit Gezond Verstand.
Je maakt kennis met de cartoonisten, die je vervolgens meenemen in het creatieproces en stap voor stap laten zien hoe de cartoons tot stand komen. Waar komen de ideeën en inspiratie vandaan? Welke materialen gebruiken ze en wat vinden ze het mooiste en moeilijkste aan hun vak?
Normaal €42,50 voor abonnees €39,50
De proxyoorlog in Oekraïne is allang verloren en het is Rusland die de voorwaarden gaat formuleren op basis waarvan het conflict kan eindigen – en voor de goede verstaander zijn deze al sinds jaar en dag bekend. Er zal nog immens veel werk verzet moeten worden om tot de beoogde vrede te komen. Het lijkt niet waarschijnlijk dat Trump de diplomatieke vooruitgang met Rusland in gevaar gaat brengen door zich nog te bemoeien met de afloop, waarop hij vrijwel geen invloed zal kunnen hebben.
J.D. Vance is heel zichtbaar en heeft een belangrijke rol gekregen. Te beginnen bij zijn toespraak voor de Veiligheidsconferentie in München. Die kwam als een donderslag bij heldere hemel voor de aanwezige Europese leiders. Zij hadden nog niet door dat de wind was gedraaid. Vance maakte, bijvoorbeeld, in niet mis te verstane woorden duidelijk dat Europa niet in de positie is om anderen de les te lezen over ‘democratie’, gezien het schreeuwende democratische tekort in Europa – bestaande uit de brede afbraak van de vrijheid van meningsuiting en de daarbij behorende talloze politieke gevangenen. Hij sprak over de staatsgreep in Roemenië als gevolg van het annuleren van de verkiezingen en ook over de oorlog die in Duitsland van overheidswege gevoerd wordt tegen de AfD. Het optreden van Vance in het Witte Huis is een logisch vervolg op München. Hij confronteerde Starmer met het feit dat er duizenden Britten opgesloten zijn voor het posten van memes op social media – allemaal politieke gevangenen dus. Dat een vice-president zich zo sterk profileert is niet gebruikelijk en gebeurt met opzet, wellicht om voorbereid te zijn op een eventuele opvolging van Donald Trump aan het einde van zijn termijn, of eerder, indien dat noodzakelijk blijkt te zijn.
Roemenië speelt overigens een bijzondere rol in de Trump Revolutie. De verkiezingen zijn in opdracht van de EU en de NAVO geannuleerd om Călin Georgescu eruit te werken. Hij is recent gearresteerd op basis van verzonnen aanklachten, die ongetwijfeld gebruikt gaan worden om zijn deelname aan de verkiezingen te blokkeren wanneer deze in mei ‘overgedaan’ gaan worden. Intussen zijn er in Roemenië mega-demonstraties gaande van Georgescu-aanhangers én vele anderen; iedereen protesteert tegen deze machtsgreep, en dat vrijwel ongeacht eenieders politieke voorkeur. Uiteraard heeft de NAVO grote belangen in Roemenië in relatie tot het voortzetten van de NAVO-vijandelijkheden tegen Rusland.
Europa staat volledig buitenspel. Allereerst door de strategie die Trump nu volgt rond Oekraïne en Rusland. Hij stuurde Kellogg (speciaal gezant voor Oekraïne) naar Europa om hen af te leiden en aan het lijntje te houden, terwijl hij Witkoff (speciaal gezant voor West-Azië) naar Moskou stuurde voor het echte werk. Trump heeft een 180-gradendraai gemaakt naar diplomatie, terwijl Europa op de oorlogstrom blijft slaan, of preciezer, vindt dat de VS namens hen deze oorlog moet voortzetten. Het ziet ernaar uit dat Trump deze strategie heeft gekozen op basis van de verwachting dat de Europese landen – belangrijke uitzonderingen als Hongarije, Slowakije en Servië daargelaten – toch niet over een oplossing willen praten en ook geen andere zinvolle bijdrage kunnen leveren.
De Europese kopstukken zijn begonnen hun eigen plannen voor ‘vrede’ te smeden, aangevuld met NAVO’s Rutte. De eerste keer kwamen zij bijeen in Parijs, als reactie op de toespraak van Vance in München en een tweede keer in Londen, als reactie op het Zelenski-debacle. De laatste keer onder de noemer ‘het zeker stellen van onze toekomst’. Beide keren is men uit elkaar gegaan zonder het zelfs maar eens te kunnen worden over een slotverklaring. Logisch ook, want zonder Amerikaanse medewerking zijn er geen realistische opties meer om ‘tot vrede te komen’, een macaber eufemisme voor ‘de oorlog voortzetten’. Eigenlijk was het ook geen vredesconferentie maar een oorlogsconferentie, met als centraal thema ‘hoe Washington zo ver te krijgen dat het voor ons de oorlog met Rusland voortzet’. Men wil nog steeds samen met anderen een coalitie vormen om ‘vredestroepen’ naar Oekraïne te sturen. Los van het feit dat geen enkel land iets heeft om te sturen, is het een recept voor een gevaarlijke en mogelijk nucleaire escalatie. Kennelijk hoopt en verwacht men dat de VS bij zal springen in een door Europa (met Starmers ‘coalitie van de bereidwilligen’) aangevuurde wereldoorlog.
