Karel van Wolferen
Opgesloten in de EU/NAVO-kooi als wij zijn hebben we minder vooruitzicht dan Amerikanen op doorbraken van een werkelijkheidsbesef met betrekking tot sommige onderdelen van de werkelijkheid waarbij ons een voorgeschreven visie is opgelegd. Doorbraken waar mensen met gezond verstand smachtend naar hebben uitgezien. Wat die meer gelukkige Amerikanen betreft moeten we natuurlijk nog rekening blijven houden met de mogelijkheid dat de orde handhavende instanties van hun republiek dusdanig zijn gecorrumpeerd dat het voor Trump, die zijn leven op het spel heeft gezet voor een gigantische schoonmaak, een te grote heksentoer zal zijn om deze te volvoeren.
In de lange redactionele winterpauze tussen twee nummers die ik in het prachtige Dresden doorbracht, zag ik een Buitenhof-uitzending die bij mij overkwam als een perfect tijdsdocument. Het was een interview met Beatrice de Graaf die in Utrecht geschiedenis doceert en die kort daarvoor de Huizingalezing van 2024 had gehouden. Toevallig las ik in dezelfde tijd een aantal essays van Rudy Kousbroek (superlatieven schieten tekort: er is niemand vandaag die zo schrijft), en Kousbroek hield in 1972 de eerste van deze lezingen. Voor zover ik me herinner waren die lezingen zijn idee, samen met André Spoor, hoofdredacteur van het toenmalige NRC Handelsblad (op geen manier te verwarren met de huidige NRC). De bedoeling achter de Huizingalezingen was om de visie en inzichten van deze beroemde historicus (1872-1945) relevant te maken voor zaken die in het tijdsgewricht van de spreker spelen. Dus ook Beatrice de Graaf wilde laten zien hoe geschiedenis kan worden gebruikt om betekenis te geven aan de diverse politieke crises die we nu meemaken.
Gevraagd naar het meest relevante punt dat Huizinga maakte met betrekking tot onze situatie, noemt zij dat deze historicus tot de slotsom was gekomen dat in zijn duistere tijd de regels van gedrag die vanaf de middeleeuwen werden opgebouwd om beschaving te waarborgen, bij het vuilnis waren gezet. Die regels, ook al werden ze met voeten getreden, waren eerder nog altijd als regels blijven bestaan. Huizinga dacht dat we waren gezakt tot onder het niveau van archaïsche cultuur waarin volstrekte gewelddadigheid heerste. Ook kwam daarbij even het fenomeen van satanisch kapotmaken ter sprake.
Iedereen die de afgelopen vijf jaar bewust heeft meegemaakt, en heeft begrepen dat de crises van die jaren geen natuurlijke oorsprong hadden, maar waarmee wij zijn opgescheept door een betrekkelijk klein aantal krankzinnige misdadigers, zou wel raad weten met voorbeelden van moedwillige verwoesting van beschaving. Maar bij Beatrice de Graaf kwam daar niets van terecht. Zoals zij overkwam in het Buitenhof-interview, konden we getuige zijn van olifant-blindheid die zijn weerga niet heeft. Of liever, blindheid voor een hele kudde olifanten met betrekking tot al de onderwerpen die zij aansneed. Het bleef ongeveer hangen bij het niet langer respecteren van internationaal recht of volkenrecht.
De Graaf vergeleek Huizinga met bekende cultuurpessimisten als Oswald Spengler en Carl Schmitt. Anders dan deze pessimisten wees hij op de diepe duisternis om deze daarna te contrasteren met het ideaal. Het kon anders! De Graaf haalt er Aristoteles bij met zijn vier ‘deugden’ van wijsheid, beheersing, rechtvaardigheid en moed, waar Augustinus de drie van geloof, hoop en liefde aan toevoegde voor de ‘zeven deugden’ die door de eeuwen heen aan de jeugd werden onderwezen opdat het goed zou komen met de wereld.
Wanneer de eveneens olifant-blinde interviewer het gekrakeel van de Nederlandse politiek erbij haalde, haalde Beatrice de Graaf Huizinga aan die zoiets bij gebrek aan beschaving als ‘kinderachtig’ bestempelde. De dwangmatige irrelevantie van het Nederlandse parlement dat soevereiniteit heeft ingeleverd aan externe machten, bleef buiten zicht.
Een lichtpuntje voor De Graaf is het ‘deugdelijke’ van Mark Rutte in de ‘moed’ die hij toonde in zijn waarschuwende toespraak om ons op oorlog tegen Poetin voor te bereiden. Men kon bij deze passage van het interview opmerken hoe armetierig het met het geschiedenisonderwijs in Utrecht gesteld moet zijn. De valse aannames en onjuiste citaten buitelden over elkaar heen.
Een vakkundige historicus zal toch allereerst oplettend moeten luisteren naar wat de verondersteld vijandige Poetin precies zegt, en dat is zo ongeveer precies het tegenovergestelde van wat De Graaf ervan maakte.
De titel van deze Huizingalezing is Wij zijn de Tijden, omdat wij! verschil moeten gaan uitmaken. En dat kan door middel van die zeven deugden. Een idee waarop De Graaf bleef hameren. Zij lijkt de boodschap van Huizinga te reduceren tot recepten voor persoonlijke en maatschappelijke therapie, maar hoe deze anders dan in de hoogste theoretische academische regionen relevant zouden kunnen zijn met betrekking tot onze crises, bleef in de mist steken.
- Het artikel gaat hieronder verder -
Het cartoonboek bevat een bonte verzameling van de beste, scherpste, mooiste en meest treffende cartoons uit Gezond Verstand.
