De Europese energie-oorlog

Het bedrijfsleven begint dit steeds harder te voelen, doordat het wordt geconfronteerd met forse CO₂-boetes, toenemende kosten door klimaat-rapportage-eisen, en een toekomst waarin enkel broeikasgasbesparingen nog bestaanszekerheid bieden. Europese burgers leven nog steeds voor een groot deel in de utopische groene droom van de Brusselse bureaucraten, de Green Deal, waarbij ze de dystopische werkelijkheid van Europese sancties jegens Rusland en de import van het Chinese business-communisme over zich heen krijgen. Europa is verbonden met een groot aantal internationale organisaties, zoals het Internationaal Energie Agentschap (IEA), het Internationaal Monetair Fonds (IMF), de Wereldbank en de Internationale Werkgroep inzake Klimaatverandering (IPCC), die ieder via een eigen strategie hun aanval uitvoeren op onze energievrijheid.

De escalatie van het Rusland-Oekraïneconflict in 2022 was voor de Europese Unie het startpunt om ook een economische oorlog van binnenuit te beginnen, met een aanval op de energievrijheid van Europa. Het plan vanuit de Europese Unie om, met hun inmiddels vijftiende sanctiepakket, de Russische energietoevoer naar Europa te blokkeren, faalde. Rusland sloot 2024 af als India’s grootste olieleverancier, en India haalde dit jaar zelfs Saoedi-Arabië in als Europa’s grootste olieleverancier. India heeft zich dus tot een toonaangevende olieleverancier ontwikkeld en heeft, vooral na de westerse sancties, Russische ruwe olie kunnen kopen tegen gereduceerde tarieven. Van alle energie in de EU wordt 70% geproduceerd uit steenkool, olie en gas, en dus moest ook het gas worden aangepakt. Nord Stream 1, de grootste gaspijpleiding van Rusland naar Europa, is na de aanslag van september 2022 voor onbepaalde tijd gesloten, en de levering van Russisch gas, dat sinds 2022 nog steeds via Oekraïne naar Europa kwam, is per 2025 ook gestopt.

Gas dat binnenkomt via pijpleidingen, zoals Nordstream, is goedkoop; het alternatief, lng-gas uit Amerika via schepen, is duur. Daarnaast komt er ook Russisch gas via een omweg naar Europa via TurkStream, waarmee Turkije dus de lachende derde is. Dit alles heeft een belangrijke bijdrage geleverd aan de cumulatieve inflatie in Nederland van 21,6% over de periode 2020-2024. De volgende economische veldslag die zal plaatsvinden betreft het elektriciteitsnetwerk van Europa.

Het elektriciteitsnet van continentaal Europa is het grootste synchrone elektriciteitsnetwerk ter wereld. Het is een elektriciteitsnet dat meer dan 400 miljoen klanten bedient in 24 landen, inclusief het westen van Oekraïne, Turkije en Marokko. De Scandinavische landen zijn hier niet op aangesloten, net zoals zij ook nog hun eigen valuta en immigratiebeleid hebben.

Het wettelijk verplicht maken van het gebruik van ‘groene energie’ als vervanger van fossiele brandstoffen, heeft alle schijn van een militaire operatie, bedoeld om het Europese stroomnetwerk kapot te maken. Europa is gebaat bij ‘netbalans’, dat wil zeggen op hetzelfde moment zowel energie produceren als het gebruiken. Ons net wordt geruïneerd door voorkeuren voor onbetrouwbare ‘piek’-elektriciteit, waardoor de prijzen stijgen en de betrouwbaarheid afneemt. Wind waait slechts 15% tot 20% van de tijd, dus je hebt minimaal vier keer meer wind nodig om 100% energie te bereiken, wat alleen maar mogelijk is via stroomopslag door middel van grote batterijparken.

In 2024 hadden we in de regio Centraal-West-Europa (Duitsland, Nederland, België en Frankrijk) ook veel last van negatieve stroomprijzen. Dat is een situatie waarbij de prijs van elektriciteit onder € 0 zakt, wat betekent dat je betaald krijgt om stroom af te nemen. In meer dan 5% van de tijd lijden de betrouwbare energieproducenten dus dik verlies. Het afschaffen van subsidies zal helpen om echte concurrentie te creëren, om op die manier elektriciteit weer goedkoop en betrouwbaar te maken.

Van de honderden miljarden aan gesubsidieerde Europese zon- en windenergie heeft maar één land echt geprofiteerd, en dat is China. De Chinezen bezitten meer dan 90% van de productiecapaciteit van zonnepanelen en windmolens. Zonnepanelen creëren vermogen; niet het vermogen om Europa te voorzien van energie, maar wel het vermogen van China om over Europa te heersen. President Trump heeft beloofd om tijdens zijn bewind geen windmolens meer te bouwen. Een verstandige strategische stap tegen de dominantie van China, dat ook hard aan de weg timmert om de Europese auto-industrie over te nemen.

De Europese Autoproducenten Associatie (ACEA) heeft aan de Europese Unie gevraagd om de strijd te staken die Europese bureaucraten tegen de autofabrikanten voeren, en vraagt om verlichting inzake de CO₂-doelstellingen voor 2025. Het niet behalen van deze doelen kan resulteren in boetes van miljarden. De regels eisen een vermindering van 15% ten opzichte van de niveaus van 2021 van de gemiddelde hoeveelheid CO₂ die per auto per kilometer wordt uitgestoten. Het is al jaren duidelijk dat deze boetes aan de Europese autofabrikanten zullen worden opgelegd, maar nu het water hen aan de lippen staat, beginnen de autofabrikanten – gesterkt door de veranderde Amerikaanse positie onder Trump – zich uit te spreken. Bovenop de boetes, zijn de Europese autofabrikanten ook al jaren verplicht om CO₂-certificaten te kopen. Ze kunnen door aankoop van deze certificaten de CO₂-uitstoot compenseren. Elk CO₂-certificaat staat voor 1 ton (1.000 kg) CO₂ die is vermeden of onttrokken aan de atmosfeer.

Sinds 2009 is er een actieve handel ontstaan tussen autofabrikanten onderling, doordat een groot aantal van hen niet kan voldoen aan de emissievoorschriften van de VS, Europa en China. Er zijn twee bedrijven die enorm profiteren van de verkoop van CO₂-certificaten: Tesla en BYD. Tesla genereerde in 2023 een substantieel bedrag van $ 1,8 miljard aan de verkoop van CO₂-certificaten, waarmee de totale inkomsten uit dergelijke kredieten sinds 2009 op bijna $ 9 miljard komen.