Crisis in het klimaatbeleid

President Javier Milei keerde zich in felle bewoordingen tegen de klimaattop. Hij riep de Argentijnse delegatie na drie dagen terug en noemde de klimaatcrisis een ‘socialistische leugen’. Op de politieke agenda van Donald Trump staat dat de VS zich zal terugtrekken uit het Klimaatakkoord van Parijs. Hij verwoordt de klimaatcrisis kernachtig als: “groene nieuwe zwendel”. Wel aanwezig waren premier Schoof en hoofdonderhandelaar namens de EU, Wopke Hoekstra, die COP29 diplomatiek karakteriseerde als “het begin van het nieuwe tijdperk voor klimaatfinanciering”.

Ontevreden gedelegeerden
Dat alles kan niet verhullen dat COP29 werd gekenmerkt door veel gebakkelei, en boze en chagrijnige gedelegeerden, van wie sommigen grimmig wegliepen uit conferentieruimten, omdat de rijke landen hun eisen die opliepen tot $ 1.300 miljard jaarlijks, niet bereid waren in te willigen. Het bedrag van $ 1.300 miljard is overigens uiteindelijk in de overeenkomst terechtgekomen als totaal streefdoel, inclusief investeringen van bedrijven. Een punt dat tot veel wrevel leidde is hoe te bepalen welke landen verplicht zijn om een deel van hun belastinginkomsten over te hevelen naar ontwikkelingslanden in het kader van klimaatbeleid. Er zijn 24 landen, waaronder Nederland, die in de lijst geplaatst zijn van ontwikkelde industriële economieën. Zij dienen financiële en technische ondersteuning te bieden aan ontwikkelingslanden waar de bevolking een laag inkomen heeft om hen te helpen hun uitstoot te verminderen en de gevolgen van klimaatverandering te beheersen. Welke landen tot welke categorie behoren werd in 1992 bepaald. Daardoor staan thans China en Saoedi-Arabië op de lijst van ontwikkelingslanden hoewel zij nu ruim dertig jaar later hoog ontwikkelde economieën hebben. Tevens werd bepaald dat ontwikkelingslanden zich vrijwillig kunnen voegen bij de ontwikkelde landen wanneer zijzelf vinden dat zij dat niveau hebben bereikt.

Pensioenfonds ABP
Naast staatshoofden en regeringsleiders waren opvallend veel hoge bestuurders van financiële instellingen op COP29 aanwezig, onder wie Harmen van Wijnen, bestuursvoorzitter van het pensioenfonds ABP. Wat heeft een pensioenfonds te zoeken op een klimaattop? Van Wijnen weet het antwoord: ‘Om zo de belangen te behartigen op internationaal niveau van onze pensioendeelnemers’. Tijdens een galadiner stond hij in het zonnetje als een van de internationale klimaatleiders uit de top-100 van het Amerikaanse opinieblad TIME Magazine dat tweewekelijks verschijnt en wereldwijd een gerenommeerde status heeft. In deze top-100 staan ook Bill Gates, Wereldbank-president Ajay Banga en de Britse prins Harry. Ook een andere Nederlander werkzaam bij een financiële instelling staat in de top-100-lijst van TIME van klimaatleiders, namelijk Frank Elderson van de Europese Centrale Bank die een uitgesproken voorstander is van het meewerken aan stevig klimaatbeleid.

Van Wijnen vindt het financieren van de klimaattransitie “de meest actuele vraag in ons werkveld”. Hij staat in de top-100 omdat hij een bevorderaar van het tegengaan van klimaatverandering is. ABP heeft zich als een van de eerste pensioenfondsen wereldwijd teruggetrokken uit beleggingen in producenten van fossiele energie. In 2024 “deed ABP afstand van fossiele brandstoffen en verkocht het voor 10,8 miljard dollar aandelen in olie-, gas- en steenkool”, zei van Wijnen. “Dit is een toonaangevende zet in de sector.” Ook gaat het ABP de bouw van een groot windmolenpark op de Noordzee financieren. Druipend van hypocrisie zei hij voorts: “Eigenlijk benoemt TIME magazine drie miljoen pensioendeelnemers tot de invloedrijkste klimaatleiders.”

De conferentie in Bakoe heeft aangetoond dat steeds meer bewindvoerders zijn gaan beseffen dat de maatregelen om CO₂-uitstoot tot nul te reduceren in het resterende tijdsbestek van 25 jaar een volstrekt onhaalbare illusie is. De maatregelen leiden ertoe dat het levensonderhoud van gewone burgers voortdurend duurder wordt, belastingen jaarlijks hoger worden, en de maakindustrie in eigen land in verval raakt.

Verstandige (toekomstige) regeringsleiders begrijpen dat gas, olie en steenkool onmisbaar zijn voor het behoud en de groei van welvaart en dat laatste vooral in ontwikkelingslanden. Ook begrijpen zij dat rigide invoering van klimaatmaatregelen leidt tot economische achteruitgang en uiteindelijk hun eigen bevolking in de totale armoede stort. Zij snappen dat de klimaatmaatregelen, waaronder de sprookjeshandel in CO₂-certificaten, investeringsfondsen tot roofriddergedrag aanzetten om de gevulde kluizen van pensioenfondsen en andere financiële instellingen, die opgezet zijn ten behoeve van de bestaanszekerheid van burgers, te plunderen.

Wat vertel ik mijn medemens?

1. De focus van COP29 lag op het overhevelen van geld van de ontwikkelde industrielanden naar ontwikkelingslanden.
2. Wetenschappers degraderen zichzelf tot de spreekbuis van klimaatalarmisten.