Je maakt kennis met de cartoonisten, die je vervolgens meenemen in het creatieproces en stap voor stap laten zien hoe de cartoons tot stand komen. Waar komen de ideeën en inspiratie vandaan? Welke materialen gebruiken ze en wat vinden ze het mooiste en moeilijkste aan hun vak?
Normaal €42,50 voor abonnees €39,50
De hedendaagse Huizingalezingen worden georganiseerd door mensen die zich aan de thans geldende voorgeschreven werkelijkheid houden, en totdat een wezenlijke omwenteling in Nederland heeft plaatsgevonden – mogelijk door wat er eerst in de VS onder Trump gaat gebeuren – zal wat ik hier ga voorstellen niet kunnen plaatsvinden. Maar ik dacht steeds bij deze in onverteerbaar gewauwel uitmondende Buitenhof-uitzending hoe het zou zijn om een Huizingalezing te houden over wat Huizinga zou hebben kunnen bevroeden van hoe het met het Westen als gevolg van onder Amerikaanse leiding uitgevoerde machtsgrepen, en vooral met de voor hem zo belangrijke klassieke westerse regels van beschaving, zou vergaan.
Met zijn Eerste en Tweede Wereldoorlog-ervaringen en zijn korte hechtenis door de nazi’s, was hij vanzelfsprekend bekend met de verschrikkingen die oorlogen en bezettingen met zich meebrengen. Maar zou hij zich een bezetting hebben kunnen voorstellen uitgevoerd door een eigen, langs de stembus verkregen regering, en de daarbij gepaard gaande grondige corruptie van de rechterlijke macht?
Zijn leven eindigde luttele weken voor de volledige nederlaag van de nazimacht, en we weten niet hoeveel hij te weten zou kunnen zijn gekomen over medische experimenten uitgevoerd in Duitse concentratiekampen. Maar zijn historisch onderzoek zal hem vertrouwd hebben gemaakt met over eeuwen verspreide massaslachtingen. Zou hij zich hebben kunnen voorstellen hoe in relatieve vredestijd een moedwillige slachting van tientallen, zo niet honderden, miljoenen zou kunnen plaatsvinden middels spuitjes die aan bevolkingen werden aangeboden, vaak opgedrongen, als het enige middel tegen een aandoening die in veel gevallen oorspronkelijk in een laboratorium was gefabriceerd?
Zou hij het hebben kunnen geloven dat opnames in ziekenhuizen levensgevaarlijk konden zijn en dat wanneer integere artsen besloten om met bestaande geneesmiddelen mensenlevens te redden, zij daarvoor beboet zouden worden? Zou hij de opzet hebben kunnen geloven van de injecties om de vruchtbaarheid van hele bevolkingen gedeeltelijk te doen verdwijnen?
Zou Huizinga, toen hij de satanische motivering achter het kapotmaken van de levensomgeving door volstrekte gewelddadigheid doorzag, hebben kunnen voorspellen dat in driekwart eeuw tijd dit kapotmaken, opzettelijk en systematisch georganiseerd, precies het lot van het ordehandhavende Europa zou worden? En zulks nadat de wereld als geheel op economisch gebied de grootste bloeitijd in de geschiedenis had beleefd?
Wat opvalt als we nu om ons heen kijken is de krampachtigheid waarmee de officiële theorieën worden aangehangen die gebruikt worden om de beschadiging van beschaving te rechtvaardigen. Verderop kunt u lezen over wat men mag verwachten nadat president Trump de theatrale klimaathysterie als instrument om macht en controle over de hele samenleving te verkrijgen, een halt heeft toegeroepen. De Europese Groenen zullen er alles aan blijven doen om het verstand van de Europese burger te blijven bedelven onder leugens met betrekking tot de menselijke uitstoot van CO₂ als bron van planetaire rampspoed.
In nog een ander artikel leest u over de weerman op tv die ook iets heeft bedacht om de angst voor planetaire rampspoed erin te houden, met een ingewikkelde formule waarbij hij gebruikmaakt van een verondersteld proces dat in de kwantumfysica thuishoort. Het blijft de vraag of weerman Peter Kuipers Munneke zoiets zelf werkelijk gelooft, of dat hij hoopt dat ondoorzichtige fysica de onschuldige burger zal vervullen met ontzag voor zulke diepere ‘wetenschap’.
Het belangrijkste dat wij op het terrein van de medische werkelijkheid mogen verwachten is de al aangekondigde nieuwe door vogelgriep veroorzaakte pandemie. Hierbij wordt hetzelfde draaiboek afgedraaid als bij de Covid-schijnpandemie, met ongeveer dezelfde hoofdrolspelers. De Nederlander Ron Fouchier blijkt hieraan, net als eerder met Covid, een bijdrage te hebben geleverd met zijn gain-of-function-laboratoriumarbeid waarbij pathogenen opzettelijk door veel mutaties worden geloodst totdat ze het stadium bereiken waarbij ze van mens tot mens kunnen worden overgedragen.
Dit vindt plaats in een tijd vlak voor de grote hervormingen die de Trump-regering middels Robert Kennedy jr. op gezondheids- en farmaceutisch gebied hoopt te gaan doorvoeren. We zijn met de vogelgriep misschien dus getuige van de laatste stuiptrekkingen van een mondiaal misdaadsyndicaat.
– einde artikel –
Je las een Premium artikel uit Gezond Verstand
Volg ons op social media
Kijk en beluister Gezond Verstand via
Gerelateerde berichten