Elon Musk heeft de extreem slechte financiële situatie van de VS aangekaart. Hij waarschuwde dat er grote en onmiddellijke maatregelen nodig zijn om de overheidsuitgaven aan te pakken, om een nationaal bankroet te voorkomen. De begroting van de VS is nu $ 7 biljoen, de nationale schuld $ 36,22 biljoen en de schuld-bbp-ratio is bijna 100%. Het begrotingstekort voor het fiscale jaar 2025 wordt geschat op bijna $ 2 biljoen. Alleen al de rente, met een bedrag van $ 1 biljoen dat betaald moet worden op de nationale schuld, is groter dan de totale defensie-uitgaven. Het nieuw opgerichte departement van efficiëntie (DOGE) heeft in de tussentijd al veel fraude en geldverspilling gevonden. Musk spreekt van vele doodsbedreigingen naar aanleiding van de immense bezuinigingen die doorgevoerd gaan worden.
De EU-leiding is in grote paniek nu de oorlog dreigt te stoppen. Een einde van de oorlog betekent onvermijdelijk de ontmaskering van de EU als grote oorlogsstoker en als de hoofdschuldige van de zelf-veroorzaakte economische destructie als gevolg van de sancties, en dus eventueel einde bestaansrecht van de EU. Het door Ursula von der Leyen gelanceerde ‘ReArm Europe’-plan zou Europa terug op de kaart moeten zetten, ook al heeft de EU desastreus gefaald in haar ambitie om een imperium van enige geopolitieke betekenis te worden. Het plan is € 800 miljard op te halen voor herbewapening, door het uitgeven van obligaties (eurobonds), waar individuele lidstaten dan garant voor moeten staan. Von der Leyen weet heel goed dat herbewapening militair gesproken betekenisloos is. Het moet haar dus gaan om de voortschrijdende machtsconcentratie in Brussel, die onvermijdelijk volgt op het uitgeven van eurobonds, alsof de EU een echte staat zou zijn. Ursula werkt aan een volgende Brusselse machtsgreep ten koste van de lidstaten, al was het maar om de verkruimelende EU nog even een glanzende façade te geven.
De gaspijpleiding Nord Stream 2 tussen Rusland en Duitsland wordt naar verluidt gezien als hefboom in de vredesbesprekingen. Amerikaanse investeerders steunen een plan om de Russische pijpleiding te activeren. Nord Stream 2, die bedoeld was als aanvulling op de reeds operationele Nord Stream 1, werd in 2022 voltooid, maar nooit in gebruik genomen vanwege zorgen over de toegenomen afhankelijkheid van de EU van Russische energie. In september 2022 werden de pijpleidingen getroffen door een reeks onderwaterexplosies, die ernstige lekkage veroorzaakten. Een gedeelte van de Nord Stream 2 is nog intact en gevuld met gas, maar Duitsland weigert deze te gebruiken vanwege sancties en politieke overwegingen. In een recent interview hield de vermoedelijk toekomstige Duitse bondskanselier Friedrich Merz vol dat er voorlopig geen terugkeer naar Russisch gas zou plaatsvinden, maar sloot deze mogelijkheid opvallend genoeg ook niet uit.
Europese NAVO-leden geven toe dat zij noch de capaciteit, noch de politieke wens hebben om deel te nemen aan wat voor operatie in Oekraïne dan ook, zeker als daar geen Amerikaanse garanties tegenover staan. De VS en de EU bewegen zich in twee geheel tegengestelde richtingen – tot voor kort ondenkbaar. Inmiddels wordt zichtbaar dat er in de VS institutioneel verzet gaande is tegen de Trump Revolutie, bij de DOD (Departement van Defensie), DOJ (Departement van Justitie) en de FBI (geheime dienst). Deze pijlers van de Deep State verhullen graag hun verzet door traditiegetrouw zich zo veel mogelijk te onttrekken aan enige democratische controle. Zij hebben een innige band met de Europese Deep State, waardoor Europese en Amerikaanse Deep State-actoren samen in verzet komen tegen Donald Trump. De Russische politiek filosoof Aleksandr Doegin heeft opgemerkt dat de EU feitelijk de nieuwe Deep State is geworden. Het beëindigen van de oorlog betekent in hoge mate een einde aan het bestaansrecht dat de Eurocraten zichzelf toedichten. De Trump Revolutie is een aanval op hun zo gekoesterde administratieve staat. En vooralsnog is die revolutie nog lang niet afgelopen.
– einde artikel –
Je las een Premium artikel uit Gezond Verstand
Volg ons op social media
Kijk en beluister Gezond Verstand via
Gerelateerde berichten
