Oekraïne en Israël, de twee parallelle oorlogen

Oekraïense uitweg
Druppelsgewijs worden we vertrouwd gemaakt met de Oekraïense realiteit. Zelfs de Amerikaanse mainstream media geven toe dat Oekraïne verloren is. Zo schrijft The New York Times: “Amerikaanse militaire en inlichtingenfunctionarissen hebben geconcludeerd dat de oorlog in Oekraïne niet langer een patstelling is, nu Rusland gestaag terrein wint en het gevoel van pessimisme in Kiev en Washington toeneemt.” Kiev is al veel meer doordrongen van deze realiteit en zoekt nu naar uitwegen en ‘aannemelijke’ verklaringen voor de Russische terreinwinsten. Vladimir Zelenski vertelde in een interview aan mediavertegenwoordigers van de noordelijke NAVO-lidstaten dat 10% van de militaire hulp die op de NAVO-top in juli was beloofd, was aangekomen. Hij gebruikte de problemen met wapenleveranties als ‘aannemelijke’ verklaring voor de verliezen, terwijl in feite meer of minder bewapening niets gaat veranderen aan de uitkomst van deze oorlog.

Tomahawks
Het Oekraïense overwinningsplan “kan geen succes hebben door de westerse weigering om Oekraïne van de beloofde wapens te voorzien”. Zelenski bevestigde dat hij de VS om Tomahawk-langeafstandsraketten had gevraagd en beschuldigde het Witte Huis van het lekken van ‘vertrouwelijke informatie’ naar de Amerikaanse media om dit te voorkomen. “Toen we om lange-afstandsraketten (Tomahawks) vroegen, beloofden we gelijktijdig deze alleen te gebruiken als Rusland de oorlog niet zou beëindigen en de escalatie niet zou stoppen. Ik zei er meteen bij dat dit een preventieve maatregel is.” “Washington interpreteerde dit als een escalatie en lekte een geheime clausule van mijn vredesplan en beweerde dat Oekraïne vele raketten en Tomahawks geëist had. Maar dat was vertrouwelijke informatie. Toen steeds meer landen het overwinningsplan begonnen te ondersteunen, lag Washington dwars.”

Het moet Zelenski duidelijk geweest zijn dat Tomahawks direct tot een derde wereldoorlog zouden leiden en daarom nooit als een optie konden worden beschouwd, maar kennelijk heeft zijn sterke behoefte aan een excuus voor de Oekraïense verliezen het hier gewonnen van elke realiteitszin.

Noord-Koreaanse troepen
Eind september verschenen de eerste berichten dat er bij de Noord-Koreaans-Russische grens troepenbewegingen waren waargenomen. Dit werd snel vertaald naar Noord-Koreaanse inzet in Koersk. Het idee alleen al is totale kolder, aangezien Rusland over meer dan genoeg militairen beschikt en het nagenoeg onmogelijk is om Koreanen te integreren in daadwerkelijke militaire confrontaties met Oekraïne. Het is slechts de nieuwste uitvlucht om de militaire nederlaag aan te wijten. NAVO-secretaris-generaal Mark Rutte heeft opzichtig gelogen dat Noord-Koreaanse troepen ingezet zouden zijn in de Russische zuidwestelijke Koersk-regio, waar sinds augustus een Oekraïense militaire inval gaande is.

Rutte loog verder dat de inzet van Noord-Koreaanse troepen een teken zou zijn van de ‘groeiende wanhoop’ van Vladimir Poetin, en voegde eraan toe dat “meer dan 600.000 Russische soldaten” tot nu toe in de oorlog van Poetin waren gedood of gewond en dat hij “niet in staat is om zijn aanval op Oekraïne vol te houden zonder buitenlandse steun”. Allemaal aantoonbare onzin, maar duidelijk bedoeld om de verliezen goed te praten.

Het verhaal wordt nu zo gedraaid dat de oplettende lezer tussen de regels door kan begrijpen dat Oekraïne weliswaar aan de verliezende hand is, maar dat dit allemaal de schuld is van de hulp van de ‘as van het kwaad’: China, Iran en Noord-Korea, en tevens te wijten is aan de onvoldoende ondersteuning door het Westen. In een persconferentie op 30 oktober sprak Zelenski al over 100.000 Noord-Koreaanse soldaten en vroeg zich af hoe het Westen deze dreiging zal afwenden. Alleen met Oekraïense hulp kan het ‘Gele Gevaar’ nog tegengehouden worden (en voor die dienst heeft Oekraïne dan ook wel het NAVO-lidmaatschap verdiend). Zelenski heeft wanhopig geprobeerd de NAVO nog vóór de Amerikaanse verkiezingen bij het conflict te betrekken. Donald Trump heeft herhaaldelijk beloofd het conflict op korte termijn te beëindigen, al is zijn belofte om dat binnen 24 uur te doen wel erg onrealistisch.

Olie op het vuur
Vladimir Poetin goot nog eens extra olie op het vuur van het Noord-Korea-verzinsel tijdens een persconferentie gedurende de BRICS-top in Kazan. Een NBC-journalist vroeg naar de aanwezigheid van Noord-Koreaanse troepen, inclusief de vraag of dit niet een enorme escalatie inhoudt. Poetin gaf geen antwoord maar wees erop dat militaire samenwerking plaatsvindt op basis van artikel 4 van het defensiepact met Noord-Korea. Zijn impliciete mededeling was “dit gaat jullie niets aan” en “wie zijn jullie om ons de les te lezen, gezien de vele nationaliteiten die aan de kant van Oekraïne vechten?”

Het Trump-voordeel bij de parallelle oorlogen
De verkiezing van Donald Trump heeft duidelijk gemaakt dat er tussen beide oorlogen belangrijke overeenkomsten bestaan. Zodra de VS zijn financiering voorwaardelijk maakt, of zelfs helemaal intrekt, kan er voor beide oorlogen heel snel een oplossing komen in de goede richting. Dmitri Medvedev, voormalig president van de Russische Federatie en huidig vicevoorzitter van de Russische Veiligheidsraad, ziet daarom een belangrijk voordeel in de verkiezing van Trump: “Trump heeft één eigenschap die nuttig voor ons is: als zakenman in hart en nieren heeft hij een dodelijke hekel aan het uitgeven van geld aan allerlei profiteurs en meelopers – aan domme bondgenoten, aan slechte liefdadigheidsprojecten en aan vraatzuchtige internationale organisaties.” Indien Trump schoon schip maakt in lijn met deze observatie van Medvedev, dan is de-escalatie mogelijk in Oekraïne én in West-Azië.

Wat vertel ik mijn medemens?

1. We hebben te maken met twee parallelle oorlogen die bezig zijn hun Waterloo te vinden.
2. De geavanceerde westerse wapens zijn waardeloos geworden tegenover luchtverdediging van Iraans-Russische makelij.
3. Kiev zoekt naar uitwegen en ‘aannemelijke’ verklaringen voor de Russische terreinwinsten.